- Джозеф Давидович, эмне үчүн мунун баарын баштаган?
- Михаил Сафарбековичке баргандыктан, Гутериев Михаил Сафарбековичке барып, анын ырларын окуп жатам. Алардын көпчүлүгү бар эле. Абдан таланттуу. Чындыгында мен аны менен 20 жыл бою таанышым, анткени ал мамлекеттик Думанын депутаты болгон. Ал бир топ аман калган. Оор учурларда поэзия жаза баштаган. Жумушубуз менен, биз көп сүйлөшөбүз деп айта албайм, бирок биз биргеликте биз абдан кызыктырабыз. Ал чын жүрөктөн өзүнө өзү кандай сезимде болгонун көрөрүн чын жүрөктөн жазат. Бул поэма менин тажрыйбам менен дал келди. Мен согуштан кийинки мезгилди таптым: Карталар үчүн тамактар, адамдардын жеке батирлерине, "Мода үйү", Кузнецк көпүрөсүнө "Мода үйү". Тогузунчу мен Славянкта бала кезимде болдум. Биз коммуналдык батирде жашадык жана сөөк коюудан кийин, мен сөөктүн сөөктөрүнүн дубалдары аркылуу уккам. Эми мен кийинки кыйкырыктан көзүмдү ачкым, бирок апам: «Эч ким өлгөн жок, уул. Тур, Жеңиш! " Бул бактылуу аял жүздөрүн, күчтүү кучакташып турам. Биздин аялдардын сүйүүсү өлүмдөн көптөгөн эркектерди сактап жүрдү. Демек, "аялдардын үлүшү - эркектер" - бул көптөгөн чыныгы эмоциялар
- Максим Покровский бул ыр үчүн музыка жазган, "бут менен жолбашчы!" Рок-тобу жана Джозеф Кобзон - макул, тескерисинче, адаттан тыш кызматташууну ...
- Акыркы оңдоп-түзөөдөн көптөн бери иштеп жүрдүк. Мен чарбаны уктум - мага аябай жаккан жок. Максим аны калыбына келтирди. Жумуш боёк жасалды. Акыркы жолду алып келгенде, мен аны жактырып, ырахат менен жактырдым. Мен алар абдан сый-урмат менен мамиле кылып, мындай сонун чеберлерди Дунэевский, Саутровский, бланги, Колмановский, Колмановский - Голден Эпектин - "Дункин, Бабаджанян Алар бүгүнкүдөй сөздөрдү, бирок ырларга айтылган жок. Евтушенко, Рождество, Гхэхматов ... Мен көп ырларды жасадым. Бирок мен аларды тандаган жокмун, бирок алар мени тандап алышты. Чакырылган авторлор жана алардын эмгектерин сунуш кылды. Эми менин жаш кесиптештерим барып, сунулган колу менен сурашат. Мен аларга: "Китепканага бар, советтик ырдын антологиясын чыгарып, сиз ал жерден көптөгөн сонун чыгармаларды таба аласыз.
- Александр Солкохе директору ошол мезгилдердин маанайын өткөрө алабы?
- Солохоха таланттуу адам. Атышуу Таганская районунда эртең мененки саат 9да башталды: Ал жакта биз Москванын көчөлөрүн аралап жүргөндө, биз шаардын фонунда сахналарды атып бердик. Андан кийин биз Буман бакчасына көчүп барып, бий аянтчасында иштегенбиз. Жана бүт окуяны жылмайып, шампанга чачыратат. Мен бир адамды жазаладым, ар дайым режиссерго жана операторго баш ийдим. Алар сурагандардын бардыгы, мен ошондой кылдым. Бул жерде Оператордун оператору, Максим Сидели, ал эми Александр Сиделинин директору, биздин негизги милдетибиздин айтымында, биздин негизги милдетибиз Жеңиш кубанычын, шаардын көчөлөрүндө бүткүл дүйнөлүк бакыт маанайына ээ болуу сезимин берүү болгон. Буга байланыштуу, албетте, аба-ырайы менен абдан бактылуу болдук - күн жол менен күн мүмкүн эмес болчу. Андан тышкары, театрдын жана кинолордун эң сонун жаш актрисалары театрдын жана кинолордун эң сонун жаш актрисаларын чакырды. (Күлөт.) Жана костюмдар ошол мезгилдеги көйнөктөрдү тандоодо кылдат иштешти. Сайтта, атүгүл консультанттуулукка катышып, аскер деңизинде медалга катышты, бул туура эмес жагынан баш тартты.
- Согуш убактысынан кийинки убакыт жөнүндө айта баштадыңызбы?
- Бул видеодо биз бактылуу Москванын атмосферасын 50 жашка четтеп, өлкө көп жылдар бою ойгонуп кетишкенде, биз көп жылдар бою ойгонгондо. Шаардын көчөлөрүндө - гимнастарда гүлдөрдүн букети менен гимнастардагы кыздар. Алар моделдин биринчи режимдериндеги көйнөктөрдү, ошондой эле эркек класстарды өрчүтүп жаткан күчтүү, күчтүү, волменталдык аялдар да кооздуктар гана эмес. Бул сынган өлкөнү калыбына келтиргенде, ошол оор мезгилдин ретроспективдүү, бирок ошол эле учурда сүйүүгө жана ырларды жана балдарга ырдаганга убакыт тапкан. Бул ырда Ностальгия бар. Ал мени жаштыгыма кайтарып берди.