Бул күндөрү өлкө 70 жыл мурун болгон окуяларды кайрадан карайт. Андан кийин, 41-декабрда Советтик аскерлер Москванын жанындагы фашисттерди жаба башташты, душман биринчи ири жеңилүүнү кыйнашкан. Бирок жеңишке жеткенге чейин ал узак убакытка созулган жана согуштун куюну адамдардын тагдырын палубада карталар катары илип койду. "Ата-энелик үй" Pore'дун жакшы романтикалык окуяларынын бирин басып чыгарат - Сүйүү убакытты жана жерди тандабайт.
Москва көчөлөрү аркылуу Ольга Лонг Уэйд. Төрт айга чейин согуш, сүйүктүү шаардын көрүнүшү таанылгандан тышкары өзгөрдү. Үйлөрдүн бардык терезелери кагаз тилкелери менен мөөр басылган. Кабыл алынган, эриген мусковитдар. Өсүмдүктөр менен заводдор туруп, мекемелер иштебей калышты. Колундагы мылтыктар менен ыктыярчылардын бөлүнүштөрү көчөлөр менен ар дайым жүрүп турушкан.
Айрымдары коргонуу иши үчүн милицияга, башкаларга барышкан. Транштарды казуу, дарыялардын банктарында саймалуу, борбордук токойлордо бактардын четиндеги бак-дарактардын чет жакаларында уюштурулган танктык тоскоолдуктарды курган. Москвадагы көчөлөрдө баррика жана анти-танк хедджехогдору бар болчу. Көптөгөн жерлерде артиллериялык курал бар болчу. Көчө мамыларындагы репродукторлор, үйлөрдөгүдөй эле, саатка чейин өчүрүлгөн жок. Бардык жерде илинип турган плакаттар: "Алдыңкы бардык нерсе, бардыгы жеңишке жетет!", - деп аталат! " Борбор калаанын даярдоосу Ольга душманын, көпчүлүк мусковитттердей болуп, Ольга душманына даярданган деген ушак-айыңдарда ишенишкен жок.
Сирний сиренстин үнү угулганда, Ольга үйүнүн чатырына, ал эми ар бир сүзүп жүргөндө турду. Үйгө түшкөн бомба өчүрүп салууга же түшкөн бомба бомбаларын өчүрүүгө милдеттүү болгон. Бардык асман күчтүү маалда жаркыраган нурларында, Германиянын Бомбардирин, Аэростатстандыктарды, Москванын үстүнөн жайгашкан темир кабелдерине илинип турушкан. Бул жолу үйдүн короосунун бири, бомба короосуна түштү, бирок бактыга жараша төрөлгөн эмес.
Эртең менен, Радио Радио Билдирүүсүнөн өтүштү: Немециялык танктар, Кланман тилкесинде, борбордон бир нече чакырым алыстыкта жайгашкан. Ольга, толкунданып, институтка барган. Бонфирлер көчөлөрдүн бардык жерлерин - архивдер жана документтер тез арада күйүп кеткен. Көчөлөр, балдары бар балдары бар балдары бар балдары бар балдары бар балдары бар балдар жана сейилдөөчү жүк ташуучу унаалар менен балдарды жана чөмүлтүлүп, шыктануучуларга алып баруучу жолго түшкөндө, балдары бар балдары менен сүзүп жүрүштү. Шаарда дүрбөлөң түштү. Кимдир бирөө дүкөндөрдү, бирөөнү - малдан, уйлар, эчкилерден баш тартууну талап кылууга аракет кылды. Алар душманды ала алышпайт.
Институтта короонун корутундусунда чоң от да балка, андан кийин Ольга өзүнүн жеке маселесин кабыл алган. Ректордун буйруктары боюнча оттук чогултулган студенттер дароо мамычага түзүлүп, шаардан жөнөтүлдү. Бирок Ольга Москвага барган жок. Анын апасы, мектептин мугалими дагы эле Июль айында Эвакуациядагы Москвадагы мектеп окуучулары болгон. Ата, ошондой эле мектептин мугалими 37-орунду ээледи. Анын тагдыры жөнүндө эч нерсе билбейт. Ольга Москвада дагы бир адам менен жолугушуу үчүн дагы бир адам менен жолугушууну көздөп, институттун коридорлорун аралап өтүүнү чечти. Жыйындын залында ал фортепианодо жалгыз отурган жаш ичке лейтенант жука, кара түстөгү жука, "Топурок" баттеркамда эки "томористтер" деген бир жаш ичке пальтончуну көрдү. Токтоп, күлүп койду.
"Ал күлкүлүү көрүнгөн", - деди ал өзүнүн неберелерин Ольга: «Айланып келе жаткан башаламандыктын арасында. Фортепианодо. Капталындагы чоң Cobwo менен. Жооп катары ал мага жылмайып койду. Мына ушундай жолукканбыз. Мен дароо бири-бирибиз жакты.
Москвада Пабыл өтүп бара жатты. Эки жаштагы алдыңкы бетинен түздөн-түз эки жаштагы Уралга айдап, Москвадагы аскерий инженерия мектеби эвакуацияланган, ал бир жыл мурун бүтүргөн. Финляндия согушунда ойноого жана чек арага турмушка чыкканда, ал мектептин башталышын жаңы жерде камсыз кылышы керек болчу.
Байланыш институтуна Павел, Пол менен Ольгия достору менен чукул досун көрүүгө айдап келген. Пабыл ошол замат баарына аны менен барууну сунуш кылган. Ольга: "Мен ойлонушум керек" деди. Андан кийин Павелден түбөлүккө андан арылуудан коркуп, күтүлбөгөн жерден Ольга тизесине туруп, "Мага үйлөнүү!" - Анан анын колун өптү.
Ой жүгүртүү үчүн убакыт болгон жок. Бир мүнөттөн кийин Ольга, эч нерсеге жарабаган адамга урушкан, эки жашка чейин белгисиздикке кирип, аны түбөлүккө аны менен түбөлүккө аны менен таанышуу үчүн Москвага да кирбейт.
5-декабрда, Златоусто алар никесин расмий каттоодон өткөрүштү. Ошол эле күнү, Москванын жанындагы аскерлеринин каршысындагы сффуу башталды. Бул күн, алар үчүн өмүр бою кубанычтуу бактылуу болушту. Көп өтпөй Пол алдына дайындалганга жетишти. Ольга, Ольга өзүнүн гимнастерин сол чөнтөгүндө жеп, жалгыз зергер - чоң энесинен ага алган эски күмүш рубль. Ольга эч качан аны менен ажырашкан жок, анын бардык кыйынчылыктардан корголгонуна ишенген. Душмандын оксунун оккуп, жүрөгүндө учкан душмандын оксунунан коргогон дозкотту жана Павлушун сактап калды ...
43-тукумдун суукунун суукында Ольга төрөттөн эрте төрөт башталды. Жоокердин жуурканына, ал ооруканасына алып келген. Анын эгиздери бар эле. Ороп, аларды Ольга койгон жок.
Катаал жоокердин жууркан жарымына кесилген. Армия барактары жана жаздыктары чокуларга киришти. Бул жерде ачка болгондор, түгөнүп, буту сейилдөөгө араң көңүл буруп, кырк-топурак жүрдү ...
Курск шаарындагы салгылашуудан турган кымбат баалуу үч бурчтуктан жасалган салгылашуудан турган кыздар төрөлгөн кыздар төрөлгөн кыздар төрөлгөн кыздар. Кубанычтуу кабар аны таң калтырды. Пабыл Уралга ойлорго көңүл бурган. Ал бул эт тегирменде жашашы керек, анын кыздарын көрүш керек, анын сүйүктүү Олюсун кучактап, аны көрүшү керек ...
Пабыл, ал жерде Германиядан согуш аяктаган, ал жерде ал жерде, ал жерде адистик, ал жерде Адистин, 2-беларускадагы 2-армиянын 65-армиясынын Батталионунун командири салгылашууга жетишти. Бул жерде ал дагы бир нече жыл кызмат кылууга жөнөдү.
Ольга, 1943-жылы кулаган күндөн тартып, анын институтун чакырганда, Москвада дагы бир жолу иштеп, иштеп, бардык мусулятор менен жеңишке жетишкен. Радио эртең менен эрте менен фашисттик Германиядан толук багынып берүү жөнүндө, ал кыйкырып "Хуррей! Жеңиш! ", Керексиз адамдарга толгон короонун кирди. Ошол эле жылы ал институттун артыкчылыктарын аяктаган. Эки жылдан кийин, Пабыл үй-бүлөсүн Берлин станциясынын перронуна жолуктурган. Ольга бир эле боз пальто жана бирдей боз жипчелерде эки куйдан чыгып кетти. Ал аялын өөп, колун көтөрүп, Наташаны өзүнө бекем басып, өз кыздарын бекемдеп койду. Календардык 1947-жылдын 5-декабрында болгон. Германияда алар Танюшанын да болушкан.
Москвага кайтып келип, Пабыл армияга кызмат кыла берген, ал эми Ольга Москвадагы Главператта, андан кийин Борбордук изилдөө институтунун жетектөөчү адисинде иштеген.
Ал кыздарын тарбиялаганына карабастан. Үй-бүлөлүк майрамдар алардын токочторуна жана бундарына канааттандым, ар дайым таң калыштуу даамдуу жана табит. Ата-эненин үйүнө болгон сүйүү, ал балдарды кармап алды.
Ал үйүнө кондитерине жана конокторго жана анын бардык чоң үй-бүлөсүнө жана күмүш күнүндө жана алтындын күнү жана Алдамчылар күнү Пабыл сөзсүз түрдө сүйүктүү олыбалын Вальтц Турга чакырды жана ал ар бир маанилүү үй-бүлөнүн ар бир маанилүү күнүнө жазылган ырларды окуган сайын.
Алардын артында ийиндеринин артында, кыйын, бирок бактылуу жашоо. Быйыл экөө тең 92 жылга чейин аткарылды. 5-декабрга чейин, анын түшүмдүү үйлөнүү тою Ольга, Энгист Иннотутиевна бир нече жумада жашаган эмес. Ал оору менен коркунучтуу оору менен күрөшкөн. Бүт үй-бүлө анын жанында, акыркы жолу жеңүүчү менен чыгат деп акыркы жолу ишенгенге чейин.