- Паліна, вы ўпершыню прымаеце ўдзел у балетным праекце. Якая ў вас ролю ў пастаноўцы?
- Я знялася ў кліпе, які стане своеасаблівым трэйлерам да балета "Вялікі Гэтсбі". Пры гэтым у нас атрымалася самастойная праца з кампазіцыяй Immortal feeling, якую як і музыку для ўсяго балета напісаў Канстанцін Меладзэ. У мяне вельмі незвычайная і цікавая ролю. Я гуляю не нейкага канкрэтнага персанажа, а ўвасабляю душу Дэйзі, каханай Гэтсбі. Дзякуючы рэжысёру Алану Бадоеву я адчула сябе прыгожай птушкай у клетцы, якая шукае гармонію, пакутуе і, у выніку, гіне.
- Кажуць, вы працавалі з замежнымі спецыялістамі ...
- У кліпе незвычайна прыгожая харэаграфічная пастаноўка ад запатрабаванага амерыканскага харэографа Дуайта Радэна. Ён жа з'яўляецца пастаноўшчыкам усяго балета. Вельмі каларытны і цікавы харэограф. У яго свой індывідуальны почырк. Яго пастаноўкі вядомыя па ўсім свеце. Дуайт працаваў з такімі зоркамі, як Прынц, U2 і Лэні Кравіц. Ён таксама працуе з Цырк дзю Салей, яго трупа Complexions вядомая па ўсім свеце. Мне было вельмі прыемна пазнаёміцца з Дуайт. Прыемна, што ён ацаніў маю працу. Для Дуайта, як для амерыканца, твор «Вялікі Гэтсбі» падобна Святы Грааль, і ён вельмі дрыгатліва ставіцца да гэтай працы. Таму, яго высокая ацэнка асабліва пахвальна. Дарэчы Дуайт Радэн так прасякнуўся працай Дзяніса Мацвіенка, які выканае ў балеце ролю Джэя Гэтсбі, што нават расплакаўся падчас здымак фінальнай сцэны.
- Што вам больш за ўсё запомнілася на здымках?
- Вядома, гэта непаўторная, вельмі дакладна адноўленая атмасфера 30-х гадоў. Удзел у падобным кліпе для мяне - своеасаблівы творчы эксперымент. Бо да гэтага яшчэ ніхто не ствараў нічога падобнага!
Здымкі кліпа прайшлі ў трох гарадах: Кіеве, Санкт-Пецярбургу і Нью-Ёрку. .
- Вам даводзілася сутыкацца з нейкімі няштатнымі сітуацыямі на здымках?
- Я вельмі здзівілася, калі даведалася, што паводле задумы рэжысёра павінна буду круціцца ў абручы. Пры тым, трэба было круціцца на ім на вышыні без якой-небудзь страхоўкі. Больш за тое, у вельмі кароткай сукенцы, на высокіх абцасах і з велізарнымі пазногцямі. На шчасце абышлося без падзенняў. Але мне прыходзілася стала сачыць за тым, каб сукенка не задзіраць падчас акрабатычных эцюдаў (смяецца). Складанасць гэтай ролі была ў тым, што трэба было не толькі спяваць, але і гуляць, ўжыцца ў вобраз, прачуць перажыванні галоўнай гераіні. Гэта вельмі цікавы, хоць і няпросты вопыт. Я старанна рыхтавалася, перад здымкай нават перачытала раман.
- З кім вы пакінулі свайго сына, пакуль знаходзіліся на пляцоўцы?
- Андрюша, як і заўсёды, быў з маёй мамай. Вядома, мы стэлефаноўваліся. Я тэлефаную дадому некалькі разоў на дзень - гэта правіла. Па сыну я сумую заўсёды. Але гэтая разлука была не доўгай, я з'язджала на здымкі ўсяго на суткі. Потым адразу вярнулася дадому.
- Дзе вы ўзялі касцюмы для здымак?
- Шчыра кажучы, убачыла сукенка ўжо на пляцоўцы. Мастаку па касцюмах папярэдне паведамілі толькі мае памеры, і ён зрабіў усё, што неабходна. Усё астатняе - рэжысёрскі задума.
- А як вы самі ставіцеся да балета?
- Я вельмі люблю балет і наогул танцавальнае мастацтва. Я вырасла за кулісамі - мая мама прафесійная танцорка, шмат гадоў працавала ў ансамблі «Бярозка», потым па кантракце ў Грэцыі, дзе мы з ёй жылі. Танец - велізарная частка майго жыцця. Я і сама прафесійна займалася танцамі. Балет заўсёды захапляў мяне. Я выдатна разумею колькі працы і сіл стаіць за кожнай пастаноўкай. Я назірала, як працаваў на пляцоўцы Дзяніс Мацвіенка -гэта вышэйшы пілатаж, самааддача да апошняй кроплі.