Kariera tej aktorki jest trudna do wystąpienia szybkiego, jednak ciężka praca w teatrze, a na zestawie Julia Rutberg znana całym kraju i przyniosła tytuł artysty ludowego.
- Julia, która uważasz się za aktorkę radziecką lub rosyjską, wykonaj różnicę między tymi koncepcjami?
- Nie rozumiem różnic: jestem w narodzinach radzieckiego człowieka w kulturze wewnętrznej - rosyjski. Co może być tutaj sprzeczności? W Związku Radzieckim rosyjskie wartości kulturowe zostały dla nas zaszczepione, więc mam coś i to. Ale oczywiście jest kultura rosyjska.
W bagażu aktorskiego Yulia Rutberg panuje obecną obfitość. Aktorka idealnie pasuje do lekkich komedii, takich jak "nie urodzone piękne" ...
- Twój znany tata, aktor, Mime Ilya Rutberg nie był przeciwny twoim artystycznym wyborem?
- moi rodzice, dziadkowie - wszyscy byli bardzo utalentowani ludzie z postawą do sztuki. Oczywiście obracałem się w takim medium, że przyczynił się do wyboru zawodu. Ponadto nasza rodzina nie jest zabronna. Dzieci muszą spróbować tego, czego chcą, a potem nie przedstawiają skarg swoich doskonałych rodziców. Dzieci mogą pomóc. Oczywiście, muszą je kochać i chronić, ale muszą żyć własnym życiem i tworzyć własne błędy. Oczywiście tata nie był zadowolony, doskonale zrozumiał, że to było dla zawodu, ale wiedział, jakie sztuki, co przynosi radość, jak można sobie zrealizować, jeśli jest poważna o tym. To było dla mnie trudne, a to dobrze, a potem stało się łatwiejsze. Okazało się, że jestem w todzie. Nie jestem sprinter, ale styer i naleganie, ponieważ jest o wiele trudniej być steer w każdym zawodzie.
- Pamiętasz moment, kiedy zdałeś sobie sprawę, że chcesz zostać aktorką?
- dokonał wyboru w piątej klasie. Wtedy zdałem sobie sprawę, że będzie to teatr. Nigdy nie chciałem robić w Vgik. W dziewiątej klasie przypadkowo znalazłem się w Schukinsky School na wydajności ukończenia studiów. Zszokowałem tę przestrzeń - jak grają, urocze, wspaniale, wszystko ze sobą są ukłonione na spotkaniu. Mieszanka Page Corps i Instytut Noble'a Maiden z Tsarskoye Lyceum, choć była szkołą. Na dniu byli nauczyli się rzemiosła, aw każdym zawodzie przed wszystkimi rzemieślnikami są zawsze.
... Grał legendarną Omaint Ranovskaya w serii "Orlova i Alexandrov" ...
- Jak dostałeś się do Teatru Wahtang?
- Mój los zdecydował o sprawę - nasza praca teza zabrała Teatr Wachtanga. Nadal Galina Borisovna Volchek zrobiła dla mnie bardzo ważna rzecz. Kiedy trzy lata z rzędu przychodzi do teatralnie i wszyscy mówią, że jesteś szalonym miastem, nie masz nic do działania, jest to niezwykle trudne. Galina Borisowna znała mnie od dzieciństwa, a raz, kiedy miałem dwanaście od lat, poszła do taty i powiedziała mu: "Daj mi ją. Ona jest Anna Frank. Kiedy przyszedł być pokazany po zakończeniu Schukinsky w "Współczesnej", oprócz Wilka w sali, Gałka, Neelova, Pokrovskaya, Nikulin. Galina Borisowna powiedziała mi: "Przyjdź jutro". Ja, szlochanie, odpowiedział: "Nie mogę, dziś zabrano mnie do Teatru Vakhtangov". Dała mi dwa lata i powiedział: "Jeśli nie uda ci się w Vakhtangovsky, przyjdź!"
... I oczywiście świecił na scenie teatralnej. Fani oddania aktorki przez dziesięciolecia cieszą się grą w różnych produkcjach. W tym w słynnej grze "khanuma"
- Wielu artyści twierdzi, co jest ważniejsze, lepiej - teatr lub kino. Co o tym myślisz?
- Są to dwa zupełnie różne rodzaje sztuki. Niestety, po ukończeniu szkoły Schukinsky'ego miałem duży problem - na uniwersytetach teatralnych, umiejętności kinematograficzne nie są nauczane. Nie ma takiego tematu - pracuj z aparatem. Uczestniamy grę "w ostatnim przeglądarce": tak, że osoba, która siedzi na końcu sali, była tym samym pełnym widzem, co siedzi w pierwszym rzędzie. W filmie znajduje się ogólny plan, średni i duży. Miałem szczęście - kiedy po prostu zacząłem strzelać, były takiej osoby, które zwracali mi uwagę, nauczali jak pracować z aparatem. Nie wahałem się podejść i zapytać księżniczki - genialny rosyjski operator, który pracował z Tarkovsky. Wiele mnie nauczył Pavel Lebesheva, który powiedział mi o mojej twarzy, o prawej i lewej stronie oraz o tym, że nie ma osoby symetrycznej. Miałem drogie rzeczy w filmach, bardzo bliskich, ale jeśli mówimy o najważniejszej sztuce, to zdecydowanie teatr. Teatr jest życiem! W teatrze wszystko zależy od ciebie na scenie. W filmie nadal możliwe jest klej, Góra: są urok - jakiś rodzaj bezpieczeństwa sieci bezpieczeństwa. W teatrze, całą sieć bezpieczeństwa podczas próby i róży kurtyny - musisz podjąć decyzję tutaj i teraz. Przycisk przerwał, obcasę złamał, wiórów publiczności, patrzy na to, co zdarzyłeś się decyzją, a jeśli wyszedłeś z tej sytuacji, jesteś brawo stojącym - artysta. A jeśli odtłuszczysz, zostaniesz pochowany. Publiczność jest bezlitosna. Teatr już przewidywał śmierć tak wiele razy wraz z pojawieniem się filmów dźwiękowych, telewizji, Internetu. Ale ludzkość wróciła do teatru wraca do teatru. Zgadzam się, aktor, a nie jego portret na okładce magazynu, a jego forma i treści mogą być oceniane tylko w teatrze. Widzisz, jak to działa dzisiaj i tutaj - na oczach żyć.
Julia urodziła się w rodzinie teatralnej, a jej ojciec Ilya Rutberg może być dumny ze swojej córki
Zdjęcie: Personal Archive
- Jak się czujesz na nagrody, nagrody teatralne, takie jak "Seagull" i "Crystal Turandoth"? Co dają aktorowi?
- Jest miły, zwłaszcza gdy na czas. Ale dla mnie nagrody nigdy nie były w sobie. Kiedy zamierzamy wykonać jakiś występ, nie zakładam, co może dać mi premię. Byłoby bardzo arogancki. Zawsze jestem ledwie brawa, kiedy po prostu poszedłem na scenę, ponieważ jeszcze nic nie zrobiłem. Kocham ostateczne aplauz, gdy wygrałeś widza. To samo z premiiami - są podane zgodnie z wynikiem wykonanej pracy. Jest zawsze drogi. Jest to już rozlana krew, urodzony dziecko, trzymasz coś znaczącego w twoich rękach.
- Wydajność zakończyła się, wyszedł na ulicę i zapomniałem wszystkiego? Lub kontynuuj się martwić?
- Wszystko zależy od tego, co było wykonaniem. Po "Hanuma" rozbijasz się, cieszę się. Po "Medea" jest zupełnie inny stan, po "Langusty Creek" - mieszane uczucia. Czasami czujesz się świetnie zmęczenie. Ale to nie znaczy, że wychodzisz i kontynuuj obraz. Nie mogę znieść artystów, którzy nie grali na scenie, to surrealizm podobny do choroby. Możesz oczywiście żartować, ale nie kontynuuję po "Hanuma" chodzić po krzywych na krzywych, myję wąsów i nie rozmawiać z gruzińskim akcentem.
Aktorki życiowe osobiste są również związane z kreatywnymi ludźmi. Julia była w małżeństwie cywilnym z muzykiem i aktorem Alexei Kortnev
Boris Kremer.
- Nawiasem mówiąc, o "Khanumu" - jak znalazłeś się w Antenpuriz?
- Dla mnie wykonanie to rezydencja między innymi przedsiębiorczością. Jest to jeden z niewielu przedsiębiorców istniejących na scenie teatralnej przez ponad dziesięć lat. Mamy już nie tylko dzieci, pojawiły się wnuki na tej wydajności. (Śmiech.) W rzeczywistości za twoje życie wziąłem udział w zaledwie pięciu lub sześciu występach przedsiębiorczości. Jednocześnie nigdy nie prowadził zlewiska między anhydriza a teatrem, ponieważ tam, a tam - scena, a tam, a tam jest publiczność. Ale w antenpuriz istnieje ogromna zaleta: jest tutaj, że aktorzy, którzy nie działają w tym samym teatrze, można zebrać. Kto by pomyślał, że kiedykolwiek grałem na tej samej scenie z Michailem Mikhailovich Daughty, Ludmila Chursina, Olga Volkova. Są one na żywo legendy.
- Czy masz charakter wybuchowy lub spokojny?
- Zdecydowanie wybuchowy, ale przez lata nauczył się uspokoić siebie. Jako znany mi powiedział: "Och, ty, matka i wędkarz". (Śmiech.) Jeśli coś bardzo mnie boli, zdarza się, że czasami przychodzi do gniewu, a to oczywiście jest to wysokie koszty energii. Od dzieciństwa byłem tak podniesiony, nie wiem, jak utrzymać kamień na zatokę. A jeśli nie mówisz natychmiast, ten Kislyak jest w środku zaczyna wędrować i jeść wszystko. Czasami musi być posypany. Prawdziwe emocje są postrzegane przez ludzi naturalnie. Nie lubię polityki, teraz jest wiele fałsz, wszyscy stali się sprzężonymi-tolerancyjnymi - wszystkie te słowa są zmuszone do wystąpienia prawdziwych emocji w środku. Jeśli chcesz pozostać w tym zawodzie, a ty będziesz mimicjowany cały czas, nie będzie nic do zabawy.
Aktor Anatoliy Lobocksky był jej drugim oficjalnym mężem
Sergey Ivanov.
- Twoja filmografia ma film "Cztery wiek miłości". Ile myślisz o miłości w wieku i jakiego rodzaju kobiety jest najtrudniejsze lub najważniejsze?
- Każda kobieta ma swój własny sposób. I nie jest w wieku, ale jako uczucie, którego doświadczasz. Ktoś ma najsilniejsze uczucie dzieje się w młodym wieku, inni spotykają się na pół, gdy włosy stają się srebro. Jest absolutnie nieprzewidywalny. I żadne znaczniki w paszportach są wierne. Niestety straciliśmy, co mieli nasi rodzice - dla nich najcenniejsza rodzina była. Ludzie byli odpowiedzialni za ich związek. Nasze pokolenie jest beznadziejnie utracone. Ludzie muszą być blisko siebie, rozwijają się razem, utrzymują. Pierwsza połowa historii miłości jest zawsze podobna do drugiego, w której jest życie i tak dalej. Dlatego muszą istnieć pewne wspólne wartości, wspólna radość: co łączy. Moim zdaniem nie ma nic gorszego niż samotność. Wydaje mi się, że nasi rodzice wiedzieli, jak wytłumaczyć więcej i pracować, ponieważ wspólne życie jest przede wszystkim pracą. I coraz częściej dostosowujemy się do tego, co czujemy się komfortowo. Dlatego obecnie obserwujemy utratę Instytutu Rodziny i małżeństwa.