Melancholia i Budavia w widoku, powolności w ruchach i w sposób mowy, i oczywiście całkowicie wyjątkowy poczucie humoru - wszystko to jest Alexander Shirvindt. A jednak - wieloaspektowe zainteresowania: gra na scenie, dyrektor teatralny, strzelanie w kinie, nauczanie w szczupaku, radia, estrada ... Mark Zakharow napisał w swojej książce, że "Shirvindt, prawdopodobnie, wciąż nie artysta ... zwłaszcza Dyrektor. Jeśli zapytasz, kim on jest, odpowiem, że jego zawód jest wyjątkowy. On jest shirvindt. "
1. o pracy
Kariera jest miarą próżności I mam próżność dozował z potrzeby, aby nie odpadać z zamykania przyzwoitych ludzi.
W jakiś sposób Galya Volchek powiedział, że pobyt na stanowisku sztuki nie był wyborem, ale zdaniem . Ja też została skazana na to krzesło - nie jako reformator i skurcz znienawidzonej przeszłości, ale jako konserwator na humorze tego cyrku "statku".
Kinder człowiek, tym bardziej dostępny . A jeśli jest również utalentowany, staje się lepkim papierem dla "much", mocno i bez znaczenia brzęczącego.
Nie ma potrzeby porównania aktora ze swoim bohaterem. Działanie jest reinkarnacją. Często byłem w porównaniu z moim bohaterem z Bestnika. W moim życiu jestem aloliub. To jest człowiek, który pokonał życie tylko jednej kobiety.
Chociaż pracuję przez całe życie w teatrze satyrym, satyra nie jest moja Ona sugeruje gniew. Jestem bliżej samowystarczalności - zbawienie ze wszystkiego wokół.
2. O dzieciach i rodzinie
Z Tatah zaczęliśmy się spotykać, bycie uczniami szkoły średniej. W przeddzień dnia, kiedy ogłosił śmierć Stalina. Chodziliśmy przez długi czas, a ona spóźniła się do szkoły. Radosny przyszedł, a wszyscy płakali. Wszyscy myślali, że raduje się śmiercią Stalina, a ona nawet o tym nie wiedziała.
Edukacja jest na ogół mit, mistyk. Sądząc po Biografii Mishiny, a my przeszedliśmy przez wiele, wciąż widzę, że w końcu genetyka wygrywa. Jak mówili klasyki: "Bądź piękna, a będziesz miał piękne dzieci".
Niezależnie od dziecka, ani zafascynowany, rodzic powinien zawsze udawać, że naprawdę go lubi. Jeśli dziecko jest cały czas odprowadzeniem, można go stracić. Dlatego znaczenie stosunków z dziećmi jest stałą utratą ich działań, począwszy od pierwszych kroków.
Wnuki mam już dorośli A teraz nie sprowadzam ich, a oni mnie: muszę być cały czas w napięciu, aby nie pozwolić im, nie denerwują się.
3. O przyjaźni.
Przyjaźń jest pierwsza, zwyczaj. Wszystko, co powstało tam, na kolanach młodości jest już rozciągnięte przez pętlę, jeśli nie ma kataklizmów. A drugi: powinien być taki pot, który ma być chciał zobaczyć.
Jestem ze wszystkimi na "ty" - to jest moja pozycja życia. "Ty" oznacza dla mnie szczerość komunikacji, a to nie jest panbracja, ale partnerstwo; Ponadto dzisiaj jestem starszy niż prawie wszyscy.
Jestem inaczej wśród firmy, że uwielbiam słuchać. Nadal mówisz o sobie kochanych w jednej lub innej jakości - utalentowany, medytariuszy, ale tylko o sobie. "Zatem jak sie masz?" Tylko ty dezgregujesz - "I wiem, jaka historia" - i walcowała ...
Straszne przyspieszenie przechodzi do zapomnienia społeczności, kolegów, przyjaciół. Za mało sił, ani słów ani łez. Nie ma nic do wypełnienia próżni jedynego medium odżywczego - przyjaźń.
4. Wiek
Stary wiek nie jest wtedy, gdy coś zapominasz, a kiedy zapomnisz, gdzie nagrałem, aby nie zapomnieć.
Starość jest arytmia serca, pragnień i nadziei. To pragnienia, a nie szanse. Cóż, jasne jest, że nie jest jasne - wszystko jest jasne, a mianowicie brak ostrego konieczności.
Zważam się z wiekiem, wyznaję. Było dużo kategoryczne, odważniejsze i mądrzejsze, a kiedy wszystko było niemożliwe. A kiedy wszystko stało się możliwe, zacząłem się bać. Podeszły wiek…
Czasami bardzo długi, zdarza się gdzieś w dziedzinie dwudziestu lat. A czasami jestem poniżej sto lat. Boję się wyglądać starego. Boję się umierać stopniowe, gdy musisz mieć dość na coś i dla kogoś. Jestem pięknym starym człowiekiem, który obawia się stać się bezradnym. Ogólnie rzecz biorąc, diagnoza jest "starość umiarkowanego".
Wraz z wiekiem zawsze pokonujemy wszelkiego rodzaju vices A kiedy w końcu wszystko jest przezwyciężone, powstaje ogromna ilość czasu, że nie ma nic do zająć.