"Raz na zestawie naszego programu w Sztokholmie postanowiłem zajrzeć do sklepu z pamiątkami. Przy wejściu stał dwie kobiety, które mówił po rosyjsku. "Pozwól mi iść", zapytałem. Kobiety ustąpiły sposób, dając mi możliwość zanurzenia się w badaniu zakresu gnomów, magnesów itp. Następnie powiedzie się dosłownie.
- Przepraszam, a ty - ktoś? - Przyszła do mnie jedna z panie.
"Wszyscy jesteśmy - kimś", odpowiedziałem niepewnie.
- AAA ... - Zgadza się z ręką. - I pomyślałem: jakiś artysta.
Michail Kozhukhov napisał książkę
Oczywiście artysta! Nowo pamiętną rolą w kinie było epizod drugiego planu w komedii Leonid Gaidai "nie może być!". Tam pojawiają się w tle dokładnie 2,5 sekundy, zamaskowane jako peddler Pieple. Z prawdziwą tacą na pasku i Duezhuzhai Kurdea na początku XX wieku. I choć w zestawie, walczyłem system Stanisławskiego, nikt oprócz mnie, zidentyfikować mnie, niestety, nie ma czasu.
Filmy Gaidai były rzadko zabawne, płuca, a sam Leonid Iovich pamiętał mi milczenie, sama. Może było inne, ale pozostało w pamięci. Nawet nie wiedziałem, że walczył w Mongolia, wtedy na Kalinin Front, wyczyścił, został ranny, nagrodzony ...
Ale Nina Golshkova w tych latach była bardzo bojowa! Z jakiegoś powodu był ona, który upadł wątpliwy zaszczyt kupić materac na drewnianej podstawie, do której następnie dostosowałem nogi, by służyć mi łóżko. Dlaczego nie można kupić dziecka normalnego łóżka, dlaczego materac musiał iść dokładnie the przegrzebek, nawet nie pytaj. Nie pamiętam! Pamiętam, jak poszliśmy z nią do sklepu na obrzeżach Moskwy i jak, dowiedziałem się, sprzedawca wyglądał jak.
- Och, a jak masz twoje nazwisko? - łamie jeden z nich.
- Golshkova i twoje? - Nina Pavlovna natychmiast odpowiedziała.
- ROBIĆ SIKU. ETROV, - zawstydzony, przemywany.
- Dobre. Czy masz materace?
Ale rozpraszałem się filmami. Kiedyś został zaproszony do roli hiszpańskiego partyzańskiego. Oznacza to, że drużyna była nasza, walczyła w niemieckim tylnym, ale wojownik niewidzialnego frontu, według skryptu, był Hiszpan i mówił w swoim języku ojczystym. Ja, jako koneser i zadzwonił.
"To, ruszaj go do próbek", zabrał mnie artysta artysty dyrektora. Podążyła za mną przez pobłażliwy wygląd i odpowiedział:
- I co to zrobić? On i tak ... jako partyzanty.
Cóż, jak mógłbyś obrażać artystę?! Tymczasem jest to wyraźnie widoczne: Makelers w innych krajach pracują ostrożnie z artystami, szukając mi podobieństwa portretu. Ale moim zdaniem tylko mistrz uczynienia mieczy z "Kill Bill" zarządzał. Reszta nie jest zbyt. "