Прыгажуня Алена Мікалаева ўжо чацвёрты год па раніцах выпраўляе ўсю краіну на працу ў прамым эфіры праграмы «Раніца Расіі». Яна заўсёды ў добрым настроі і усміхаецца. высветліў у тэлевядучай яе сакрэты выдатнага пачатку дня.
- Алена, ваш працоўны дзень пачынаецца ў чатыры раніцы. Вы высыпаецеся?
- Галоўны сакрэт, каб высыпацца, - класціся не ў той дзень, у які ўстаяце. Бывае, я стаўлю будзільнік не толькі на ўздым, але і на час, калі трэба кінуць усё і спрабаваць заснуць. Дарэчы, калі кладзецеся да паўночы, то гадзіну ідзе за два. Гэтую інфармацыю пацвердзілі і навукоўцы ў маім эфіры. Але самае крыўднае, калі ўдалося сябе пераканаць у неабходнасці паспаць, а сон не ідзе! Ляжыш і варочаўся. Выбаўляе рэфлекс - перад сном я заўсёды чытаю малітву "Ойча наш". Арганізм за доўгія гады навучыўся рэагаваць.
- Многія жанчыны па раніцах баяцца ў люстэрка на сябе глядзець. У вас бывае такое?
- Па раніцах усё найбольш уразлівыя. Я ж, як правіла, сабе падабаюся. Знерваваць мяне можа прыкры прышчык - так бывае пасля доўгіх дзён эфіраў. Слава касметычным брэндах - што тут яшчэ скажаш?
- У вас ёсць нейкія штодзённыя ранішнія рытуалы?
- Важна, вядома, правай нагой ступаць з ложка. Гэта мне яшчэ бабуля гаварыла. І я лічу, што, выцягваючы менавіта правую нагу першай з-пад коўдры, я запускаю чараду шчаслівых выпадкаў і іншага чараўніцтва, на якія я разлічваю кожны дзень. Раніцай галоўнае - без паспеху і мітусні. Лепш ўстаць крыху раней. Ледзь больш часу закласці да выхаду з дому. Каб не удараць прыкра на бягу мизинчиком аб ножку стала, не рваць панчоха, каб атрымаць асалоду ад сняданкам.
- У вас ёсць сакрэты прыгажосці? Як, да прыкладу, пазбавіцца ад сінякоў пад вачыма?
- Мне пашанцавала з будовай асобы: ад сінякоў пад вачыма мяне пазбавіла генетыка. Больш за тое, вось ужо некалькі тыдняў я амаль цалкам адмовілася ад касметыкі ў звычайным жыцці. У мяне ў кішэні заўсёды ёсць аловак для вуснаў, каб вечарам быць поярче, як гэта прынята, на якім-небудзь мерапрыемстве. Я пагаджуся з выказваньнем, што да дваццаці гадоў мы такія, якімі нас зрабілі бацькі і прырода, а вось пасля мы гэта тое, што заслужылі. Трэба ўмець размаўляць са сваім арганізмам. Своеасаблівая самодіагностікі: што я хачу, чым я жыву. Ці падыходзіць мне тое, што я ем? Фарбуе Ці гэта ўсё мяне як чалавека? Канцэпцыя харчавання ў выніку мяне так захапіла, што прыйшлося адчыняць свае рэстаранчыкі.