"Бале, ман дар беморхонаи рӯҳӣ ҳастам; Ман чунин ибораҳоро аз одамони дигар мешунавам, хусусан хешовандон, ғамгин ва ҳатто даҳшатнок. Аммо, чӣ тавр қонунӣ ба таҳдид аст ва метавонад дар ҳаёт ба ҳам афтад? Биёед кӯшиш кунем, ки имрӯз инро фаҳмем.
Ҳолат аз амалия
Дар амалияи ман чизи хеле ҷолиб вуҷуд дорад. Ҳамсар кӯшиш кард, ки занашро пас аз психейтспин гузошта, заминро барои ҷавонони нав озод кунад. Вай занро дар давоми 1,5 сол аз он истифода бурда, маро ба ҷое нарасид, ки маро маҷбур намекунад, ки ба психиатр муроҷиат кунам (дар акси ҳолаи оилавӣ), дар акси ҳол. Ҳамин тавр, то он даме, ки вай ҳамчун ҳуқуқшинос ба назди ман расад ва дар маркази занони дорои кӯдаконе, ки ба вазъияти душвор дучор шуда буданд, эътироф накард.
Аломати ин ҳикоя як аст - амалҳои ғайриқонунии шахс (шавҳари ӯ) таҳти амали Кодекси ҷиноятии Федератсияи Россия.
Наталя Хакхакова
Чӣ гуна беморхонаеро дар психдизия бояд чӣ гуна бояд кард
Албатта, ашхосе, ки аз бемориҳои ҷиддии равонӣ азоб мекашанд, табобати мувофиқро барои кам кардани зарар ба худ ва дигарон мегиранд.
Илтимос дар хотир гиред: Ҳатто ҳузури бемории рӯҳӣ ҳуқуқҳо ва озодиҳои шаҳрвандонро, ки Конститутсия ва санадҳои қонунгузории муқаррарнамоӣ ҳифз кардаанд, бекор намекунад.
Бо вуҷуди ин, ҳуҷраи доимӣ дар психаҷкардаи шахси солим ва нигоҳ доштани ӯ ғайриқонунӣ аст. Чунин амалҳо санъат ба воя мерасанд. 128 Кодекси ҷиноятӣ.
Барои сӯҳбат дар бораи ғайриқонунӣ, шумо бояд ҳама нозукиҳои ҳуҷра дар беморхонаеро, ки Қонуни Федератсияи Русия аз 02.07.1992 танзим карда мешавад
Ба гуфтаи вай, муроҷиати чеҳраи суғуртаи тиббӣ бояд ихтиёрӣ (!) Ва бо имзои розигӣ ба табобат ҳамроҳӣ карда шавад.
Илтимос дар хотир гиред: ғайриобдагардии бемор аз зарурати имзо кардани розигӣ озод намешавад. Танҳо барои ӯ, ҳуҷҷат намояндаи қонунӣ ё падару модарро (дар сурати то 15-уми кӯдак то 15 сол ва маводи мухаддир ва маводи мухаддир то 16 сол водор мекунад).
Илова бар ин, шахсе намегузорад, ки агар вай мехоҳад ба таври дигар тарк кунад, ба истиснои чунин ҳолатҳо:
- Бемор барои худ ва дигарон хатарнок аст;
- Ӯст, ки мустақилона ба таври мустақил хизмат кунад;
- Табобат барои пешгирии бад шудани хавфнокии саломатӣ зарур аст.
Илтимос дар хотир гиред: Санҷед, ки дар боло комиссияи тиббии на дертар аз 2 рӯз аз лаҳзаи омадани бемор бояд тасдиқ карда шавад. Он қарори худро ба суд, ки дар он 5 рӯз ба ҳисоб меравад, фароҳам меорад. Натиҷаи омӯзиш қарор дар бораи дурустӣ ё беасосии муносибати маҷбурии шахс хоҳад буд.
Амалҳои хешовандон ё дигар ҷонибҳои манфиатдор, ки ба принсипҳои дар боло овардашуда оварда шудаанд, ба ҳабс гирифта шудаанд, дар асл маҳрум сохтан аз озодӣ мебошанд (моддаи 127 Кодекси ҷиноятии Федератсияи Россия). Аммо давлати махсуси шахсе, ки ғайриқонунӣ буд, дар муассисаи тиббии чунин ҳолат ғайриқонунӣ буд, имкон дод, ки ин ҷиноятро дар таркиби алоҳида қабул кунад (моддаи 128).
Аммо, Кодекси ҷиноятӣ қайд намекунад, ки чеҳра бояд дар беморхонаи ҳуқуқӣ дар заминаи ҳуқуқӣ гузошта шавад. Дар амал, чунин ҳолатҳо зери мақола меафтанд:
- Имзои шахси розигӣ бо таҳдидҳо ва дархост ба даст оварда мешавад;
- ба ҷои табобати амиқи шахси маҷбурӣ тибқи қарори ғайриқонунии духтур нигоҳ дошт;
- Ягон шартии муомилаи боэътимод тамоман вуҷуд надорад.
Даъве, ки қарори ғайриқонунӣ дода шудааст, ба санъат баҳо дода мешавад. 305 Кодекси ҷиноятӣ.
Шахсе, ки дар содир кардани ҷиноят гунаҳгор содир шудааст, дар сурати мавҷуд набудани ҳолатҳои вазнин, масъулияти қисми 1 моддаи 128 ба дӯш гирифта мешавад. Озодии ӯ метавонад ба мӯҳлати то се сол маҳдуд шавад ва ба ин давра кори маҷбурӣ таъин карда шуд. Он инчунин метавонад аз озодӣ маҳрум карда шавад, то 36 моҳро маҳрум кунад.
Қисми дуввуми мақола барои онҳое, ки мавқеи махсус доранд ва мо ба мақсадҳои ҷиноии худ истифода бурдаем. Ҳамин тавр, таҳдиди маҷбурӣ дар тӯли 5 сол ё маҳрум кардани ҳуқуқи гирифтани паёмҳо барои 3 сол. Инчунин аз озодӣ ба 7 сол маҳрум кардан мумкин аст.