Od 16 lat musiałem zostać głową rodziny
- Anatolij Fedorowicz, jak zacząłeś angażować się w piłkę nożną?
- Stało się to dawno temu. Koniec 50 lat. Czas sygnału dla naszego piłki nożnej - zwycięstwo zespołu krajowego ZSRR w grze Olimpijskiej × 1956 r. I na Mistrzostwach Europy w latach 60. XX wieku.
Przyjechałem do szkoły Kijowa "Dynamo". Dzięki sowieckim systemowi edukacji, piłkarzy szybko zaczęli wykazywać dobre wyniki. W końcu dorastaliśmy na dziedzińcach, gdzie piłka była chaued, aw meczu wszyscy lokalni faceci zostali skondensowanym - od Mali do Velik. Nie był przypadkiem, że zrobiłem to, że urodziłem się w 1946 r. - W Mistrzostwach Miasta zagrał dla zespołu piłkarskich 1944 r. (To wszystko w zespole miało dwa lata starsze niż ja). Ponadto - byłem ich kapitanem! Albert szósty i inne.
Jak widać, jest to najbardziej prawidłowy sposób na opracowanie młodego piłki nożnej - ścieżkę największej odporności, jeśli chcesz - co wpływa na własne cechy graczy, podnosi w przyrodzie. Był mimowolnie szycie, wybór naturalny. Konieczne było oddzielenie głównego od drugiego. To było i opowiadało mnie w latach mojej kariery coachingowej, aby przedstawić całkowicie szokujące motto - do pracy nad zasadą "z trudnych do prosty". Oznacza to, że opierając się nie tylko na wiedzy specjalistycznych szkół, ale także na tradycję, doświadczenie w piłce nożnej (w sensie). Na dziedzińcu graliśmy przeciwko chłopakom znacznie starszym od nas. Czasami opublikowano nawet rywale. Ogólnie rzecz biorąc, proces wzbogatek wystąpił znacznie bardziej wydajnie niż w specjalnych dniach ... na wielu spotkaniach musiałem bronić tej zasady, które przy okazji zostały przyjęte przez wiele współczesnych szkół. Prawda, za granicą. W Axterdam "Ajax", na przykład najbardziej zdolne dzieci często przyciągane do grup starszych.
- I co jeszcze jest pamiętane z dzieciństwa?
- Wycieczki autobusem z domu do treningu iz powrotem. Ścieżka nie była bezpłatna - 8 lub 10 przystanków, a dla każdego musiała zapłacić. A bilet kosztuje rubla. I więc ciągle pomyślałem, jak uratować, ponieważ po treningu pojechaliśmy do sklepu do picia "herb". Chcę pić coś po ciężkiej pracy. Wzięli kilka okularów na 3 kopieje. I omówione: Jaka była nasza gra, co się tam stało ... Tutaj mieliśmy dzieciństwo. Teraz nie mogę uwierzyć, że wszystko to dla mnie stało.
Pamiętam, jak oglądałem treningi Moskwy Spartak, Torpedo z Edward Streltsovem i Valentin Ivanovem. Nie mogłem sobie wyobrazić, że po około 10 latach zagram z nimi jeden zespół. Mam na myśli zespół narodowy ZSRR.
Cóż, oczywiście, nie zapomnę, z jakich trudnościami i problemami w życiu spotkaliśmy się, gdy zostali razem z matką po śmierci Ojca. To był bardzo trudny czas. Mama otrzymała podręcznik dla 40 rubli dla dzieci. Na szczęście częściowo uratowaliśmy fakt, że już zapłaciłem wynagrodzenie w 11. klasie dla moich przemówień w Dynamo Double, gdzie byłem podjęty o 16 lat. I nadal starannie traktuję ludzi, którzy nie mają istotnych korzyści i możliwości.
- Czy wspierasz takich ludzi?
"Kiedy pracowałem w Petersburgu" Zenith ", powiedzmy, zapytałem chłopaki po otrzymaniu Premium" RESET "trochę pieniędzy dla dzieci z niezabezpieczonych rodzin" zmiany "szkoły. Ja sam zdyspergowałam dyrektor szkoły. To było coś romantycznego.
Poeta Andrei Dementiev i Anatolij Chesheets z żoną Natalą.
W naszym domu jestem dachem
- Jak poznałeś moją żonę? Ona jest słynnym łyżwiarką postaci, o ile wiem?
- Tak, jest skaterem figurowym, ale nie uwielbiony. Niemniej jednak była jednym z wiodących przedstawicieli tego sportu na Ukrainie. Prawda, że dotkliwe łyżwiarstwo nie były tak opracowane jak w Rosji. Ale nadal pozwoliło nam bycie przyjaciółmi z rodziną z piłkarzem Albert Sixnevian i jego żona Tatiana Beetle - także skater figurowy. Jak oni się poznali? Tak jest. I wydarzył się w pałacu sportowego. Wiesz, wielu mówi, że nie ma miłości w skrócie. I tutaj oświadczam - to nie. Ledwo ją widzę, czułem dzwon w sercu. I tak razem przez 40 lat. Jestem wdzięczny Bogu za fakt, że wysłał mi miłość i lojalność wobec małżonka, który nie ma żółtej karty (śmiech).
- To dużo kosztuje…
- Tak, należy to docenić. Mogę powiedzieć, że pod wieloma względami dzięki rodzinie mogłem przetrwać wszystko, co spadłem w trakcie życia: oszczerstwo, wroga, wroga, ich bezlitosna ...
- Czy masz domowy domowy?
- Jestem dachem, w dobrym znaczeniu słowa (śmiech). Mogę pomóc, ale najczęściej nie ma potrzeby.
- Czy masz dwóch synów, co robią?
- Najstarszy syn Valery pracuje jako oficer celny w UFA w Bashkortostan. I najmłodsze prace w Agencji w nieruchomościach państwowej. Żona mówi, że męski klasztor wymaga wysokiej kontroli - przecież, z wyjątkiem mnie i dwóch synów, musi być przestrzegana dwoma wnukami.
Najstarszy syn Valery Anatolyevich Heads Customs Bashkortostan.
- Nie chcę dzieci iść na ślady?
- Mają zrozumienie gry, entuzjazmu i zdolności powyżej średniej. Ale wydawało mi się, że nie mieli talentu. Dokładniej, umiejętności nie były tak jasne, abyś mógł powiedzieć, że ich przyszłość jest piłka nożna. Nie było takiego samodzielnego poświęcenia, celowość niezbędna do futbolu mistrzów. Ale lubią inne sporty. Starszy miał ogrodzenie, a młodszy tenis. Jego wciąż Tarpishchev "Dral" - Przeglądałem w Kijowie, ale umiejętności okazały się nie wystarczy powiedzieć, wygraj Wimbledon. Dlatego zdecydowali, że lepiej zdobędą dobrą edukację.
- i wnuki?
- Jeden 14 lat - studiuje i drugi 6. Ale tutaj nie jest również widoczne dla specjalnej tendencji do sportu. Istnieje raczej pasja do komputerów, internet, samochodów. Chociaż jesteśmy w każdej soboty "idziemy z piłką". Biorę ich do zabawy ze starszymi facetami w Novogorsku. Nawet w amatorskiej piłki nożnej niektóre męskie cechy nadal się manifestują. Potrzebujesz medium społecznego, w którym osoba została utworzona.
Co zapobiega pieniędzy
- Czy system edukacji wyglądający na tym, jak gracze piłkarskie są przeszkoleni w szkołach?
- Pewnie. A w piłce nożnej bawmy się z wnukami przez tę samą zasadę - rywalizacja w szybkości, odwagi, kiedy rozumiesz, że nie możesz się poddać. Osobowość rodzicielska jest to główne. W końcu głównym zadaniem trenera i ojca jest ujawnienie osobowości gracza lub dziecka. Następnie można się spodziewać, że osoba nie zatrzyma się, zarabiania, powiedzmy, milion 2-3 i nadal chcę udowodnić komuś kogoś.
- Ogólnie rzecz biorąc, jaka jest różnica między edukacją radziecką z nowoczesnej?
- W "Technika" nie ma specjalnej różnicy. Ale w "strategii" ... wziąć ponownie tę samą piłkę nożną. Wartości zmienione, gracze są bardziej zorientowane na korzyści materialne. Oczywiście myśleliśmy również o tym. Ale dziś sytuacja w klubach jest inna. Nawet w rozwiązywaniu kluczowych problemów jest odpróżniony z pieniędzy: Obliczenie nie jest na graczach podniesionych w sobie, ale aby osiągnąć wynik, przyciągając profesjonalistów z zagranicy. Wydaje się, że wielu, powinno zagwarantować sukcesy w Eurokadach. Ale nie może być sukces. Ze względu na czynnik, który teraz zadzwoniłem. Aby wygrać, musisz czuć, że grasz na kraj, dla fanów. Poziom gry nie jest określony przez ilość pieniędzy. Wiem dziesiątki przykładów, od sportowca Sergey Bubki i kończąc pływakiem Alexander Popov. Dla nich pieniądze nie istniały. Głównym celem był - umieścić rekord. Na przykład był również z naszymi wybitnymi piłkarzykami - Lvy Yashin. Za granicą charakteryzował się to francuskim Beckenbauer, a teraz - Lionel Messi. Wszyscy grają nie za pieniądze. Pieniądze nie gwarantują wyniku. Wręcz przeciwnie, w czasie, pieniądze zaczynają się zakłócać ludzi.
- Jak się czujesz o krytyce od dziennikarzy i innych specjalistów? Filozoficznie?
- Pewnie. Rozumiem, że większość ludzi w nowoczesnej prasie jest przyzwoita i kompetentni specjaliści. Ich krytyka sprawia, że jesteś doskonały. Oczywiście istnieją również niestandardowe artykuły, a show, gdy sportowiec, artysta, piosenkarz lub trener wiruje. Biznes leży za tym. Sztuka, Sport - wszystko to teraz biznes. Znaleziono Frank Cander. A co powiedzieć takim wrogiem? Po prostu przypisuję te grzechy. Nie chcę niczego i nie zamierzam zemścić się. Nie powinieneś ich oceniać, ale Bóg.
- To jest, w życiu jesteś filozofem?
- Mam wiedzę, która pomoże mi żyć i przetrwać. W latach 90. były trudne czasy i podczas mojej pracy w Moskwie Lokomotiwie. Ale to nie sprawiło, że jestem wadliwy, ale wręcz przeciwnie, pozwolił stać się silniejszym. Zrozumiałem, że jest to test i musiałem wyjść z niego z honorem.
A. Bashovts dał pracę coachingowej przez prawie 30 lat.
Jesteśmy równi - należy pamiętać
- Znasz znajomego z Vladimir Vysotsky. Jak poznałeś? Jeden z wersetów, nawet poświęcony ci "w końcu, nic dziwnego, że klub" Fiorentina "oferował Millon na BYCHOWETY.
- Nie mogę powiedzieć, że byliśmy bliskimi przyjaciółmi, ale kiedy poznaliśmy, pozostawiło niezatarty wrażenie, ponieważ był naprawdę utalentowaną, naturalną i interesującą osobą. Jeśli komuniki się jeden na jednym, wtedy temat dyskusji stało się wszystkim, co się dzieje. A jeśli usiedliśmy w firmie, wieczór koniecznie zamienił się na koncert. Było dużo humoru, a nawet omawianie niektórych zabronionych problemów. Vladimir Semenovich był bardzo blisko ludzi i do życia. Chociaż wyznam, czasami myślałem, że jego praca nie była nieśmiertelnie. Więc wszystko było proste. Ale jego rola była rozgrywana przez to, co było blisko każdej osoby.
- Sztuka dla Ciebie, jak mówią, a nie pusty dźwięk - lubisz odwiedzać muzea w wolnym czasie i ogólnie słynnym teatrze. Jakie występy preferujesz?
"Mogę powiedzieć, że w zeszłym roku poszliśmy, powiedzmy, na przemówieniu skrzypka Yitzhak Perelman. Byliśmy także z moją żoną także w Mark Rosovsky, Oleg Tabakov. Wolę te występy, które już były interesujące, a "filtrowane" czas.
Ogólnie rzecz biorąc, wiedza, kultura, moralność - wszystko to bardzo charakterystyczne dla wybitnych sportowców. To ich inspiruje. Myślę, że dla nich są to warunki niezbędne. W końcu jesteśmy ludźmi, którzy są równi, musimy popularyzować, co robi dobra osoba. Nie możesz o tym zapomnieć. Jesteśmy odpowiedzialni za tych, którzy wykraczają poza nas. Mam na myśli nasze fanów.
- Nawiasem mówiąc, sam nie ma nic przeciwko temu, że interesuje się zainteresowanie oświeconej osoby czegoś nowego. W szczególności w swojej książce "Nie upadaj za wykończeniem" napisałeś, że udało Ci się podnieść słynnych portugalskich graczy Pepe i Danny w jednym czasie. Myślisz, że nauczyli się czegoś na swoje życie po komunianiu z tobą?
- Był obiecujący faceci. I pewnego dnia, kiedy spotkałem się z Pepe, podziękował mi za dając mu szansę. Wiele o tym mówią. Mogę powiedzieć to samo o sobie. Aby wyrazić wdzięczność Wiktora Masłowa, który zabrał mnie o 18 wieku w głównej strukturze Kijowa "Dynamo". To dzięki temu faktu, że stałem się graczem głównej składu drużyny narodowej ZSRR. Był taką samą sytuacją z Streltsovem i z Woroniną.
Anatolij Fedorowicz stał się pierwszym trenerem dla wielu znanych piłkarz, na przykład dla Alexey Mikhailichenko (trzeciego prawa).
Życie po sporcie
- Istnieją pomysły na temat następnej książki?
- Tak jest. Napisałem już o taktyce piłki nożnej, ale niestety artykuły, które poświęciłem okres przygotowawczych graczy, nie znaleźliśmy aplikacji w szerokich kółkach. A niektórzy eksperci naprawdę pomagają podczas przygotowywania poleceń. A jednak nie interesuje mnie twojej pracy.
Nadal jest jakiś pomysł. Jeśli masz małe doświadczenie w grach, fakt, że pracowałeś z wybitnymi trenerami, nie wystarczy, aby stać się udanym specjalistą w piłce nożnej. Konieczne jest przemyślenie i rozwijanie własnego Credo w podejściu i definicji koncepcji w pracy. Teraz widzimy, że przez 20 lat nie możemy osiągnąć poważnego sukcesu w finale gry olimpijskiego lub pucharów świata.
- Przy okazji, zgodnie z twoją książką, "nie spada na koniec", poświęcone problemom sportowców, którzy ukończyli występy, wykonano film dokumentalny, w którym zostałeś sfilmowany. I nie chciałby się wypróbować w kinie artystycznym?
- absolutnie nie. A potem potrzeba gry w filmie była o tym, o czym mówiła. W książce, w filmie głównym tematem było to, że w świecie piłki nożnej jest wielu wybitnych mistrzów i, skończyła grać, jednak nie stają się mistrzami w życiu. Nie mogą znaleźć miejsc pod słońcem. Byłem bardzo zainteresowany. I ważne. Warto o tym powiedzieć, że przyszli gracze powinni wiedzieć o tym, przyszłe talenty. Ale talent musi być wszechstronny. Musisz szukać zasobów do samodzielnej poprawy i pomyśleć o przyszłości.
- Wiadomo, że przed Turniejiem Piłkarskim Olimpijskim w Seulu-1988, gdzie nasz zespół wygrał, wraz z zespołem ZSRR, spotkał się z papieżem Janem Pawłem II, z którym prowadzona była osobista rozmowa. Co powiedzieli z papierem, jeśli nie jest to sekret?
"Przepraszam, ale nie mogę dać takich informacji (śmiech), ale powiem, że przedtem przed wyjazdem w Korei Południowej, nazywałem się także Sergiev Posad. Przypomniałem sobie bitwę Kulikowa, przypomniałem sobie mój ślub i wierzył. Jeśli nie masz wiary, prawie niemożliwe jest pokonanie. Wiara w siebie, wiara na oddziały. Cieszę się, że udało mi się pracować i grać z wybitnymi ludźmi. A teraz, utalentowani gracze, musimy stworzyć warunki, aby mogli mieć miejsce jako osoba.