Rano i wieczorem każdego dnia w trybie bez przerwy widzimy te filmy. I pamiętaj o nich, artystów. Ale jak zawsze, w sztuce (a telewizja jest sztuką, nie zgadzasz się?) Nie jest to ważne, ale jak. A nawet "lepszy mniejszy, tak lepiej", powiedział Vladimir Ulyanov-Lenin, ponieważ powiedział niezapomniany dyrektor naszego życia.
Czekałem na ten film, więc chciałem go poznać. Nazywa się "Vyacheslav Innocentent. Talent i 33 nieszczęścia. " Tak, o Vyacheslavowi niewinnym, wspaniałym rosyjskim akcie, taka hojna dusza i tak utalentowana. Różnorodny w ich manifestacjach, wesołości, ironizacie z smutkiem w oczach. Inteligentny aktor, all-wiedzący. Tragiczny naprawdę, chociaż zagrał w komediach. Chekhovsky - a to bardzo wyjaśnia. Znalazłem się mojej żony, Nina Glyaev, także artysta ludu, jak nikt, kto zrozumiał go od połowy podglądu, z Polnamek, który rozmawiał z nim w jednym języku we wszystkich możliwych zmysłach.
A oto film, długo oczekiwany. Ale jego scenariusz: Dzieciństwo - rodzice - młodzież - studium - artyzm - "Trial Term" - MHAT - Efremov - Małżeństwo (nie przez Gogola) - sekcja MKAT - "Gracze XXI" (przez Gogola) - choroba - amputacja ... Więc co jeszcze musisz mieć miejsce? O tak, porozmawiajmy z krewnymi i bliskim. Cóż, proszę: Oto syn, zbyt Vyacheslav Innocent, tutaj jest dorównowa, tutaj Nina Glyaeva jest wspaniała, wnuczki są piękne. Mimo to coś brakuje. Co? Kogo! Oczywiście Sergey Jurassic i innych kolegów, którzy pamiętają Wielki Artysta. Cóż, więc jesteś jurajski!
W rzeczywistości w każdym punkcie tego scenariusza możliwe było umieszczenie duszy, szczerości, treści, taktu i pokazania niezwykłej filmu o niezwykłej osobie. Tylko dla tego musiałeś kochać tę osobę lub przynajmniej spróbować zrozumieć. Ale nie, wszystko jest pod samochodem, wszystko dla kleszcza. Głupcy, zepsuli piosenkę.
A ta wyjątkowość poszła gdzieś ... byłoby lepiej, gdyby się nie zaczęły.
Ale teraz ostatnio na tym samym kanale zupełnie inną historię
A drugi obraz jest dokumentalnym o Leonid Kharitonov. Cóż, ten bardzo Ivan Brovkin, kiedy cały kraj właśnie oszalał od niego. I pamiętajcie, "Moskwa nie wierzy w łzy"? "A jak tam twoje nazwisko?" "Cóż, moje nazwisko nic ci nie powie ... Smoktunovsky". - "Och, spójrz, Haryton !!!".
A on, Kharitonov, najbardziej prawdziwy, wychodzący z samochodu ... elegancko wychodzi, a miliony fanów biegną do niego.
A potem był teatr - ten sam MCAT, ten sam Efremov - i nie było ról. I najbardziej rosyjska choroba. I trzy udar. I śmierć w zapomnieniu 57 lat.
Ale tutaj wydaje się być prostym dokumentem (Disktram, jak mówią teraz), bez żadnych konkretnych komentarzy, zakręty, ale pokazał wszystkie te tragiczne i szczęśliwe życie. I taki ból w końcu ...
Więc o Haritonie nakręcił innych ludzi? A co, co z niewinnym ... Cóż, teraz mówią o nich. Rzeczywiście, pamiętaj: "Co tu robisz? Kino już się skończyło ... "To się skończyło, tak. Ale wierzę, będzie więcej. A ci nowi ludzie to zrobią, usuną, że wszyscy razem i śmieją się i płacimy. I pamiętaj o wspaniałym artysty. Nie dla kleszcza.