- Vladimir Vladimirovich ເປັນຫຍັງທ່ານຈິ່ງຕັດສິນໃຈກັບ Ivan ໃນເວລານີ້ໄປທີ່ບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງ Sherlock Holmes?
- ນີ້ແມ່ນຕົວເລືອກສ່ວນຕົວຂອງຂ້ອຍ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບການຈັບໃຈຈາກວັນນະຄະດີເດັກນ້ອຍພາສາອັງກິດນັບແຕ່ຍັງນ້ອຍ. Winnie the Pooh, Mary Poppins, King Arthur ແລະ Knights of the Round, Robin Hood ແມ່ນສິ່ງທີ່ຂ້ອຍເປັນຄົນພື້ນເມືອງຂອງຂ້ອຍ, ຂ້ອຍສາມາດບອກເຈົ້າຫຼາຍສໍາລັບຂ້ອຍ. ຖ້າຂ້ອຍຖືກຂໍໃຫ້ໂທຫາສອງວັນນະຄະດີທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນໂລກ, ແນ່ນອນ, ມັນອາດຈະເປັນວັນນະຄະດີແລະພາສາອັງກິດຂອງລັດເຊຍ. ເມື່ອພວກເຮົາຍິງ "ອາເມລິກາເລື່ອງຫນຶ່ງ" ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນ "Tour de France" ກ່ຽວກັບປະເທດຝຣັ່ງ, ທຸກຄົນໄດ້ຮູ້ກ່ຽວກັບອິຕາລີ! ", ທຸກໆຄົນຮັກອີຕາລີນີ້ຫຼາຍ. ແລະພວກເຮົາໄດ້ໂຍກຍ້າຍອອກ. ແລ້ວມີ "ປິດພະຍາດເຢຍລະມັນ" ເຊິ່ງມັນຍາກຫຼາຍສໍາລັບຂ້ອຍ, ເພາະວ່າມັນແມ່ນເລື່ອງສ່ວນຕົວ. ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເວົ້າກັບຕົວເອງວ່າ: ໃຫ້ຂ້ອຍກະລຸນາຕົວເອງແລະເຊົ່າຮູບເງົາກ່ຽວກັບປະເທດອັງກິດ.
- ທ່ານໄດ້ສັງເກດເຫັນວັນຄົບຮອບຂອງທ່ານຢູ່ປາຣີແລະເອີ້ນວ່າຝຣັ່ງໂດຍປະເທດທີ່ທ່ານສະບາຍທີ່ສຸດ. ໃນຄວາມຄິດເຫັນຂອງທ່ານ, ມັນແຕກຕ່າງຈາກປະເທດອັງກິດບໍ? ຊາວອັງກິດເປັນພາສາຝຣັ່ງແນວໃດ?
- ພວກເຂົາແຕກຕ່າງກັນເປັນປະເພດໃນເກືອບທຸກຢ່າງ. ນີ້ແມ່ນສອງຄົນທີ່ເຊື່ອມຕໍ່ກັບຊີວິດຂອງພວກເຂົາທັງຫມົດ. ປະເທດອັງກິດໄດ້ຮັບລາງວັນຝຣັ່ງ - Normans ໃນ 1066, ເປັນເວລາຫລາຍສະຕະວັດຫລວງທີ່ສະຫງ່າງາມພຽງແຕ່ພາສາອັງກິດທີ່ເວົ້າໃນພາສາຝຣັ່ງເທົ່ານັ້ນ; ໃນສະຕະວັດທີ XIV-XV, ປະເທດອັງກິດໄດ້ບຸກເຂົ້າໄປໃນປະເທດຝຣັ່ງ, ຄອບຄອງຂອງດິນແດນເຄິ່ງຫນຶ່ງ, ມັນແມ່ນສິ່ງທີ່ເອີ້ນວ່າສົງຄາມ Centenary. ປະຊາຊົນເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ແຂ່ງຂັນຕະຫຼອດໄປ, ຕໍ່ສູ້ກັບກັນແລະກັນ, ສະເຫມີໄປປະດັບປະດາສະເຫມີ. ການແຂ່ງຂັນໃນທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ: ມະຫາວິທະຍາໄລໃດທີ່ມີອາຍຸຫລາຍກວ່າເກົ່າ, ປະເທດທີ່ຈະພິຈາລະນາສິ່ງທີ່ສໍາຄັນໃນເອີຣົບເຊິ່ງມີອິດທິພົນຫລາຍຂຶ້ນ. .. ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນແຕກຕ່າງກັນຫມົດປະເທດ. ຕົວລະຄອນທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ສະພາບອາກາດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ອາຫານທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ອາຫານແມ່ນພາກສ່ວນທີ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດຂອງວັດທະນະທໍາສໍາລັບຊາວຝຣັ່ງ. ແລະເຫລົ້າທີ່ເຮັດ. ຊາວອັງກິດສໍາລັບສິ່ງນີ້ແມ່ນທັດສະນະຄະຕິທີ່ແຕກຕ່າງກັນຢ່າງສິ້ນເຊີງ, ງ່າຍດາຍທີ່ສຸດ. ແລະບໍ່ແມ່ນເຫລົ້າ, ແຕ່ເບຍ. ຊາວອັງກິດມີຄວາມເຂັ້ມງວດກວ່າຄົນທີ່ເຂັ້ມງວດກວ່າ, ມີຄວາມຕື່ນເຕັ້ນຫນ້ອຍ. ພວກເຂົາແມ່ນຊາວເກາະ - ຄົນທີ່ມີຄວາມຄ່ອງແຄ້ວຫນ້ອຍ, ປິດລົງ, "ພາສາຍີ່ປຸ່ນ" ທີ່ບໍ່ສາມາດເຂົ້າໃຈໄດ້. ຊາວອັງກິດແມ່ນຫຼາຍຊັ້ນ, ພາສາຝຣັ່ງມີຊັ້ນຫນ້ອຍ. ພວກເຂົາງ່າຍກວ່າທີ່ຈະເຂົ້າເຖິງເນື້ອແທ້. ມີບາງຄົນເວົ້າ, ແລະຖືກຕ້ອງຫຼາຍ: "ຍັງ, ຄຸນລັກສະນະຕົ້ນຕໍຂອງພາສາອັງກິດແມ່ນຫນ້າອາຍ." ແຕ່ປະເທດເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນຫນຶ່ງ: ພວກເຂົາບໍ່ແມ່ນຄວາມສົງໃສໃນນາທີດຽວທີ່ພວກເຂົາເປັນຄົນທີ່ດີທີ່ສຸດໃນໂລກ. ມີແຕ່ຄົນຝຣັ່ງເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະບອກທ່ານກ່ຽວກັບມັນດ້ວຍການໄປ. ແລະຄົນອັງກິດຈະອາຍ, ອາຍ, ມັນຈະມີຄວາມຈໍາເປັນທີ່ຈະເອົາມັນອອກຈາກມັນ. ແຕ່ພວກເຂົາຄິດກ່ຽວກັບຕົວເອງ.
ເວລານີ້, Vladimir pozner ແລະ Ivan Urgant ໄດ້ເລືອກເອົາອັງກິດທີ່ລຶກລັບສໍາລັບ autocoupchle ຂອງມັນ. .
- ສິ່ງທີ່, ໃນຄວາມຄິດເຫັນຂອງທ່ານ, ການເດີນທາງນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດບໍ?
- ອາດຈະເປັນສິ່ງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ເຮັດສໍາລັບຕົວເອງເປັນການຄົ້ນພົບນ້ອຍໆ. ອັງກິດແມ່ນພຽງແຕ່ຕອນນີ້ເລີ່ມຕົ້ນທີ່ຈະຄິດກ່ຽວກັບວ່າພວກເຂົາແມ່ນໃຜ. ເປັນເວລາດົນນານທີ່ພວກເຂົາເປັນອັງກິດ, ໃນຂະນະທີ່ທຸກຄົນຂອງອານາຈັກນີ້ບໍ່ເຄີຍລືມກ່ຽວກັບວ່າພວກເຂົາແມ່ນໃຜ. Scots - ວ່າພວກມັນແມ່ນ scots, welsh - ວ່າພວກເຂົາແມ່ນແວວ, ໄອແລນ, irish ຈື່ໄດ້ວ່າພວກເຂົາແມ່ນໄອແລນ. ແລະອັງກິດໄດ້ກາຍເປັນອັງກິດ. ແຕ່ດ້ວຍການລົ້ມລົງຂອງຈັກກະພັດຂອງອັງກິດ, ມັນບໍ່ໄດ້ກາຍເປັນ. ຫຼັງຈາກທີ່ທັງຫມົດ, ໃນຄວາມເປັນຈິງອັງກິດ ... ນາງບໍ່ແມ່ນອັງກິດອີກແລ້ວ. ດຽວນີ້ຊາວອັງກິດຈື່ຈໍາແລະກໍາລັງຊອກຫາອະດີດຂອງພວກເຂົາ - ເວລາທີ່ພວກເຂົາເປັນຄົນອັງກິດ. ນີ້ແມ່ນເວລາຂອງເອລີຊາເບັດທໍາອິດ, ເວລາຂອງການສະຫນັບສະຫນູນ.
- ການປະຊຸມຫຍັງໃນປະເທດອັງກິດທ່ານຈະເອີ້ນວ່າສິ່ງທີ່ຫນ້າສົນໃຈທີ່ສຸດ?
- ອາດຈະເປັນຫນຶ່ງໃນກອງປະຊຸມທີ່ຫນ້າສົນໃຈທີ່ສຸດແມ່ນບໍ່ແມ່ນແຕ່ກັບຄົນ, ແຕ່ມີບາງສິ່ງບາງຢ່າງ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າໄປໃນຄວາມງາມທີ່ຫນ້າຕື່ນຕາຕື່ນໃຈຂອງວິຫານ. ວິຫານແຫ່ງນີ້ເກັບຮັກສາ "ກົດຫມາຍທີ່ດີຂອງການລົງທືນ", ຫນຶ່ງໃນສີ່ສໍາເນົາຕົ້ນສະບັບທີ່ຂຽນຈາກມືກັບປະທັບຕາຕໍາແຫນ່ງ. ເອກະສານສະບັບນີ້, ເຊິ່ງໄດ້ກັບຄືນສູ່ 1215, ບັງຄັບກະສັດ - ໃນກໍລະນີນີ້, John I - ຈໍາກັດອໍານາດຂອງມັນ. ມື້ນີ້ພວກເຮົາຈະເປັນຂໍ້ຈໍາກັດດັ່ງກ່າວທີ່ເອີ້ນວ່າປະຊາທິປະໄຕ. ກົດຫມາຍນີ້ແມ່ນປະຫວັດສາດຂອງປະຊາທິປະໄຕໃນຮູບແບບບໍລິສຸດຂອງມັນ. ໃນເວລາທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນນາງ, ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມຮູ້ສຶກວ່າຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບກັບຄົນຮູ້ຈັກເກົ່າ, ທ່ານບໍ່ເຄີຍພົບກັບຄົນ. ນີ້ແມ່ນ "ກອງປະຊຸມທີ່ຜິດປົກກະຕິດັ່ງກ່າວ." ຖ້າພວກເຮົາເວົ້າກ່ຽວກັບຜູ້ທີ່ສົນທະນາ, ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ບາງທີ, ສິ່ງທີ່ຫນ້າສົນໃຈທີ່ສຸດແມ່ນນັກຂຽນພາສາອັງກິດທີ່ຫນ້າຕື່ນຕາຕື່ນໃຈຂອງ Stephen Fry.
"ຂ້ອຍຮັກທີ່ຈະຢູ່ໃນບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ຄິດໄລ່ໂດຍຫລາຍສະຕະວັດ." .
- ສະຖານທີ່ທີ່ເຈົ້າມັກທີ່ສຸດໃນປະເທດອັງກິດແມ່ນຫຍັງ?
ແນ່ນອນລອນດອນ, ແນ່ນອນ. ເນື່ອງຈາກວ່າຮູບເງົາເລື່ອງນີ້, ເມື່ອຂ້ອຍມີຫຼາຍໃນລອນດອນໃນບ່ອນເຮັດວຽກ, ຂ້ອຍຮັກລາວຫຼາຍ. ລອນດອນແມ່ນຫລາຍເມືອງນ້ອຍທີ່ໄດ້ລວມເຂົ້າກັນເປັນຫນຶ່ງດຽວ. ຂ້ອຍຮັກທີ່ຈະຢູ່ໃນບັນດາບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ຄິດໄລ່ໂດຍຫຼາຍສະຕະວັດ. ຂ້າພະເຈົ້າບູຮານຕາເວັນຕົກຂອງ Westminster Abbey. ສວນສາທາລະນະລອນດອນທີ່ມີສະຫນາມຫຍ້າທີ່ມີຄວາມຫນາແຫນ້ນ, ເຊິ່ງມັນບໍ່ພຽງແຕ່ໃຊ້ໃນການຍ່າງໄປມາ: ແຕ່ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍ: ພວກເຮົາໄດ້ຍິງຫນຶ່ງໃນບັນດາຮູບເງົາໃນສວນສາທາລະນະ, ປະຊາຊົນກໍາລັງນັ່ງອ້ອມຕົວເຮົາແລະຈົມຢູ່ອ້ອມຕົວເຮົາ. ແລະຂ້າພະເຈົ້າຍັງເຜີຍແຜ່ຜ້າຫົ່ມ, ຂຶ້ນກັບພວກເຂົາ, ພວກເຮົາມີກ້ອງຖ່າຍຮູບ, ຍິງເປົ້າໄປ. ໃນນະຄອນຂອງໂລກປະມານຝູງຊົນ Zawak. ແລະໃນລອນດອນ, ບໍ່ມີໃຜລົ້ມລົງ. ນັ້ນແມ່ນ, ແນ່ນອນ, ພວກເຂົາຮູ້ສຶກຢາກຮູ້ຢາກເຫັນ, ແຕ່ອັງກິດຖືວ່າບໍ່ສຸພາບ, ບໍ່ຮູ້ຕົວເຮົາບຸກໂຈມຕີພື້ນທີ່ສ່ວນຕົວຂອງຄົນອື່ນ.
- ກະລຸນາອະທິບາຍພາສາອັງກິດທໍາມະດາ, ໃນຄວາມຄິດເຫັນຂອງທ່ານ. ເຈົ້າຈະໂທຫາໃຜທີ່ເປັນພາສາອັງກິດທໍາມະດາ?
- ບາງທີ, ນີ້ແມ່ນສາດສະຫນາຈັກ: ຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ໂດດເດັ່ນຂອງຄວາມຕະຫຼົກ, ຄວາມຫມັ້ນໃຈ, ທັນທີທີ່ທ່ານເລີ່ມຕົ້ນທີ່ຈະພັນລະນາເຖິງ "ທໍາມະດາ" ຂອງສິ່ງນີ້ຫຼືນັ້ນ , ບາງສິ່ງບາງຢ່າງຮາບພຽງ, banal, ແມ່ນໄດ້ຮັບ.
"ຫນຶ່ງໃນບັນດາສະຖານທີ່ຂອງຮູບເງົາພວກເຮົາໄດ້ຖືກສາຍຢູ່ໃນສວນສາທາລະນະ, ປະຊາຊົນກໍາລັງນັ່ງອ້ອມຕົວພວກເຮົາແລະຈົມຢູ່. ແລະຂ້າພະເຈົ້າຍັງເຜີຍແຜ່ຜ້າຫົ່ມ, ຂຶ້ນກັບພວກເຂົາ, ພວກເຮົາມີກ້ອງຖ່າຍຮູບ, ຍິງເປົ້າໄປ. ໃນນະຄອນຂອງໂລກປະມານຝູງຊົນ Zawak. ແລະໃນລອນດອນ, ບໍ່ມີຜູ້ໃດຜູ້ຫນຶ່ງຂຶ້ນມາ. " ພາບ: ມ.
- ທ່ານຄິດແນວໃດ, ຜູ້ຊົມໂທລະພາບຮຽນຮູ້ສິ່ງໃຫມ່ໆກ່ຽວກັບອັງກິດຈາກຮູບເງົາເລື່ອງນີ້?
- ແມ່ນແລ້ວ, ແນ່ນອນ, ພຽງແຕ່ຢ່າຖາມຂ້ອຍວ່າແມ່ນຫຍັງແນ່ນອນ. ເປົ້າຫມາຍຂອງຮູບເງົາທັງຫມົດຂອງຂ້ອຍແມ່ນການເປີດປະເທດແລະຄົນໃນການດໍາລົງຊີວິດຂອງນາງ, ຜູ້ຊົມຂອງພວກເຮົາ. ຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຈະບົ່ງບອກວິນຍານ, ໂດຍເນື້ອແທ້ແລ້ວຂອງປະເທດນີ້. ຂ້ອຍບໍ່ເອົາຮູບເງົາເລື່ອງການທ່ອງທ່ຽວອອກມາ. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າຜູ້ຊົມໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຼາຍຢ່າງສໍາລັບຕົວເອງແລະບໍ່ຄາດຄິດ.