De Brave defiléiere vun eisem Kapp ënner dem Ausléise ier en an d'Auslänner ganz lieweg kuckt, a méi wahrscheinlech wéi e puer Momenter vun der Zeremonie vun der Zeremonie selwer. Natierlech, de schlëmmste Owend Outfit - Trifles um Hannergrond vum scho submissalen Ruff, awer och an esou enger Positioun, vertraute Gesiichter sinn optimistesch Laachen.
An der ganz Hal vum Laachen ass direkt gestuerwen. Et huet laang bemierkt datt onméiglech Kreatizen, si ganz schwéier den Erfolleg vu Konkurrenten akzeptéieren, an d'Atmosphär of, an d'Atriairen oder d'Emäiner, an d'Smoy, Lass ginn onweigléckesch, op Uerampar oder Emmarare, Leider, Leider, Lid kee richteg. Als Resultat op de grousse Pläng am Haaptstestilléiere vun de Leit, haarteg Sich no Spuren vun enger verstoppte Verprioritéit. Och wa et bal keng Zeeche vun dëser ganzer Verschitikung war. A wann den Erfolleg vu politescher Programmer als Zort Pore géifen iessen, dajéinten all Victoiren oder Ariichtegkeet, dorënner iwwer schrecklechen; 2011eren Antenheet erweideren; enthält duerch dräi Ernessung. Wahrscheinlech huet soss an dësemusalt drun z'erzeschléissen datt dee inkkinéierend Deel vun der TefI hiert Sëtz war.
An der Finale vum Projet "Voice 60+", d'Intrigt huet sech méi ausgeglach. De Concours bei d'Arrise vun der Kompetitioun vum Konkitioun vum Arrêt vertrëtt awer nach schonn d'Fuerderung vun e puer waarelen Offéieren fir d'Fonctiounen ze kréien. Geméiss dem predeime Televisiounsgezierker, d'Verdeelung vu Songs tëscht de Finaliséierungen "Stëmmen" Schmiten am natierleche Still, wéinst deem Nikolai Harutyun huet leiden gelidden. Et war him datt hie keng Mamm war (ech kann et net) vun de Roussonge kritt, an et war dëst Lidd dat dëst Lidd vu Vollek ofginn huet an deem säi Liddertenfäerd vum Zuschauer méi manner Stonne kritt hunn an net entstoen verdéngt. Et ass méiglech datt zu deem Moment Jagger an de Keith Richards nervös ikal, well se d'Quell vu Béisen net laang gefillt hunn. Loosst eis hoffen datt weder de Gewënner vum Projet lydia Musel-Moud, nach Niklola den Harutyunov net zu der spillerescher Passioune net sou eescht geheelt.
De Mangel vun den Opléisung ass méiglech, den Haapt plus vun Alter "Stuf". Et huet keen Urspronkostrudrock vun Erwuessener déi entweder wëllen Pop Stäre ginn, oder zréck an hir Reie ginn. Et gouf keng Häerzfuerer Onsécherheet vu Kanner déi op eemol Geschäfter geschéckt goufen. Alles ass ouni onnéideg Fuss an an enger ganz benevolescher Atmosphär gaang. An hei rullt Steng verduerwen alles. Wahrscheinlech op der Freed vum Cosmopolitam.
"Mir danzen si ganz gläich gläich, nëmmen vu verschiddenen Deeler vum Kierper," seet de Frank Sinatra, nodeems se ufänkt ze zéien an ze sangen an ze sangen an ze sangen an ze sangen. Den Elvis sinks, begeeschterte Girks ginn héieren. All d'Kraaft an d'Verdammung vum berengeren Rock a Rouleau konnt sech am grousse Dokumentarfilmitat Film "Everschmoley gefillt hunn: Seeker." Déi zweet Serie, wärend wärend der Kéiter Rock an d'Flanko no enger Mikroskop iwwerrascht. Natierlech huet den Teffi net dëse Film menacéiert, awer et ass genau sou beandrockend Tauchen an der Geschicht kann e Grond sinn fir e grousse Fernseh ze kafen.