"Blwyddyn Newydd yw fy hoff wyliau mewn blwyddyn. Rwy'n hoffi'r Flwyddyn Newydd Flwyddyn Newydd, teimlad o newid ac yn aros am y ffaith y bydd popeth yn fy mywyd yn y flwyddyn newydd yn newid er gwell. Mae'r Flwyddyn Newydd yn agor y llen o hud a llawenydd, ffydd yn yr hyn y bydd ein holl ddyheadau yn cael eu cyflawni.
Yn flaenorol, roedd y Flwyddyn Newydd bob amser yn gysylltiedig â Mandarinau. Ydy, mae gyda mandarinau. Yn y cyfnod Sofietaidd, roedd Tangerines yn ddiffyg ofnadwy, a werthir ar noson y gwyliau yn unig a bob amser mewn cydnabyddiaeth. Daeth fy rhieni i wyliau'r mandarinau, ei roi yn yr ystafell storio a'i gosod allan yn raddol ar y bwrdd. Er mwyn gwella mandarinau, roedd angen i ni aros am y flwyddyn newydd. Fe wnes i ddeifio'n gyson i mewn i'r ystafell storio, lansio fy llaw i mewn i flwch bach ac yn mwynhau nid yn unig blas y mandarinau eu hunain, ond hefyd eu harogli blasus. Cyn gynted ag y bydd y rhieni'n mynd i'r gwaith, fe wnes i stwffio tangerines fy mhocedi, rhowch nhw yn y pennawd a ffoi i drin guys cymydog. Ac unwaith, ar adeg paratoi cinio Nadoligaidd, cymerodd Mam fâs grisial ac aeth i'r ystafell storio er mwyn ei llenwi â thangerines a'u rhoi ar y bwrdd Nadoligaidd. Sunowing eich llaw yn y blwch, roedd hi'n rhyfeddu i edrych am Tangerines, ond ni welodd unrhyw beth, ac eithrio'r polyn cyfan, y cawsant eu lapio. Ar ôl dysgu fy mod yn twyllo'r drôr cyfan at fy ffrindiau, ni ddechreuais i mi, oherwydd dechreuodd Nos Galan, ac ar Nos Galan, fe'i derbyniwyd yn unig am ddaioni.
Mandarinau, Champagne, Salad Olivier, Cacen Napoleon, rhieni hapus a nifer o berthnasau - mae hyn yn union yr un peth yn ein blwyddyn newydd teulu am flynyddoedd lawer. Yn yr ysgol, roeddwn i bob amser yn forwyn eira ac yn arwain y ddwy goeden ysgol ac yn drefol. Roedd yn amser gwych a hapus. Cefais siwt las ysgafn a wig hardd gyda bridiau gwyn gwyn. Siôn Corn oedd fy nghyd-ddisgybl, a oedd, gyda mi, yn arwain nifer o goed Nadolig y dydd, yn fyrfyfyr, dawnsio a dosbarthu rhoddion. Rwy'n dal i gofio llygaid hapus plant eraill, eu chwerthin, eu hedmygedd a'u ffydd plant yn y ffaith ein bod yn real. Roedd y plant yn fy nharo i am fraids, yn darllen cerddi, canu caneuon ac yn gwneud y dyheadau mwyaf anhygoel. Yn hwyr yn y nos, ar ôl cwblhau'r goeden nesaf, cerddais i a minnau yn y tabl ysgol yn y gobaith o gael pei afal blasus, pobi gan ein cogyddion. Dyna oedd y gwaith a ddyfarnwyd am oriau lawer, oherwydd yn ei hanfod roeddem yn dal i blant eu hunain. Rwy'n aml yn cofio sut yr ydym yn torri'r gacen hon yn ddifrifol, a chyda'r hyn roeddem yn ei fwyta. Yna roedd yn ymddangos i ni nad oedd dim yn y byd yn flasus. Fe wnes i saethu fy mridiau, yn eu taflu i'r gadair nesaf, bwyta pastai ac edrych ar fenyw gyda gwraig honedig gydag edrychiad. Ac nid oeddem yn drist o gwbl y byddai'n rhaid i bob gwyliau hyn sefyll ar sgwâr y ddinas, ar fai a diddanu'r bobl, oherwydd roeddem gyda'n gilydd a phob noson cafodd y cyfle i fwyta pastai mor flasus! Ac ar Nos Galan, aeth fy nghlaw Siôn Corn y tu ôl i mi ar y goeden Nadolig, prin yn sefyll ar ei draed, ac yn syml yn feddw yn gryf. Roedd y barf wedi mynd ar ei ochr, roedd yr het yn crawled ar ei lygaid, a breuddwydiodd am yr ecwilibriwm yn unig. Rwy'n cofio'n dda, gan fy mod i, morwyn mor fregus o eira, yn llusgo llythrennol y claus santa meddw a'i roi ar y gadair wrth ymyl prif goeden Nadolig ein dinas, ceisio cynnal y gwyliau hyn yn unig. Safodd Santa Claus ar gyfer y cefndir yn unig. Rwy'n cofio sut y dechreuodd y gystadleuaeth, cwympodd y dorf o chwerthin, ac roeddwn i'n meddwl fy mod yn gwneud rhywbeth o'i le. A phan edrychais o gwmpas, gwelais Glau Siôn Corn wedi syrthio, a oedd yn ymestyn y tu ôl i fag o roddion ac roedd iaith ddewr yn ceisio darllen rhywfaint o anhawster. Y noson honno roeddwn yn dramgwyddus iawn gan Siôn Corn. Yn y bore es i adref gyda thaith flinedig, a saniodd Santa Claus i mi ac ymddiheurodd. Trwy roi i mi i mi, rhoddodd galon siocled i mi, a gorchmynnodd ef ei hun yn y ffatri melysion. Hwn oedd y galon gyntaf a gyflwynodd dyn i mi, a gadewch iddo fod yn siocled, oherwydd roedd y dyn yn Siôn Corn ei hun. Roedd mor gyffrous ac annisgwyl. Y galon gyntaf, y gydnabyddiaeth gyntaf mewn cariad a'r cusanau timid cyntaf ...
Rwy'n dal i gredu bod Nos Galan yn arbennig a gall unrhyw beth ddigwydd iddo. Rwy'n credu mewn gwyrth a fydd yn bendant yn dod i fy mywyd a bydd popeth yn newid. Rwy'n gwisgo fy merch gyda plu eira hyfryd ar bêl y Flwyddyn Newydd a cheisio ei darbwyllo y byddai Siôn Corn yn sicr o ddod atom. Mae'r ferch yn gwenu ac yn fy nharo i yn y ffaith fy mod yn dal i gredu mewn straeon tylwyth teg, nad oes rhew, bod y rhain yn unedau cyffredin gyda thrwynau tegan sy'n mynd drwy fflatiau ac yn aros i rywun eu yfed. Mae ein plant wedi dod yn aeddfed ac yna roeddem ni. Ac yn ei hoed, roedd popeth yn credu a hyd yn oed ysgrifennodd lythyr at Siôn Corn. Rwyf hyd yn oed yn ysgrifennu ei lythyrau nawr. Gofynnaf iddo fwy bywiogrwydd, gwireddu creadigol, tawelwch meddwl a heddwch yn y teulu.
Yn y noson wych hon, mae'n arferol codi sbectol a gwneud dyheadau a fydd yn sicr yn dod yn wir. Gadewch iddo fod fel y noson honno! Gadewch i'r Flwyddyn Newydd hon fod y mwyaf hael! A hyd yn oed ar ein llwybr gyda chi, dim ond pobl dda sydd, oherwydd yn y byd hwn mae yna bobl dda yn llawer mwy na drwg, mae llawer yn cuddio beth maen nhw'n dda. A gadael i rai cyfarfod annisgwyl fod yn digwydd y flwyddyn newydd hon. O dan frwydr yr amimes, sicrhewch ei fod yn ei gyfarfod. Gadewch i un freuddwyd o'ch bywyd, roeddech chi'n breuddwydio am gymaint o amser, yn gweld mewn breuddwyd ac wedi'i phaentio yn eich dychymyg.
Ar ôl i mi ddewis coeden Nadolig gwyrddlas, rwy'n ystyried ac yn difaru, gan nad oeddwn yn gwneud y teimlad o wyliau'r Flwyddyn Newydd.
Er mwyn iddo ddigwydd y llynedd, gadewch i ni ddweud wrtho "Diolch" am bopeth da beth ddigwyddodd i ni yn ystod y cyfnod hwn, ac mae popeth yn ddrwg yn gadael yn y flwyddyn sy'n mynd allan, fel diangen a diwerth.
Gadewch i'ch bwrdd fod yn llawenydd a chwerthin! Gadewch i ni fod yn flwyddyn o newid da, heddwch a chytgord i chi. Rhowch luoedd Duw, iechyd a lles i chi, eich teulu a'ch anwyliaid!
Byddaf yn hapus i'ch gweld chi yn y flwyddyn newydd yn fy llyfrau.
Caru chi Awdur Yulia Shilova. "