Елена Ханта телевизордон реалдуу кеңейтүү жасады, 1997-жылы "Бул жөнүндө" программаны жүргүзө баштаганда. Андан кийин "Домино принциби" жана "Форт Баярдагы орустар". Бирок жакында Еленанын телекөрсөтүүсүнүн негизги кызыкчылыктары туташкан жок. Жок дегенде биз сүйлөшкөндөн кийин бизде таасир калтырды.
- Елена, азыр телекөрсөтүү менен болгон мамилеңиз кандай?
"Азыр мен кызымды өмүр бою арнадым". Менден жогорку класстагы теннис оюнчусун жасоого аракет кылып жатканымды жасоо. Менин бардык убактым буга арналган: эртең менен мен биринчи машыгуу үчүн Лиза менен бирге, андан кийин мектепке даярданып, андан кийин мектепке барып, мен ага сотко барып жатам.
- Сүйүктүү жумушуңуздан баш тартуу оңой эмес окшойт?
- Бул логикалык болгон. Себеби бала даракка окшош, андан кийин сугаруу, уруктандыруу. Ошончо жакшы, салмагы Крон болот. Менин телекөрсөтүүлөрүмө келсек, мен долбоорлор менен бактысыз болдум: "Бул жөнүндө", "Домино принциби". Бирок мен кийинки - айнек шыпты түшүндүм. Бала жана телекөрсөтүү теңдешсиз буюмдар. Дагы бир берүүнү жасайсызбы? Албетте, улуу. Бирок мен кайсы программанын кандай болорун жана эмнени айтып жатканыбызды билем. Дагы бир чыны тараза - кызы. Эми ага инвестиция сала турган мезгил келди. Ал кичинекей кезинде - бул анчалык деле чоң эмес. Нанниттер келип, баланы жууп, азыктанып, жылуу болгонун көрүштү. Эми, баалуулуктар коюлган кезде, аны менен бирге аны менен сүйлөшө турган адам менен сүйлөшүп жатканда, мындай учурду сагынуу мүмкүн эмес. Биз чогуу саякаттайбыз. Аны Нью-Йорктон жөн гана учуп кетти. Джон Макинро дүйнөсүндөгү эң мыкты теннис оюнчуларынын биринин биринен "суукта" бар болчу.
- Анан ал сага эмне деди?
- Мактоого татыктуу. Мындай бакыт, ар кандай телекөрсөтүүлөрдүн рейтинги менен салыштырылбайт. Бирок мен бир жолу бүтпөй тургандыгын түшүнөм. Ар бир жемиш сиздин убактыңыз. Менин кызым институтка барат же: «Момдор, кетип, мага эркиндик бер», - дейт. Ал эркиндигин жана университетке баратканда, мен ушунчалык кызыктуу экенимди, мен ушунчалык кызыктуу экендигине кайтып келем, ошондо мен телевизорго кайрылам.
"Бул тууралуу" шилтемеде Елена Ханта темаларды талкуулады, бул биздин өлкөдө кабыл алынбаган темаларды талкуулады
- Теннис үй-бүлөлүк спорт деп атоого болот?
- Ооба. Менин апам теннис ойногон. Мен Елизаву Анна кызын чакырдым, машыктыруучусу Анна Владимировна Дмитриева. Азыр кызы бир эле соттордо ойнойт, мен ЦСКАда иштегем. Ал жерде чоң өстүрүлдү. Жана биздин кандайча отургузганы эсимде. Хулигани болсо, анда биз аларды сугарууга аргасыз болдук. Мен бир эле сотторго келгенимде, ошол эле отургучтарга отурам ...
- Эгерде мен жаңылбасам, анда чоң атасы менен теннис окуясы башталдыбы?
- Ооба баары туура. Менин чоң атам африкалык америкалык. 20 жашында, сиз кара теринин түсү бар адамдар үчүн кандай кыйын болгонун билесиз. Ал СССРге келди. Анан мен апам Америкалда боло албаган нерсесин алууну кааладым. Ошол жылдары бай ак америкалык кандай гана элестетип жатасызбы? Анын жеке музыкалык устаты бар болчу, сөзсүз түрдө бонна (бокбурбу) жана теннис оюну. Чоң ата-чоң апалар 1931-жылы Советтер Союзуна келишкенде, алардын биринчи жолу бонну жалданган. Абдан күлкүлүү болуп чыкты. Чоң атасы апаны орусча жакшы сүйлөөсүн каалады. Алардын боннасы украин актрисасы болчу, ал эми чоң атасы орусчадан украинден айырмаланган эмес. Апа украиналык сүйлөй баштады. Андан кийин, албетте, орус тилинде эң сонун сүйлөдү. Апам музыка мектебин алтын медалы менен аяктаган жана Теннис шаарында жакшы ойногон (Леи Алтын Алтын, Леи Алтын Телекөрсөтүүсү Ташкентте төрөлгөн, Өзбекстандын курама командасын жактаган.). Апам мени менен да ошондой кылды. Өз кезегинде, кызым төрөлгөндө, мен да ошондой кылдым. Бизде абдан жакшы бала бар эле. Биз музыкалык мугалимди жалдап, Лиза "Пианинодо" липарддарын көптөн бери "кыйнап, беш жылдын ичинде теннис ойной баштады. Окуя кайталанат.
- балдары профессионалдык спорт менен алектенип жаткан ата-эненин алдында, ал кыйын тандоо болуп саналат: балдарды же спортту изилдөө. Бул жөнүндө буга чейин ойлонуп көрдүңүз беле?
- Албетте, алар таң калышты. Эки вариант бар. Биринчиси - кесипкөй болуу. Спорт менен алектенген ар бир бала жеңишке жетүүгө, медалдарды жана аталыштарды жеңүүгө аракет кылат. Бирок бул бир миллионго бир мүмкүнчүлүк экендигин түшүнүү керек. Экинчи вариант: Эгерде Лиза теннис менен иштебесе, анда ал таза университетке барып, ал тур курама командага ойнойт. Эми ал жердеги бардык акчаларды жана теннис, сиз билгендей, эң кымбат спорттун бири, "мен ишенгим келет, стипендия алат. Күйөөм тамашалап жатат: биз сарпталганымда, Лиза Гарвард университетинде беш жолу билим алууга умтулмак.
Элизабет-Аннанын келип чыгуучусу Элизабет-Анна 5 жылдан бери теннис менен алектенип келет
- Окууну жана чоң физикалык күч-аракетти кантип айкалыштыра аласыз?
- Менин оюмча, баары баланын каалоосуна байланыштуу. Биз балдардын мүмкүнчүлүктөрүн унутпайбыз. Анна Владимировна Дмитриева сонун окуяны айтып берди. Белгилүү болгондой, бул биринчи орус теннис оюнчусу, ал 50-жылдары Уимблдон алдындагы турнирге чакырылган. Бул биздин өлкө үчүн чоң сыймык болду. Андан кийин химия мугалими анын предметине кирүүнү талап кылганын айтты. Спорт комитетинин өкүлү деп аталат: "Химия деген эмне? Ал биздин өлкөнүн урматына коргонууга аттанат! " Мугалим: «Ал багынбаса, мен жөн гана буга окшобойм. Эгер ал кетсе, анда мен тастыкталган жокмун ». Бара турган эч бир жери жок болчу. Анна Владимировна бүтүндөй окуу китебин жүрөк менен үйрөнгөн. Жума ичинде. Баары өтүп кетти. Мен эмне деп айтып жатам? Эгер баланын мотивациясы болсо, анда ал сизди өз мүмкүнчүлүктөрү менен сүзүп кетет.
- Сиздин кызыңыз он беш. Мен жашагым келгенде, достор менен жолугайын ...
- Жөө басууга убакыт жок, мен чындыгында эле каалабайм. Эң мыкты дос кызы - Гимнаст. Ал жумасына алты күн машыгууга даярдайт. Ошондой эле мен жаңы серияны көргүм келет. Жана кыз серияны жакшы көрөт, баары билет.
- Биринчи сүйүү жөнүндө эмне айтууга болот? Жакында эле "Елена Хангинин кызы элена күйөрмандарына таң калып жатат деп жазган. Бул чындыгында ушундай?
- Муну ким жазган? Балким, америкалык күйөө бала жөнүндө сонун окуя болду беле? Мен Америкада абдан жакшы досум бар. Мен кызды төрөгөндө, бир эле мезгилде уулдуу болгон. Ал мага: «Алар чоңойгон кезде балдарыбызды таштап салалыбы?» - деп сурады. Мен макул болдум. Мезгил-мезгили менен ал мага электрондук почта билдирүүлөрүн жана уулунун сүрөттөрүн жиберди. Алыс Америкадагы Лиза менен бизде күйөө бала бар экендигин билдик. (Күлүп.) Жана эки-үч жыл мурун бул дос мени чакырып, мындай дейт: «Жаштарды тааныштыруу мезгили келди. 12 жыл бою балдар көрүшү керек ». Теннисибизде АКШда учуп кеттим, алар Будди жана анын Уулун жолуктурушту. Балдар бири-бирине карашты жана алардын эки таптакыр башка дүйнөдөн келгенин түшүнүштү. Балдар эмне жөнүндө сүйлөшөт? Мектеп жөнүндө. Лиза бул баланы, башка балдарга береби же жокпу, сурайт. Ал ачуулана баштайт: аны жазуу жакшы жана чынчыл эмес. Андан кийин Лиза суроону сурайт: "Досуңа кантип жардам берсе болот?" Бул темада алар талаш-тартышты батты. Андан кийин алар дагы бир нерсени талкуулашты жана байланыш чекпелерин тапкан жок. Азыр эки жылдан кийин, биз АКШга барып, ушул үй-бүлөбүз менен жолугуп, бир жолу жолугушту, анткени атам балдарды үйлөнүүгө үмүт артпайт. Ресторанга жөнөдү. Бирок сан өтпөгөн жок. Бала Лиза, муну кантип айтуу керектигин, аны кантип айтуу керектигин сезди. Эң кызыктуу нерсе, Лос-Анжелестеги уулубуздун бири - Хулиган. YARD HOOLIGAN. Алар Лиза менен беш мүнөттөн кийин жалпы тил табылды! Анан эмне үчүн сүйкүмдүү аң-сезимдүү үй-бүлөдөн келген баланын эмне үчүн кызыксыз экендигин жана Лос-Анжелес шаарынын чет жакаларынан бейпилдик кызыктуу ... (Күлөт.)