Wszyscy wiedzą, że na Białorusi jest Batoka Łukaszenko. Ci, którzy byli w kraju wiedzą, że nawet w małych miastach, nie wspominając mi Minsk - na ulicach czystość jest sterylna. Ale tylko podróżni wiedzą, że istnieje również wiele atrakcji na Białorusi. I nie ma takich rzeczy. W końcu była to Białoruś, która wchłaniała historię kilku państw, a ta symbioza Grand Księstwa Litwy, przemówienie kompularyzacji, a imperium rosyjskie pozostawiły jego mentalność, kulturę i architekturę jego wyraźnego śladu. Niektóre białoruskie zamki są warte.
Nie chowam, karmę specjalną pasję do zamków. Kamienie mają długie przechowywane nie tylko ciepło, ale także ślady historii. Każdy zamek jest rodzajem portalu, przejściem do kolejnej rzeczywistości historycznej. Jakie nowoczesne wypełnienie nie wypychają jego sal, stuleżne ściany zachowują swoją prawdziwą duszę. Białoruś w tym względzie miała szczęście, ma kilka pięknych zamków i pałaców, które pomimo badań przemywających w ostatnich latach, dzięki wysiłkom przywracających zwrócili swoje dawne piękno i wielkość. O nich moja dzisiejsza historia.
Nie osierocony dziedzictwo
Zaledwie dwie godziny od Mińska z jego metropolitalną, powojenną architekturą w stylu neoklasycyzmu Stalina, jest małe miasteczko Nesvizh. Jego obecny wygląd miasta zawdzięcza pierwszą rzędną dla Nikolai Christophor Radziwill Lostke - Syn Nicholas Radziwill Black. Radziwill Syarota, otrzymując Drewniane dziedzictwo Ojca Nesvizha, szybko zamienia go w nowoczesny (Mid-XVI wieku) kamienne miasto z kwaterami i kwadratami, ratuszami i choosets. Wszystko to jest teraz karta telefoniczna NESVIZ. Ale główną dekoracją miasta jest ogólne gniazdo Radzivilov, zamek Nesvizhsky. W dobrej drodze jest raczej pałac. Cóż, z wyjątkiem tego, że potężne ściany z bastionami, twierdzą drzewami i rowem mówią o początkowym celu tego budynku. Syrotka poczęła swoją rezydencję jako fortecę. Na prawym brzegu rzeki uszu na jego pomysł i pod kierownictwem włoskiego architekta Giovanni Bernardoni przez siedem lat - od 1583 do 1590 r. - dorastał kamienny zamek.
Ale kolejne pokolenia Radziwilnova stanowiły wkład w jego wygląd. W rezultacie okazała się arcydzieło architektoniczne, co sprawiło, że różne style architektoniczne - tutaj są klasycyzm i barokowy z rokokami i necerycznymi, a nawet modernizmem. Każdy właściciele przywieźli mu coś. Obracając się z hali do sali, nie męczą się podziwianiem - wiedzieli, jak żyć ludziom. Hale parady z ogromnymi lusterkami, przytulnym przyszłym stylem francuskiego, solidnymi szafkami - w języku angielskim. Apartamenty myśliwskie z ogromnymi kominkami, salonami muzycznymi z klasycznymi kolumnami i wąskie gotyckie panie prowadzące do górnych kwartałów ...
Należy rozumieć, że wszystko to tylko przebudowa dawnej wspaniałej dekoracji pałacu. Legendy chodził o bogactwie i skarbach generycznego gniazda Radzivilles. Jeden z nich mówi o dwunastu Apostołom Gold, ozdobiona kamieniami, które są rzekomo strażnikami tych ziem. I choć tu są, nikt nie będzie mógł przejąć posiadania tych ziem i zniszczyć Białorusi. Dlatego w trudnych czasach apostołów był ukryty. A następnie ogólnie usunięte w ukrytym miejscu, a ich kopie woskowe pokryte złotą farbą. Wielu złodziei złapało tę sztuczkę ... a prawdziwe apostołowie na odległość nie zostały znalezione.
Kiedy w 2004 r. Postanowiono przywrócić zamek w tej samej formie, pracownicy muzeum zwrócili się do różnych działów i organizacji zagranicznych z propozycją powrotu do Nesvizhi Radziwilles, którzy po przystąpieniu tych gruntów do ZSRR w 1939 r. Byli albo eksportowane lub zrabowany. Coś udało się wrócić. Jak na przykład ogromne lustra zamku zamku. Przez długi czas udekorowali sale teatru Yankan Kupala. Podobnie jak dwie duże sparowane wazony z Francji. Coś zostało przywrócone przez szkice. Coś pękają na aukcjach. Na przykład elegancka sypialnia z kolorem mięty z Vensels of Radziwilles zakupiona na aukcji Sotheby. Ale stół bilardowy wykonany przez amerykańską firmę Brysvik (Bruswik) w 1896 r. - Oryginalny. Nigdy nie został wyjęty z zamku. Podczas drugich filmów próbowali go demontować, ale nic się nie stało. Masywny stół składa się z kilku dużych części, które nie wyobraża sobie, jak odłączyć się od siebie. Z tego powodu stół przyszedł na dziedzictwo do sadatorium radzieckiego, który znajduje się w zamku Radziwiłów po wojnie. W jego obecnym wyglądzie pałac został przywrócony w 2011 roku.
Nawiasem mówiąc, aby ożywić kaplicę domową - dron - jedna z dziedziczy rodzaju rodzaju, 91-letni Eljbet Radziwill, córka ostatniego właściciela zamku Albrecht Radziwill. Mieszkała w Nesvizh poniżej 18 lat. I pamiętałem dobrze, że to było. Według jej historii sporządzono szkice. A w odzyskaniu kaplicy zainwestowała własne fundusze. Do kwestii dziennikarzy białoruskich, czy chce odzyskać swoje ogólne gniazdo, starsza pani odpowiedział: "Co mam taki duży zamek bez kaburów?" W zamku i rzeczywiście żyli do 800 osób.
A dziś pałac Nesvizh i kompleks parku wokół jest jednym z najbardziej znanych miejsc turystycznych na Białorusi. Podgrzej interesy odwiedzających i legendę zamku. W końcu ma nawet własny duch - czarna panna, Barbara Radziville. Ukochana żona właściciela zamku Sigismund była zatruta, aby nauczyć się swojej matki. Zygmunt nie zaakceptował straty i spowodował ducha ukochanego przy pomocy alchemików. Jednak podczas sesji duchowej nie mógł powstrzymać się i zakończył ducha w objęciu. Od tego czasu dusza Barbary nie może wrócić do nieba. Wanders na zamku. Ale manifestuje się tylko przed zbliżającym się niebezpieczeństwem, aby ostrzec o tym. Mówi się, że ostatni raz Ghost był widziany w 2002 roku - przed ogniem w zamku Nesvizhsky.
W parku hrabstwa znajdują się stary staw ...
Innym z słynnych posiadłości Radziwilnov jest światowym zamkiem w regionie Grodno. Prawda, w przeciwieństwie do Nesvizha, twierdza w mieście świata nie była generalnym gniazdem przez księcia dynastii. Zamek po raz pierwszy był właścicielem rodzaju Ilyinich. To był Yuri Ilinich i zbudował fortecę na świecie w formie architektonicznej, która przyszła do naszego czasu. Światowy zamek nie zadzwoni do pałacu - jest to pełnoprawna średniowieczna twierdza z charakterystycznymi wieżami, ścianami, przejściami. Ale Christopher Radziwill Syarota ukończył go. Dlatego w wewnętrznej dekoracji zamku wiele szczegółów ich ulubionych szczegółów: na przykład złożonych drewnianych sufitów z inlay. Są zarówno na świecie, jak iw Nesvizh.
Dusza w tych ścianach odetchnęła na początku XVIII wieku jego nowego właściciela - Książę Mikhail Casimir Radziwill rybołówstwa. Odbudowuje zamek, wychodząc z fortecy w przednim pałacu. Zamek pojawia się parada, hale portretowe i taneczne z parkietem dębowym, rzeźbionymi sufitami, obrazami. Oto doskonałe meble, wazony porcelanowe. A jeśli hale można teraz rozważyć podczas wycieczek, wtedy sytuacja, niestety, nieodwracalnie utracone. Nie przeszkadza to jednak, w tym wyobraźni, wyobraź sobie, jak to miejsce zamieszkania wyglądało w drugiej połowie XVIII wieku, kiedy jego następny właściciel, książę Karol Stanislav na Njeżdżonej Pan Kohank, który osiadł w zamku na stałe miejsce zamieszkania, ułożone kulki luksusowe tutaj.
Los Światowego Zamku był gwałtowny. Po Radzivil był w posiadaniu wykresu Lion Petrovich Wittgenstein. A potem został kupiony przez wojska kozackiego atamy Donskoy Nikolai Ivanovich Svyatopolk-Mirsky. Ukończył budowę światowego zespołu, wzniesionego dwupiętrowego pałacu naprzeciwko zamku i otaczający go krajobrazowym parkiem angielskiego - z zbiornikami wodnymi i wyspami. W tym parku związany jest straszną ziemską legendę. Przed miejscem jeziora w pobliżu zamku było sad jabłkowy. Książę nakazał go wyciąć. Jednak słudzy odmówili kotletu kwitnących drzew i wezwał do ssanych ludzi. Podczas tworzenia zbiornika, syna lokalnej wiedźmy została zabita, a ona przeklęła to miejsce, życząc ludziom wysychać w jeziorze, aż drzewa zostały wycięte. W wieku 12 lat córka księcia Sonya została utonął w stawie. I sam zmarł na brzegu w 1898 roku. Mówią wcześniej w jeziorze i naprawdę wielu ludzi. Ale w ostatnim czasie nie słyszysz: najwyraźniej liczba skondensowanych jabłoni wyrównana z liczbą ofiar.
W wizycie na bucie na statku Wikingów
Cóż, wreszcie kolejne wspaniałe miejsce turystyczne jest Pansky Maent "Slah". Maent w tłumaczeniu z Belorussky oznacza "Estate". Była nieruchomość książąt Lensky'ego nad brzegiem rzeki Sula znajduje się zaledwie 50 kilometrów od Mińska - w dzielnicy kolumnowej. W latach sowieckich, meldownice, w których zniszczono inteligentną i dobroduszną rodzinę Lensy Starożytnej Ostiny Rycerza. A teraz, przez wysiłki właścicieli prywatnych, ta ikona została odrodzona, tworząc etnograficzne Muzeum w swojej bazie, w której możesz zanurzyć się w życiu polskiej szlachcicy. I nie tylko ... trasa w parku jest ułożona w taki sposób, że najpierw wejdziesz do epoki kamienia, gdzie można rozgrzać się w ogniu ognia i pragnienie w Kromlethe - megalitycznej strukturze kamieni runy. Następnie dotrzesz do witryny kultów słowiańskich z głównym pogańskim Bogiem Slavyan - Rod. A stamtąd do Varyagów nie daleko: statek Wikingów zostanie spełniony na Pier Varkazhskaya - Darcar, gdzie można zorganizować małą podróż przez jezioro. Następny jest średniowieczny dzielnica. Chociaż jest niesprawiedliwy. Gotycka wieża Watchdog znajduje się na etapie odzyskiwania. Ale jest kuźnia, gdzie w starych technologiach w oczach odwiedzających, wskazówki strzałek są spawane. Na pręcie kamienia znajduje się warsztaty. A potem na kamiennym chodniku spadasz w dni powszednie polskiej szlachty. Z dawnych stajni, posiadłość Lensky stworzyła Królewskie Zgromadzenie z Hall of The ShankHetsky Glory. Ogromny kominek z płonącymi lampami, zbroi rycerzy przy wejściu, gruboziarnisty drewniane belki sufitowe, kamienne ściany - pełne uczucie, które dostałem na naleśnik. Zwłaszcza, że Gentry tutaj jest sobolym, urok bistonii z lokalnymi smakołykami destylarnymi ... i trochę, jest już zupełnie inny wiek. Na wzgórzu, Dom Panowu Lensky w stylu rosyjskiego dworu: Biały dom z flygelami i kolumnami. W kilku małych pokojach znajduje się teraz Muzeum Lensky. Taka podróżą za pomocą historycznych kamieni milowych z wizualnymi zdjęciami, grami, pomysłami. Ogólnie rzecz biorąc, Białoruś ma coś, co zaskoczy nawet wyrafinowany turysta.