"Ech stinn an der Fënster. Ech kucken op der Strooss. D'Fënster an eise grousse véier-Raum Approum, wou mir mat Elteren, Groussmar gelieft. Si gouf iwweralléiert wéi de Papp gestuerwen ass, an mäi Mann an ech hunn bestuet. Am Allgemengen, dëst betreffend ufroen och eng grouss Land, d'kleng ass, wou ech op der Strooss kucken. Ech erkennen dës Landschaft ausserhalb vun der Fënster. Eis Ëmterregung, op enger Säit vun der Ravine, deen erëm oft fir eng Sonn gelaf, déi wäit nach laang Zäite stattfënnt zënter laang Dir laang Zäit. Op der Strooss schéngt et fir mech. Liicht, d'Sonn schéngt op de Schnéi, doheem Géigendeel. Baussent der Fënster ass Liicht, an ech stinn an der Dämmerung. Een ass nach ëmmer do, am Appartement. Et schéngt mir datt de Mann, mee ech gesinn hien net. Ech weess just wat hien do ass. Awer ech roueg, ech kucken der Rou. D'Fënstere sinn dicht, Plastik. Ganz roueg. Op eemol gesinn ech wéi staark Wand direkt wéi en Orkan geflunn. Hien ass sou staark, datt d'Beem mat der Roppel gefouert sinn, awer si léiere fortzwinden iwwer dem selwechte Swascht op den Äerdwander, mat Asteruumen op e grousst Geschwecker, mat Aussergewisen, mat Asteroumen, mat Spezialchsteif duerzesch, mat Asteruduechte gesischter Geschwinden, mat Asteruduechte matt, mat Spezialkechen, mat Asteruduechte matt, mat Spezialkechen, mat Asteruduechte gesonken, mat Spezialchene mat Besucher Et gi vill vun hinnen - schlank Kricher vu Beem mat Wuerzelen déi um Enn vun der Strooss-Strooss droen, op der anerer Säit. An do dobach steet, däischter, Dreck, Gréisse goen - nëmmen Beem. Da sträichen sech mat. An all dëst kritt eng grouss Vitesse. Ech héieren net de Sound, ech gesinn just dës komesch Aarbecht ausserhalb vun der Fënster. An all dëst observéiert ech vun uewe bis ënnen observéiert, an d'Beem sinn iwwer dem Buedem op der Halschent vun engem Meter-Halschent opgeworf. Dat ass, beweegen iergendwou ënner, um Niveau vun 1-2 Buedem. Ech ruffen de Jong sou datt hie sech zu dësem erstaunleche Prozessioun gekuckt huet. Esou passt esou, klappt hien nieft riets, a mir zwee kucken ausserhalb der Fënster opmaachen. Ech passt net ëm mech, well ech verstinn datt eppes aus onbekannt ass, awer Virwëtz, a mir stinn.
Da gi se no Wollek erop, an d'Fënsterkereicher Donkelen, a Beem, Béiwen, Këssen ufänken, fléien se iwwer d'Fënstere, fléien se op anerem Richtungen, et ass scho ähnlech op engem Orkan. Et gëtt keng Blacke, dëst si mächteg Branche. A si sinn wéi wann se mat engem Luuchten oder Spotlight beliicht ginn. Oner Attitel hunn ech verstinn, datt d'Beem ganz eriwwer sinn. An dat sou eng Root op enger riseger Vitesse kann d'Glas briechen. An ech weisen meng Hand, zitt hatt e bëssen op an setzt déi lénks Handfläch un d'Glas, probéiert d'Glas ze halen, wann op eemol geschitt. An et war op dësem Punkt datt e Buzz ausserhalb vun der Fënster héieren ass, an eng vun de Wuerzelen mat Kraaft schéisst d'Glas. Ech fille mech sprigant flay fabrikargribelen vu kale Glas klëmmt ënner der Palma, och ob ech verstinn datt d'Schlagstaarw a Christus hu. An déi lescht Kéier, ech erënnere mech un sou datt d'Selbstvertrauen an d'Wonnerbarkeet, mat deem ech meng Palma gesat huet. Et gëtt keng Gesäis, e Gefill vun natierlechen Tariffer ausserhalb der Fënster an Excär wéi vill se fascschte a schrëftlech a schäiner zou.
Bal direkt d'Landschaft ausserhalb vun der Fënster, déi erëm kalmt. Méischnëttlech, d'Sonn erschéngt, gesinn ech vill vun de Prüchschlag, op de verlängeren Trunks vun de Beem, awer mat deem all just erënnert. "
Esou en detailléierte Dram ass bal eng Geschicht iwwer wat Stuerm an der Onbewosstsinn raséiert. Desseint. Eise Holloine kënnen gratuléiert ginn, well se am Detail Ären Dram beschriwwen - an dëst ass schonn eng hallef Enn fir d'Interpretatioun.
Sou sinn d'Pratz am Hamen: verlängerten sech um Haus, an der Alfoup, d'Präsenz vun engem Jong a sengem Mann. An déi zweet Szen ass en Traman baussescht Baussent baussescht Busszielung fir déi den Holdeinraum dermooss.
Wahrscheinlech schléift heescht datt den Dram an dësem Stuf fällt sech zouverléisseg am Krees vu senge beléiften. Wat ouni Zweifel e wichtegt Element vum Liewen ass. Dir kënnt Famill hunn, gär, awer Bezéiunge mat hinnen kënne eng konstant Bedrohung sinn, bréngt méi Péng a Lingeren wéi Ënnerstëtzung.
Awer am Fall vun eiser Heldin just de Géigendeel. Et ass geschützt.
D'Éischte vu 6 Sprooch ass hien net a schonnbréngen, déi duerch säi Haus gespillt ass. Nëtzlech Qualitéit an de leschten Deeg, ass net ëminft et? Allgemeng am Alleréieren an sech selwer, am Haus, mat Handlementer erhéijen Struktur, d'Fäegkeet fir ze benoumchen a Schwieregkeeten ze maachen. Et gëtt souguer während medizinescher Experimenter bewisen: Wann no Leit hannert eis Hand gehale ginn, verléiert d'Schmerz, déi d'Schaarf verléiert (zum Beispill, Schmerz vun der Injektiounen).
Et bleift nëmme fir ze soen datt de Stuerm an hirem Gaart ass hir eege Stuerm an der Dusch. Kuckt mech drun, datt d'Haaptuide vun Dreem sinn: EXTANTORON an engem Dram ass eent Manifestatioun. Schlof reflektéiert wéi se sech selwer befestigt ginn a gouf stabil, besonnesch wann hir eege Gefiller an Dramas gedronk goufen. Si fäeg sinn se "aus der Fënster" mat senge beléifte kucken, verstoppt se net an dësen Erfarungen. Weider esou!
Maria Dyachkova, Psycholog, Famill Therapeut a féierend Ausgaben vum perséinleche Wuesstumszentrum Center Marika Khazin