Als ee Schrëtt no der Grenz huet an hatt schéngt datt Dir d'Zäit Zäit méi laang daueren. An Myanmar ass alles net de Fall, alles ass anescht. Natierlech vun der reestelle reestelle Siwwel wéi ech vill gesinn, awer et schéngt datt Dir wierklech an déi wäit vergaangener Vergaangenheet wunnt. Männer a laanger Cellular Röcke (Sarongs), Fraen mat komeschen wäisse Faarwen op Gesiichter (Remedie géint Tan). Bléisst all lokal Länneren um Muchel, verbollegen eenzegen Thackindion an ass gegleeft datt dat och e Liicht ass, awer Medikament. Wéinst sou engem komeschen Knätsch Zänn, Burmeserer sinn hell rout. D'selwecht wéi d'Äerd an de meescht uschléissend Plazen: d'Bethels vu Bethel, si spëtzen op hir Been.
D'Meedercher am Myanmar ginn op d'Gesiicht vu wäiss Paste ugewannt, wat hoffen) schützt géint d'Sonn.
"D'Geschicht vun de Leit kënnen a senger Kichen fonnt ginn," Ech erënnere mech un d'Ausso vun engem Perientalen Philosoph, a mir halen de Wee op déi nooste Cafe. Op der Auer - zéng moies, sou datt all Dësch scho fir all noutwendeg fir Kaffi zerwéiert ass. Dir musst wielen: Sëtzt op der Tabell an iesst Patties mat eppes mysteriéis dobannen. Den Teig ass séiss, d'Füllungsgeriicht a schaarf - Neen, vläicht, Kaffi aus engem Taass Kaffi ass léiwer.
Pies goufen aus séiss Teig gemaach, awer mat eppes schaarf a gesalzt bannen. Allgemeng si mir an all Kéier gesinn.
Mir hunn nach net fäerdeg bruecht Äre Kaffi ze halen, an eisen Dësch hunn e puer Leit vill Leit gedudderen, déi an der Offer huet, déi eis lokal Schéinheeten ze weisen.
Zënter eisem Guide ass e Moslem, hie konnt net klären wat déi schrecklech Kompositioun op eng vun den Tempelen vum Cavton ...
Hussein war am beschten op Englesch geschwat, a säi Motorrad huet e Strumpf: Rummed mat engem Wand a Komfort!
... awer eppes war kloer an ouni Wierder.
Während mir déi -t Tempel kommen, déi iergendwou héich an de Bierger kommen, huet hussin Gespréicher iwwer sech selwer. Hien ass e Moslem (pronomen et mat Stolz an iergendwéi souguer eng Erausfuerderung, déi). Zu der Nydhakist ass et och schwéier schwéier, awer hien hoffen et weess wéineg Sproochen (eng lëtzebuerger, bëschen ronderëm d'Auer ze schaffen (Domaniker, aramer, indists, braken un der Auer.
Awer wat wäert dëst Stéck Stécker vu Holz sinn, da wosst net.
Aleas, säi linguistesche Wëssen war net nëtzlech: Well mir exklusiv an de Buddhistesche Kierchen koumen (an et goufe keng anerer am Kavel), da muse muselhaus net eppes iwwer ee vun hinnen. Dofir huet hien nouten noutwendeg fir ze roden, wat se mengen, ee schnutender kënne mir an engem rulls Fäegkeeten, an firwat an engem niddregen Stécker Stulden entscheet hunn.
... Nodeems ech mam fënneften am Kont vum Tempel besicht hunn, stellen mir eis eppes ze weisen. Mee et gëtt näischt méi a civough. Alles wat den Territoire vun den Tempelen schléift, kuckt an onsichtbar. Och wann d'Leit ëmmer nach laachen a frëndlech.
D'Liewen ausserhalb vum Tempel ass net sou glänzend. Hei gëtt zum Beispill op déi, wat déi normal befreit ausgesäit.
Fir eng zwee-Stonn Tour vun der Stad, bezuele mir eng Thai Währung - 150 Baht (sou vill an a Rubelen). Fir eis - e Penny, fir Hussin - d'Geleeënheet e puer Deeg an enger Zeil ze liewen. Dunn ass eise Guiden ze liesen aleëchen ze schreiwen, deen och am Kavine zu all de Rescht op dem ganzen deen direkt falen, déi och räich moien kommen dann ronderëm de Cavo.. Also wien brauch - Kontakt. A perséinlech ginn mir zréck an Thailand. Häerenhéift Deeg kënne mir op legal Terrain am Land vu Laachen sinn ...
Fuert weider ...
Liest déi virdru Geschicht vu Elega, a wou et ganz nei geschafft.