અમે દર સેકન્ડમાં પસંદગી કરીએ છીએ, અને અમારા પછીના જીવન દરેક નિર્ણય પર આધારિત છે. ડરામણી અવાજો, બરાબર?
હું એ હકીકત વિશે વાત કરીશ નહીં કે આપણે પોતાને પર્યાવરણ, કામ, શોખ, રમત, રમત, વર્ગો પસંદ કરીએ છીએ જે પોતાને ફોર્મમાં જાળવવામાં મદદ કરશે, અમે ઉત્પાદનોનો ઉપયોગ કરીએ છીએ ... આ બધું સારી રીતે જાણીતું છે, જો કે તે હંમેશાં યાદ રાખતું નથી .
હું માસિક પસંદગી વિશે વાત કરવા માંગુ છું. અમારા વિચારો વિશે, સીમાચિહ્ન અને હેતુઓ વિશે.
બીજા દિવસે મેં મારા કામમાંના એકને કહ્યું, કે એન-ઓ પછી, સમયનો સમય છોડવામાં આવે છે. મારા રસોઇયા વાતચીત દરમિયાન મારા માટે તે ક્ષણે એક ખૂબ જ મહત્વપૂર્ણ વસ્તુ નોંધ્યું. તેમણે "વિચાર" શોધવા ઈચ્છતો હતો, જે હું બર્ન કરીશ અને હું જે સાચું થઈશ. મેં વિચાર્યું કે છ મહિના માટે મારી પાસે કોઈ સમય અને તાકાત નહોતો ("ઓહ, કેનલ બહાનું શું છે" - હું જાણું છું! પરંતુ તે કંઈક બને છે, અને તે બને છે. હું "સ્થિરતા" તરીકે ઓળખાતી દુનિયામાં સરળતાથી સ્થાયી થઈ ગયો છું અને બધી મુશ્કેલીઓ હોવા છતાં, કેટલાક સમય માટે તે શરતયુક્ત વિશિષ્ટતા સાથે ભાગ્યે જ ડરતો હતો, જેમાં તેણે માસ્ટર્ડ કરવામાં સફળ થવાનો હતો. આજે મને સમજાયું કે તે "જાગવું" કરવાનો સમય હતો અને સ્વપ્ન અને કાર્ય કરવાની ક્ષમતા પરત કરવાનો સમય હતો, જે હું ઇચ્છું છું તે કરવાથી ડરશો નહીં.
Vladislav Makarchuk
ફોટો: Instagram.com/m.vladislava.
અને આ નિર્ણય સ્વયંસંચાલિત પસંદગીના પરિણામ નથી, તે માસિક પસંદગીના પરિણામે આવી હતી. અમારા વિચારો સતત ચળવળમાં છે. અમે અવ્યવસ્થિત રીતે દર સેકન્ડમાં આ અથવા તે તરફેણમાં પસંદગી કરીએ છીએ. અને સમયસર પોતાને સાંભળવું મહત્વપૂર્ણ છે.
હકીકતમાં, તે મૂળભૂત રીતે નથી કે તે "છેલ્લા સ્ટ્રો" બનશે ... અને ખરેખર આ ફ્લેશ અથવા "તે ખૂબ જ ક્ષણ"? કેટલાક કારણોસર, ઘણા લોકો જીવનમાં આવતી પરિસ્થિતિઓ વચ્ચેના સંબંધો જોતા નથી, અને પોતાને એ હકીકતમાં આપતા નથી કે "આ ક્ષણે" અમે અમને અચાનક વિચાર્યું નથી, પરંતુ એકબીજાથી સંબંધિત હકીકતોની સાંકળ . કદાચ, ઇવેન્ટ્સના વિકાસના આ સંસ્કરણને ધ્યાનમાં લઈને, જીવનમાં પરિવર્તન ઓછું ભયાનક અને વધુ તાર્કિક લાગે છે. જો આપણે કંઈક કર્યું હોય, તો તે જરૂરી નથી કે આપણે પોતાને ગ્રૉમમેટ અથવા મૂર્ખ સાથે માનતા નથી. સંભવિત રૂપે, ચોક્કસ ઉકેલ માટે, અમે દૈનિક સાપ્તાહિક પસંદગીના પરિણામમાં નિષ્ફળ ગયા. ફક્ત એક મહાન ક્ષણ - પઝલ ફોલ્ડ થઈ ગઈ છે, અને બધું તેના સ્થાને બને છે.
પરંતુ હું કુખ્યાત "અદ્ભુત ક્ષણ" માટે રાહ જોવી નથી માંગતો. રાહ જોવી - તે લાગણીઓને ઢીલી કરે છે અને ઉપવાસ કરે છે. હું ઓછામાં ઓછા એક દિવસ જીવવાની યોજના કરું છું, મારી ઇચ્છાઓ અને જરૂરિયાતો દ્વારા માર્ગદર્શન આપું છું: તે મારા માટે જે ઉપયોગી થશે તે કરવા માટે, અને જેની સાથે હું કામ કરું છું તે નહી, જેની સાથે હું ઇચ્છું છું તે જુઓ, અને જેની સાથે મને અભ્યાસ કરવો જોઈએ મને ગમે છે, અને તમને જે જોઈએ તે નથી. અચાનક તે તારણ આપે છે કે હું છેલ્લે સમજી શકું છું - એક અઠવાડિયાને તમારી તરફેણમાં બીજી પસંદગી કરવા માટે! મારી સાથે આવો, હા?