У мюзікле "спяваюць пад дажджом» у Анастасіі Стоцкой няма ні адной вакальнай партыі, што інтрыгуе ня менш, чым яе новы вобраз - яркай бландынкі. Пад уражаннем ад пастаноўкі адправіўся да Насты за каментарамі.
- Анастасія, для вакалісткі даволі дзіўна гуляць у мюзікле ролю, якая не прадугледжвае спеваў. Як вы на такое наважыліся?
- Калі даведалася пра новую пастаноўцы, перагледзела фільм «Якія спяваюць пад дажджом» 1952 года і зразумела: роля Ліны Ламонт цалкам і цалкам мая. Я праходзіла кастынг, як і ўсе. Мне давалі кавалачкі некаторых сцэн мюзікла, я іх вывучваецца і паказвала камісіі. Вельмі хвалявалася, тэлефанавала, даведвалася, прайшла Ці ў наступны тур. Упершыню я гуляю ў мюзікле персанажа без вакальнай партыі, за выключэннем, праўда, адной сцэны, дзе Ліна спрабуе спяваць, але ў яе атрымліваецца міма нот. Але ў гэтым і разыначка ролі. Ліна абаяльная, яркая, смешная, імпульсіўная, дзесьці кранальная, і пры гэтым яна дзіва, усімі любімая кіназорка. У гэтай ролі я магу весяліцца і хуліганіць ад душы. Для мяне настаў час раскрыцца ў якасці камедыйнай акторкі.
- Для гэтай ролі вам спатрэбілася памяняць голас, зрабіць яго вышэй. Не цяжка было?
- Многія хвалююцца за мой які змяніўся голас. Але калі правільна ёй валодаеш і рэгулярна правяраеш звязка ў фаніятра, можна не турбавацца. Складаней ў маёй ролі не перайграць з камізм, не ператварыцца ў «мульцік».
У гераіні Стоцкой, актрысы Ліны Ламонт, у мюзікле няма вакальных партый, аднак гэтая роля дэманструе яркі акцёрскі талент Анастасіі
- У мюзікле ў гледачоў ёсць унікальная магчымасць убачыць вас бландынкай. Як вы самі сябе адчуваеце з такім колерам валасоў? І што сказаў муж з гэтай нагоды?
- Часам людзі ў каментарах засмучаюцца: «А вы што, зараз сталі бландынкай?» Не, у бландынку я ператвараюся толькі падчас спектакля. Ўнутрана я рыжая! Гэты колер як ніякі іншы адлюстроўвае мой характар, мой унутраны свет. У мяне быў часовы эксперымент, калі для ўдзелу ў «Еўрабачанні» прадзюсары вырашылі асвятліць мае рудыя валасы. Але неўзабаве я зноў вярнулася да свайго колеры агню, у якім камфортна. А нарадзілася я чорненькай, адкрыю сакрэт. Калі я ўпершыню надзела парык, адправіла мужу фота, ён прыйшоў у захапленне ад новага ладу а-ля Мэрылін Манро. У прынцыпе, ён любіць мяне ў любым колеры.
- Напэўна, усе вашы сваякі ўжо паглядзелі мюзікл з вашым удзелам?
- Ну амаль усе ... Але ўсё задаволеныя маёй гульнёй, хочуць прыйсці яшчэ. Мама глядзела тройчы, сябровак прыводзіла. Сыну Сашы чатыры гады, ён таксама быў у мяне на спектаклі, яму вельмі спадабалася, рагатаў гучней за ўсіх.
- Краіна толькі што адышла ад навагодняга адпачынку. Як вы правялі самую галоўную ноч у годзе?
- Я пабудавала свой працоўны графік так, каб сустрэць свята з сям'ёй. Мы сабраліся ўсе разам за смачным сталом, прыехалі бацькі. Было весела, без экстрыму. Увогуле, у мяне ніколі не было нейкіх экстрэмальных сустрэч Новага года. Заўсёды ў коле сям'і, потым у кампаніі сяброў. Але, памятаю, у дзяцінстве мяне спасцігла навагодняе расчараванне, калі Дзед Мароз раптам апынуўся маім старэйшым братам Паўлам Майкова. (Усміхаецца.)
- Што вы падарылі на Новы год каханым людзям?
- Я люблю радаваць блізкіх падарункамі не толькі з нагоды свята. Магу падарыць нешта прыемнае, карыснае, аказаць знакі ўвагі: духі, пасцельная бялізна, цацка на елку, касметыка, сертыфікат ў спа-салон, квіткі ў тэатр. Усё што заўгодна! Цяперашнім часам варыянтаў падарункаў мільён! І не абавязкова дарагіх. Галоўнае - уключыць фантазію і ведаць хаця б прыблізна перавагі чалавека. Можна зрабіць нешта сваімі рукамі - прыгатаваць ці звязаць.
- Раскажыце, чым захапляецца ваш сын?
- Мы зараз спрабуем усё патроху: музыку, мовы, спорт, маляванне, плаванне, тата водзіць яго на гімнастыку. Не думаю, што сын абярэ артыстычны шлях: не вельмі камфортна адчувае сябе пры вялікай колькасці людзей. Лічу, хлопчык павінен развіваць інтэлект, цела і сілу волі. Мару, каб ён валодаў некалькімі замежнымі мовамі. У нас няня філіпінка, якая мае зносіны з Сашам толькі на англійскай. Да таго ж чатыры разы на тыдзень з ім займаецца педагог па кітайскаму.
Сын Анастасіі, Аляксандр, расце рознабаковым хлопчыкам: вучыць замежныя мовы, а таксама захапляецца музыкай і спартыўнымі дысцыплінамі
- Вы чыталі нейкія адмысловыя кнігі па выхаванню?
- Я прытрымліваюся прынцыпу, што бацькі павінны перш за ўсё выхоўваць сябе, кантраляваць свае словы і дзеянні, бо дзіця капіюе паводзіны дарослых. Мы выхоўваем Сашу ўласным прыкладам. А самае галоўнае - трэба дзіцяці любіць, праводзіць з ім як мага больш часу. На шчасце, з маім графікам у мяне дастаткова часу для зносін з дзіцем. Большасць думае, што я не паспяваю надаваць увагу сыну ў сувязі з касмічнай загружанасцю. Але ў мяне няма зацяжных гастроляў, а ў апошні падарожжа ў сувязі з прэс-турам у Лос-Анджэлес і Лондан я брала з сабой Сашу і маму.
- Муж ня раўнуе да папулярнасці і шматлікім прыхільнікам?
- Раўнуе, як любы любіць мужчына, напэўна. Часам ён крыўдзіцца на нейкія рэчы, не выяўляючы відавочнай агрэсіі, трымае ўсё ў сабе. Але па вялікім рахунку муж артысткі прывык да павышанай увагі да яе. А папулярнасці ён не шукае, займаецца бізнэсам, яму чужая публічнасць.
- У Інтэрнэце некаторы час таму абмяркоўвалася, што ваш сын і дзеці Піліпа Кіркорава аказаліся падобнымі адзін на аднаго. Што вы думаеце з гэтай нагоды?
- Мы з мужам і Філіпам самі пасмяяліся: ну сапраўды падобныя! Прычым мой сынок нават больш падобны на Піліпа, чым яго дзеткі. Сяргей і Філіп абодва чарнавокіх брунеты, а яшчэ агульныя знаёмыя заўважалі маё вонкавае падабенства з Філіпам. І мала хто ведае, што Сашка падобны на свайго дзеда, майго тату. Варта надзець малышу акуляры - копія дзеда!