Пра такіх кажуць: яркая дзяўчына. І справа тут не толькі ў тым, што Вольга бландынка. Нават калі яна раптам рэзка зменіць імідж, уменне прыцягваць увагу ўсё роўна нікуды не дзенецца. На днях энергічная і заўсёды маладая тэлевядучая разменяла чацвёрты дзесятак. Сваімі эмоцыямі з гэтай нагоды імянінніца падзялілася з WomanHit.ru.
- Вольга, для многіх дзяўчат 30 - страшная лічба, калі казаць пра ўзрост. Як вы ставіцеся да свайго трыццацігоддзю?
- У мяне няма ні панікі, ні страху. Можа быць, у нейкі момант мне стане крыху сумнавата, але толькі з-за таго, што хутка ляціць час. Але ніяк не з-за ўзросту! Я сябе адчуваю абсалютна камфортна. Я шчаслівая, ўпэўнена, прыгожая, самадастатковая. Я люблю і каханая. У мяне няма крызісу сярэдняга ўзросту. Магу сказаць, што апошнія два гады дыхаю на поўныя грудзі і жыву на сто адсоткаў. Дагэтуль мне чагосьці не хапала: то знешніх дадзеных, то любові, то працы. Вядома, да поўнага шчасця заўсёды чагосьці не хапае, але ў мяне адчуванне поўнай гармоніі з сабой. Таму мяне гэтая лічба не палохае. Я молада выглядаю. (Смяецца.) Ні адзін сябар не дасць мне за трыццаць гадоў. Мне здаецца, і вораг не скажа, што я выглядаю на свой пашпартны ўзрост. Гэта ўсяго толькі лічба. Можна і ў васемнаццаць быць бабуляй. А можна і ў сорак быць элегантнай, выклікаць зайздрасць жанчын і захапленне мужчын. Мне многія знаёмыя, якім цяпер 35-36 гадоў, казалі, што сваё 30-годдзе яны зароў у слязах. Гэта не пра мяне. Наперадзе яшчэ доўгая і яркае жыццё. Усё яшчэ толькі пачынаецца.
- Вы ўжо шмат чаго дасягнулі. А ёсць тое, пра што вы марыце, што плануеце зрабіць у наступныя дзесяць гадоў?
- Дзесяць гадоў ?! (Смяецца.) Самае галоўнае, самае складанае - захаваць тое, што ты ўжо маеш. Безумоўна, я вельмі мэтанакіраваны чалавек. У мяне столькі мэтаў, якія я паставіла для сябе і якія яшчэ не выкананы, - жыцця не хопіць. (Смяецца.) Але для мяне вельмі важна не страціць тое, чаго дамаглася штодзённым катаржных працай. Я кажу пра сям'ю, аб шлюбе, аб кар'еры, пра папулярнасць, пра сяброў, пра тых людзей, якіх люблю і якія мяне атачаюць. Разбурыць можна ўсё ў адно імгненне. І шлюб разбіць, калі яго не ахоўваць. І папулярнасць можа выпарыцца, калі не будзеш працаваць над сабой. Калі казаць пра наступным дзесяцігоддзі, нават пра ўсё жыццё, то галоўныя мае мэты - сям'я, каханне і праца. І каб дазваляла здароўе ажыццявіць усе, што я хачу. Таму я так прапагандую здаровы лад жыцця, правільнае харчаванне, заняткі спортам. Ведаеце, чым адрозніваецца дваццацігадовая дзяўчына ад трыццацігадовай?
У свой дзень нараджэння Вольга Бузовая працавала і, як заўсёды, сабрала удзельнікаў тэлешоў, каб абмеркаваць бягучыя справы. Вядома, не абышлося без віншаванняў і сюрпрызаў
Фота: Instagram.com/buzova86
- Гледзячы ў чым параўноўваць ...
- Дзесяць гадоў таму я магла выйсці на Лобным месца ў вячэрнім сукенка, панчохах, у туфлях i кажушку. І вось так праседзець у кадры ў мінус дваццаць. Зараз я купіла спецыяльныя вусцілкі-грэлкі, рукавіцы. У мяне бамбукавыя ласіны з «падшэрсткам», я абмотваюць сабе спіну, каб не застудзіць ныркі, апранаю два швэдры, шалік да носа і абавязкова капюшон, каб не замерзла галава. Вы разумееце? (Смяецца.) У той момант, калі я пачала сябе так пакаваць, зразумела: «Так, Бузовая, сталееш. Пачынаеш думаць і клапаціцца пра здароўе ». Вось не дай бог на дзень нараджэння захварэць. Зараз я не выбягаю на вуліцу з непакрытай галавой. А раней магла выйсці з дому з мокрымі валасамі і дабегчы да машыны - усё роўна на працы абкладуць і зробяць прычоску.
- Зараз разумееце маму, якая прымушала вас у школе шапку апранаць?
- На жаль, гэта разумееш толькі цяпер. А самае непрыемнае, што ў сорак гэтыя зімовыя выхады без шапкі могуць табе вярнуцца. Але я спадзяюся, што своечасова ўзялася за сябе.
- Гэты год для вас асаблівы яшчэ і таму, што вы плануеце пераехаць ва ўласную хату. Гэта так?
- У нас здарыцца глабальнае перасяленне! Мы з мужам (футбаліст Дзмітрый Тарасаў. - Заўвага. Рэд.) Вельмі чакаем пераезду. Ўяўляем, як нам будзе там добра: як дзеткі будуць бегаць па лужку, а мы будзем ляжаць і загараць. Дом - гэта вельмі важны этап у нашым жыцці. Мы гэта зрабілі ўдваіх і працягваем разам рабіць рамонт. Мы марым аб адным, думаем пра адно, любім адзін аднаго, беражэм. І я хачу сказаць мужу дзякуй за тое, што ён дае мне адчуванне шчасця.
Зміцер і Вольга ўжо жанатыя чатыры гады, але іх адносіны настолькі прасякнуты любоўю і рамантыкай, што выклікаюць у многіх захапленне
Фота: Instagram.com/buzova86
- У народзе кажуць: хочаш праверыць крэпасць сваіх адносін - пачні рабіць рамонт. Вы згодныя з гэтым?
- Мы ўжо адзін рамонт перажылі. (Смяецца.) Калі мы пажаніліся, то здымалі кватэру. І пачалі рабіць рамонт ужо ў нашай, у якой, уласна, і жывем. Так атрымалася, што мы знаходзімся на адной хвалі: нам падабаецца адна і тая ж музыка, аднолькавы стыль у вопратцы. У нас абсалютна розныя характары, але мы лёгка знаходзім кампрамісы.
- На ваш дзень нараджэння Зміцер, напэўна, зноў будзе на зборах?
- Я ўжо на гэтую тэму неяк жартавала: усе люблю прадумваць, а вось момант, калі замуж выходзіла, неяк згубіла. (Смяецца.) Калі з Дзімам пазнаёмілася, трэба было адразу пазнаць: «Ты 20 студзеня ў Маскве наогул бываеш?» (Смяецца.) Але калі ўлюбляешся, пра такія нюансах і не думаеш. Я вельмі часта адна і на 14 лютага, і на 8 сакавіка. У яго альбо гульні, альбо зборы. Хоць часам 8 сакавіка мы адзначаем разам. А вось 20 студзеня яго ніколі не бывае дома. Ён вельмі перажывае з-за гэтага, таму кожны раз прыдумляе, як кампенсаваць сваю адсутнасць.
- Гэта значыць па-сапраўднаму адзначаць будзеце, калі муж вернецца?
- Так. У свой дзень нараджэння я прымаю віншаванні і працую ўвесь дзень. Ужо восем гадоў я заўсёды ў гэты дзень у кадры. І адчуванне, што ты патрэбна, запатрабаваная - вельмі стромкае. А муж ўсе чатыры гады, што мы жанатыя, заўсёды мяне здзіўляў на дзень нараджэння. Кожны раз па рознаму. Гэта былі і цудоўныя букеты кветак, і цацкі, і падарункі, і кошыкі з садавінай - чаго ён толькі не дасылаў. Я чакаю яго. Вельмі засумавала. І для мяне самы галоўны падарунак, калі мой мужчына глядзіць на мяне закаханымі вачыма і я адчуваю сілу яго любові.