- Йаана, вы польская акторка, але зоркай сталі дзякуючы рускаму серыялу і вось ізноў здымаецеся ў Расіі. Атрымліваецца, у роднай Польшчы вас не разглядзелі?
- Ці не разглядзелі? (Смяецца.) Ну, гэта так часта бывае. Трэба проста патрапіць на сваю ролю. Ролю Ганны Герман мне была, відаць, суджана, і ўсё роўна, дзе гэта здымалася, у Польшчы ці ў Расіі. Галоўнае, што яна супала з маім вобразам, і мне ўдалося перадаць яго на экране. Так атрымалася, што і расійскія гледачы змаглі гэта ўбачыць, і польскія. У мяне была прапанова здымацца і ў Польшчы ў тэлевізійным серыяле, там так жа ўлетку пачыналіся здымкі, як і «Тальянки» у Расеі. Але расійскі сцэнар мяне зацікавіў больш. У Польшчы кінарынак значна менш, а тут у вас маса магчымасцяў паказаць сябе, для мяне гэта нова і таму цікава. Таксама важную ролю згулялі і асабістыя прычыны: мой другое дзіця яшчэ зусім маленькі, а здымкі польскага серыяла пачыналіся раней. Прыняўшы прапанову здымацца ў «Тальянке», я змагла на два месяцы даўжэй пабыць са сваім сыночкам. Але Польшча - гэта ўсё ж такі маё месца на зямлі, і я б хацела там таксама згуляць нейкую вельмі прыгожую ролю. Можа быць, у тэатры. Цяпер, калі я ўжо нарадзіла дваіх дзяцей, пасядзела нейкі час дома, пагуляла ў серыялах і фільмах, хочацца зноў вярнуцца да тэатра.
- І даўно вы ўжо ў Санкт-Пецярбургу?
- Здымкі ў нас ідуць з 10 жніўня. Спачатку мы здымалі натуру пад Санкт-Пецярбургам, недалёка ад Старой Ладагі. А з верасня пераехалі непасрэдна ў горад і здымаем тут у вельмі цікавых для мяне месцах. Напрыклад, у Кронштадте. У Расіі ўсюды адчуваеш сябе так, як быццам апускаешся ў гісторыю. Здаецца, што ўсе падзеі адбываліся не калісьці даўно, а вось прама тут, і ты ўсё гэта можаш пакратаць рукамі. Напрыклад, нядаўна мы здымалі ў будынку, якое яшчэ некалькі гадоў таму было дзеючай турмой. І я так выразна адчула ўсю негатыўную аўру гэтага месца, што мне было псіхалагічна цяжка і непрыемна там здымацца. Але калі праз некалькі дзён мы пачалі здымаць ў выдатным бальнай зале, дзе мая гераіня з галоўным героем танчаць вальс, у мяне зноў з'явіліся сілы для далейшай працы.
- Але роля, якую вы выконваеце, вам, відавочна, по душе?
- Яна адразу спадабалася, таму што мне была невядомая гэтая гісторыя. Я наогул пра пасляваенныя гады ў Расеі нічога не ведала. Мы вывучалі нейкія падзеі ў школе, але гэта ўсё ж такі падручнікі, і ты не заўсёды ведаеш, што праўда, а што не. Мая гераіня улюбляецца ў рускага афіцэра, які трапляе ў палон у Італіі, выходзіць за яго замуж, у іх з'яўляецца дачка. Але потым вайна сканчаецца, і ён, рускі чалавек, сумуе па радзіме, хоча вярнуцца. Але ў Расеі яго адразу ж забіраюць на допыты, лічачы замежным шпіёнам, і ўжо не выпускаюць назад. Мне вельмі блізкая гэтая гісторыя, таму што я магу ўявіць, як складана жылося тут людзям у тыя гады, калі пасля вайны прыходзілася пачынаць усё нанова, ніхто нават пашпартоў не меў, цэлыя сем'і адпраўлялі ў лагеры па ілжывым даносам і абвінавачванням. Гэта было па-сапраўднаму страшна. І вось калі мая гераіня трапляе ў гэтую абстаноўку, яе жыццё адразу ж мяняецца, як і яна сама.
«Калі мне прапанавалі запісаць дыск з песнямі Ганны Герман, я сумнявалася, ці павінна ў гэтым удзельнічаць. Бо я толькі перадала на экране яе вобраз, каб людзі яшчэ раз пра яе ўспомнілі ... ».
- Вы ж яшчэ памятаеце Савецкі Саюз, вы ж нарадзіліся ў той час?
- Так, я была маленькай дзяўчынкай. Я нарадзілася ў 1984 годзе, шэсць гадоў пражыла ў Савецкім Саюзе і таму ведаю рускую мову. Са свайго дзяцінства я добра памятаю шакаладныя сыркі, за якімі мы з дзядулем хадзілі ў краму.
- Гэта значыць па-руску вы пачалі гаварыць з дзяцінства?
- Так. Хоць я нарадзілася ў польскай сям'і і дома ў нас ніколі не размаўлялі па-руску, тым не менш у крамах і па тэлевізары я заўсёды чула рускую мову. Глядзела рускія мультфільмы і да гэтага часу спяваю сваім дзецям на ноч «Спят усталые цацкі». Мне здаецца, гэта вельмі прыгожа. Толькі мне чамусьці ўспамінаецца, што ўсе рускія мультфільмы былі нейкія сумныя і шэрыя. Сяброў у мяне сярод рускіх ніколі не было. А зноў размаўляць па-руску я пачала нядаўна, гадоў пяць таму.
- Як ваша польская сям'я апынулася ў Літве, дзе вы нарадзіліся?
- Пасля вайны памяняліся мяжы, і Вільнюс апынуўся ў Літве, а перад гэтым Вільнюс і некаторыя землі Беларусі належалі Польшчы, там заўсёды жыло шмат палякаў. Палякі нават заснавалі ў Вільні польскі універсітэт.
- Але потым вы вырашылі з'ехаць паступаць у Варшаву і так там і засталіся?
- Так. Але бацькі мае да гэтага часу жывуць у Літве.
- Яны-то цяпер і дапамагаюць вам з малымі, пакуль вы на здымках?
- Яны цяпер у Варшаве. З дзецьмі засталіся муж і мая мама, якая нам вельмі дапамагае. Адна я б не справіліся з двума маленькімі. Старэйшы ўжо ходзіць у садок, а малодшы пакуль з маёй мамай.
- Ці не перажываеце, як там без вас маленькі Ерема?
- Не, ён у надзейных руках. Пра яго вельмі добра клапоцяцца і муж, і мама. Я толькі сумую па іх вельмі, але такая ўжо ў мяне праца.
- А я чытала, што муж з дзецьмі павінен быў прыехаць наведаць вас у Санкт-Пецярбург ...
- Пакуль толькі мама з Ерема прыязджалі; у кастрычніку, магчыма, прыедуць усе разам, каб мы ўсёй сям'ёй паглядзелі гэты прыгожы горад.
- Ваш муж з разуменнем ставіцца да таго, што вы зараз робіце кар'еру?
- Так, ён радуецца, што ў мяне ўсё добра атрымліваецца, што кар'ера развіваецца.
- Але сам ён жа не мае дачынення да кіно?
- Не, Міраслаў - інжынер-інфарматыкі.
У серыяле «Тальянка», здымкі якога зараз ідуць у Санкт-Пецярбургу, у Яане Мора ролю італьянкі, якая закахалася ў рускага афіцэра. Кадр з серыяла.
- Йаана, а як цяпер прымаюць вас у Польшчы? Вы ж пасля серыяла «Ганна Герман» сталі там шалёна папулярныя. Гэтая хваля ўжо пацішэла ці ўсё працягваецца да гэтага часу?
- Я вельмі рада, што ўсё ўжо трошкі сціхае, як мне здаецца. Хоць, можа быць, я проста гэтага не адчуваю, паколькі ўжо некалькі месяцаў знаходжуся ў іншай краіне.
- Пасля здымак у серыяле «Ганна Герман» у вас напэўна з'явіліся нейкія дыскі, запісы з яе песнямі?
- Так, у мяне ёсць і дыскі, і рэдкія запісы яе канцэртаў у Расіі, якія яна вяла сама, як канферансье. Гэта вельмі цікава.
- Вы ж добра спяваеце, і вам нават прапаноўвалі запісаць дыск з яе песнямі.
- Мы запісалі гэты дыск! Толькі перад яго запісам ў мяне былі моцныя сумневы, ці павінна я наогул ўдзельнічаць у гэтым. Таму што ўсё ж такі гэта Ганна Герман - спявачка, а я толькі перадала на экране яе вобраз, каб людзі яшчэ раз пра яе ўспомнілі. Але прадзюсары запэўнілі мяне, што гэта будзе цікава, і мы па-новаму зробім інтэрпрэтацыі яе песень, што акрамя маіх на дыску будуць песні ў выкананні яшчэ двух спявачак, якія даўно маюць у сваім рэпертуары творы Ганны Герман. Яна ж усё-такі заўсёды была вядомай у Польшчы, а не толькі пасля гэтага серыяла.
- Падчас падрыхтоўкі да здымак вы шмат размаўлялі з мужам Ганны Герман. Цяпер яшчэ падтрымліваеце сувязь з ім?
- Вядома, мы стэлефаноўваемся часам і памятаем адзін пра аднаго.
- А я чытала, што ў лістападзе ў Польшчы вы павінны прыступіць да працы над спектак-лем Уладзімера Высоцкага. Атрымліваецца, даткнецца з яшчэ адной зорнай асобай у вашай творчай біяграфіі. Што гэта будзе за ролю?
- Мы пакуль толькі думаем на гэтую тэму, таму я яшчэ не ведаю, што і як атрымаецца. У нас ёсць толькі сцэнар, таму аб пастаноўцы яшчэ казаць рана. Ўсё яшчэ ў стадыі падрыхтоўкі. Але гэта праект, у якім я сапраўды хачу прыняць удзел.
- Пакуль знаходзіцеся ў Пецярбургу, паспелі схадзіць у нейкія музеі, паглядзець горад?
- Вядома, я была на закрыцці фантанаў у Пецяргофе. Мне вельмі спадабаўся Ісаакіеўскі сабор, я падымалася туды на анфіладу, любавалася прыгожым выглядам. Сёння вось хачу схадзіць у Петрапаўлаўскую крэпасць, і яшчэ ў мяне ў планах наведаць тэатры - Александрынскім, Марыінскі, Маладзёжны. Мне вельмі падабаюцца рускія акцёры, і асабліва піцерскія, з якімі я зараз па большай частцы здымаюся.
- А ў Маскву яшчэ прыедзеце?
- У бліжэйшых планах такой паездкі пакуль няма. Хоць у мяне ўсё так хутка змяняецца, што складана казаць. Я сёння тут - заўтра там. Але хочацца ўжо, шчыра кажучы, нейкі час спакойна пабыць з сям'ёй, нешта зрабіць дома. Гэта маё самае запаветнае жаданне. Хоць я заўсёды казала, што маё жыццё - усё-такі гульня. Хочацца згуляць яшчэ шмат цікавых роляў.