De internationale première in Amerika en in het VK was precies dat, dat is ongeveer. Je wilde het ook zien?
De eerste waagde zich niet om zo'n film te produceren in open televisietoegang. Maar weigerde hem niet. Optie nummer 2, reserve, compromis, het is een plan B: de film werd op de site geplaatst / over. Wat is echt wisten toegevoegd, de show draait naar het trendy, riskant en relevant.
Waar gaat de film over? Twee jongeren zijn al behoorlijk volwassenen, 36 en 41 jaar oud, - Waid Robson en Jimmy Safechak, vertellen de geschiedenis van zijn leven met Michael Jackson. Niets taia, geen enkele detail. Zelfs de meest angstaanjagende, zelfs de schorps ...
Ze vertellen over hun onheilspellende geluk van vriendschap met dergelijke (!) Man en daaropvolgend planten ze met deze man. Hun verhalen zijn bijna hetzelfde, één in één, hoewel men in Amerika woonde, en de andere in het verre Australië. Maar de wereld glorie van Michael ging rond de hele wereld. Je kunt zelfs zeggen dat de hele wereld hem wilde, en hij wilde ze, zijn loyale fans. Tot nu toe is er niets seksueels obsceen in dit, omdat elke creativiteit, en zelfs bovendien POP-orgieën die tevreden zijn met deze super mechanische basis, ze ook een erotische emotionele impact vereisen.
Maar het leven is niet abstract, helemaal niet, het is heel specifiek. Zeer specifieke jongens, zoals vergelijkbaar met elkaar, zullen de fans van Michael Jackson de wil van het lot en de voorzienigheid met hem zijn. Nee, ze zijn niet de enige, er waren ook hun families met hen, hun moeders voornamelijk. Welke, evenals hun eigen offsters, gefascineerd waren door Michael, verbijsterd zijn.
Maar verder ... na al het speelgoed, de gouden ringen, na dat sprookje dat Jackson hen gaf, viel de nacht. Vicious, Grey, Black Unaccuiver. Dat is toen het kwam ...
We weten het van de woorden van twee helden. Geloof je ze? De wereld was verdeeld, mensen waren verdeeld, het publiek ... maar je luistert gewoon naar hoe ze erover zeggen, kijk in hun ogen, gezichten, gebaren.
... hier schrijf ik het en beven. Alsof ik zelf in deze verdomde magie was, in hetzelfde bed met een geschilderde zanger. Luisteren naar al deze bekentenissen van de drukte, die de vrouwen deed, zijn de kinderen van Robson en de Safechak ongelooflijk moeilijk. Ze zeggen zo eerlijk gezegd, oprecht, alsof ze zonder steen voor de sinus zijn. Ze zeggen alles zoals het was ... ze hielden het in zichzelf al haar leven ... deze steen is in het hart, deze vreselijke visioenen die zoveel wilden wegvoeren van onszelf, om voor altijd weg te nemen. Maar hoe, omdat het was ...
Het was? Hier kunnen we niet weten, gewoon voelen, raden, geloven. Dit is geen onderzoek in zijn zuivere vorm, niet de viering van Justitie, niet het vonnis van de femis. Niets als dit! Het is gewoon ongewoon Frank, naar convulsie, het verhaal van twee mensen. Alleen en alles. Niet meer, niet minder.