Што мне падабаецца ў Тайландзе (акрамя, вядома ж, мора, сонца, смачнай ежы і усмешлівых тайцаў), дык гэта адсутнасць папяровай цяганіны. Хоць тут узровень карупцыі, запэўніваюць знаўцы, прыкладна адпавядае расейскаму, тым не менш атрымаць любую паперку можна ў лічаныя гадзіны. Гэта значыць, калі на сайце напісана, што з раніцы вы здаеце дакументы, а пасля абеду іх атрымліваеце, ведайце: так яно і будзе. Гэта не Расея, калі ад якой-небудзь канкрэтнай цётачкі залежыць, калі і за колькі вам будуць рабіць тую ці іншую паперу. Але нават у Тайландзе часам сутыкаешся з роднай бюракратыяй ...
Спачатку муж з дачкой адправіліся ў тайская МЗС. Велічэзнае будынак з бетону і шкла сустрэла іх, на здзіўленне, гасцінна. Скрозь вытыркаліся шыльды на англійскай, а сам працэс легалізацыі дакументаў адпрацаваны да дробязяў. Ідзеш у адно акенца, запаўняеш на англійскай анкету, атрымліваеш нумарок, адпраўляешся ў іншае акенца, здаеш дакументы. Запэўненне адной старонкі каштуе 200 бат (у рублях - столькі ж), экспрэс-запэўненне абыходзіцца ў 400. Усе, праз пару гадзін (муж з дачкой вырашылі доўга не чакаць і заплаціць за паскоранае афармленне дакументаў) гэтая частка іх падарожжа была выкананая.
Атрымаўшы пераклад пасведчання аб нараджэнні нашага сына, нарэшце-то з'явілася магчымасць даведацца, што ж там напісана. Літар аказалася сапраўды шмат. У адрозненне ад расійскіх дакументаў, тайскія паведамлялі, што Стэфан нарадзіўся ў год Дракона, на дзявяты дзень нарастаючай Месяца, у 11 месяцы па звычайным календары і 12-м - па месяцовым. Хто б мог падумаць!
Толькі пры атрыманні перакладу на ангельскую, мы зразумелі, што, аказваецца, у шпіталі ніхто не паклапаціўся пра, у законным Ці шлюбе народжаны наш сын. У пасведчанні проста напісалі нашы прозвішчы.
У расійскім пасольстве апынулася ўсё не так проста. Па-першае, працуе яно толькі да абеду. Па-другое, захоплівае ўсе святы - і расійскія, і тайскія, і чаму-то кожную сераду. Ну, а па-трэцяе, сведчанне, перакладзенае на рускую і завераную пячаткай, могуць тут рабіць калі заўгодна доўга: усё залежыць ... ну, ад розных прычын залежыць, вы ж разумееце. Таму калі вы прыехалі ў Бангкок здалёку, то можаце жыць тут і дзень, і тыдзень, і дзве.
Сама амбасада, як распавялі муж з дачкой, выглядае даволі сціпла: невялікая пакойчык, да мяжы забітая людзьмі. Менавіта сюды звяртаюцца расейцы, у якіх узніклі ў Тайландзе нейкія пытанні ці праблемы. А яны (пытанні і праблемы) могуць быць розныя - ад страты пашпарта да (як у нашым выпадкі) перакладу пасведчання аб нараджэнні на рускую мову. Але таўкуцца усё ў адзінай пакойчыку. З трох акенцаў працуе, вядома ж, толькі адно. На дваццаць-трыццаць чалавек, якім трэба запаўняць розныя паперы, - адзін стол з двума крэсламі. Гэта значыць, усё павінна нагадаць пра чэргі, таўкучцы і воклічамі "вас тут не стаяла».
Спачатку, дачакаўшыся сваёй чаргі, муж з дачкой былі расчараваныя: ім паабяцалі, што пераклад будуць рабіць не менш за тыдзень. Але потым (яны ж, як ніяк, знаходзіліся на кавалачку зямлі расейскага) атрымалася-ткі дамовіцца ухадзіцца ... за адзін дзень.
Аднак атрымаўшы нарэшце шуканае, высветлілася вось што: аказваецца, гэты дакумент наогул не з'яўляецца для многіх расійскіх арганізацый дакументы. І нашы праблемы з пасведчаннем аб нараджэнні толькі пачаліся ...
Працяг ...
Папярэднюю гісторыю Вольгі чытайце тут, а з чаго ўсё пачыналася - тут.