Биз үч ай бою таанышып калдык. Электрондук тармактарга түшкөн. Анын "Пух" деп аталды. Бул интернетте чексиз карама-каршылыкка жетишти. Андан кийин эмне болору жөнүндө эмне айтууга болот? Баары бир январда кечинде болду. Кабыктар кар, караңгы кар жаады. Ал: «Жолукалы, мен сени кучактайм», - деп сунуштады. "Мен кандай үлгү алгылыктуу" деп ойлоп, жолугушууга жөнөдүм. "Пух" жана үн менен, биргелешкен оюн-зоок, эч нерсе болбойт.
О Кудай, мен унаа менен такыр тааныш эмес унаа кучактадым. Отуз болгонуңузда эмне акылсыз болушу мүмкүн.
Жолугушуудан кийин, ал айыгып кетиши мүмкүн, ал муунтуп, оор, жалындуу, жалындуу жана түбөлүк болушу мүмкүн. Биринчи мүнөттөн баштап, аны менен таанышуу менен аны куюп койду. Мен жазууга болбойт, жазууга эмес, чакырууга аракет кылдым, ал иштебей калды. Ал мага добуш буус аркылуу жарылып, Аваладан миңдеген SMS менен тыкылдаткан.
Бул бир "бирок" болчу. Ал бекер болгон жок. Ал экспозициядан коркуп, үй-бүлөнү сактап калууну каалады. "Биз акыл-эсибизде кызмат кыла баштадык, бирок биз кино ойной алабыз, бирок биз ар кандай бутактардагы канаттууларды жакшы көрдүк жана метродо уктап калдык." Бул биз жөнүндө болчу. Бизде күнүнө үч саат болгон: бир саат бир сааттык тыныгуу жана эки саат үйдүн үйүнө. Түнкүсүн эч кандай түн жана өтө эле анча чоң эмес сандагы.
Дем алыш күндөрү меники эмес болчу. Мен үчүн эмес. Дем алыш жана майрамдашууда, ал өчүрүлгөн, жоголгон, жабык. Мен үчүн, анын жоктугу "кичинекей өлүм".
Кара машинада үч айлык жолугушуу, караңгы айнек менен. Адамдын көздүн сезиминен жашырылган. Эмне үчүн сыртка чыгып, кыйкырып, "адамдар, мен сүйөм!" Жок, алар коом тарабынан ойлонулган мыйзамдарга жол бербейт.
Менин отуз үчүнчү туулган күнүм, 7.00дө, розалар чоң, ак, ак, кечинде, сууга жана чексиз "сүйүү" ресторанда кечинде.
Сиз эч качан ырларды жазгансызбы? Ал аларды мага жазган. Менде дагы эле ыйык нерсе бар.
Мен сени эң кичинекей деталдарды эстейм: колдор, эриндер, жылмаюу, көздөр, жоолук жана футболкалар. Ошентсе да, сиз үчүн гана өзүңүздүн атымды айткансыз.
Кыш, таң, кар. "Subaru Legacy" алдыңкы кара түстөгү кара түстөгү розалар. Кызыл ак түстө.
Менин кызыл боек боёктун кире беришиндеги боёк - карточка, почта ящигинде, кадамдар, эшиктер. Жана "Мен сени сүйөм" терезелердин астында, асфальт менен, милдеттүү түрдө атрибут менен жүрөк.
Бир жолу ал мени уулу жиберди жана "Мына, ал сендей көрүнөт" деди.
Сактоо үчүн биз сөзсүз эле керек болчу. Биз өзүбүздү көтөрө албайбыз. Нервдер сунулган, жандар чарчап калышты, көздөрү дагы эле күйүп кетти. Аны унутуу үчүн дагы бир аракет: "Бул сиз үчүн, жазыңыз, сураныч, жазыңыз. Мен: "Ооба, албетте, рахмат," Отуз тогуз чоң, люкс скалет розалары. "Жооп, эмне үчүн отуз тогуз?". Ал: «Биз отуз тогуз күн, коштошуу менен тааныш болдук."
Жана дагы бир жолу жолугушуулар, көздүн жашы, тигинен жарыш "Менин героиндин жеке классы", "жагы".
Биз тамгалар, символдор, көздөр, ырлар, аяттар менен сүйлөштүк.
Эпилог
Бардык аяттар сайттын ырларынан жоголуп кетти. Алардын биздин кыскача сезимдерибиз. Сен кайда, унутулгусумсуң? Кайрылып келүү, сүйлө, чай ичип көрөлү, балким, сиз дагы бир жолу кучактап, унаанын арткы орунда, дагы бир жолу кучактап кетким келет. Биз көп нерсени алып келдик.
ДА менен кандайча, биз сиз үчүн күйүп жаткан жүрөктү баштадык, сиз аны камерага терезеден алып чыктыңыз. Сизде жазуу барбы? Жооп
Сизден калган нерселердин бардыгы - жарыяланбаган ырларды жана "ыйык Троиц" сөлөкөтүнүн жыйнагы, балким, ал мени коргойт, бул сиздин сөлөкөтүңүз.