Жалпысынан, жаш кезинде көптөгөн таштандылар бар эле. Вудс, буудай, алтын жылдыз бүркүрлөрү - Бала кезектеги кокусунан окуган адам катары, ал колго келген нерселердин бардыгы, жайкы окуучуга окуу үчүн зарыл болгон эбегейсиз суроолорду беришти жана башкача болду ... жана Пишчи Бич Шелли, Рапалло шаарынан алыс эмес, чөгүп кеткен, бул жакыр адамдар, ал эми Эрнст Теодор Амадус Хоффман, Мухтар Ауезов жана Андрей Аруновго алыстап кетишкен. Эмне үчүн алар эмне үчүн сакталат, эмне үчүн? Ошентип "Рапаллодагы Сауна" эскерет, автор гана белгилейт ...
Надия жаңы карылар башын чайкады, булуңду кайрадан карады. Бул жерде жакшы. Пальмалар, цирессалар, деңиз түстөрү. Түстүү түстүү жамгыр сыяктуу, үйлөр басаңдаган үйлөр жоголду. Сүйлөшкөн кыз, сүрөтчү, мындай деп аталган "чириген" деп аталган жана сүйүктүү ...
Жана таптакыр башка адамдар. Жылмайып, жарашыктуу. Жумасына, ал уруш-талаш болгон бирөөнүн талашып-тартышып, кыйкырды, ант берди.
Бирок алар күн сайын мамалак менен ант беришет. Эң кичинеңсиз себептерден улам, уруш заматта жаркырады. Жубайлардын жубайлары сиз кордоп, сөздөрдү төгүп, сөздөрдү тандап алууну токтотуп жиберди.
Бул чыга албай койду.
Экөө тең бир нерсени чечүү керек экендигин түшүнүштү. Ошентип, мен Италияга бир жумага келдим - күн, деңиз жана жергиликтүү шарап өз мамилесин жакшыртам.
Үмүттөр акталган жок. Рапаллодо, жылытылган шарап жана күн, чийки заттар андан да катуу жана күчтүү болуп калышты. Бүгүнкү күндө, бир жийиркеничтүүдөн кийин, алар бир-бирден кийин, алар бир-биринин артынан кыйкырып, адепсиздикти унутуп, эшикти тартышты, эшикти тарта башташты. Андан кийин ал кадам таштады, узак убакыт бою деңизди баса баштады. Жан жийиркеничтүү бош болчу.
Ал деңизден шаардан чыгып, кууш көчөлөрдү кыдырып жиберди. Мен музыка уктум, мен эски аянтка бардым.
Аянттын ортосунда бир көрүнүш, анын тегерегинде отургучтар болду. Кара түстөгү төрт кыз. Асманга кагылышуу муздагандыктан, саксофон аларды бүт күчү менен өткөрдү.
Надия отуруп, таң калды. Акустика укмуштай болуп, обондордун башына бүт сүрөттөрдү алып келишкен. Бул жерде алар бул чарчыда орто кылымдагы бийлерди киргизишти, бул жерде токой жамгыр, андан кийинки - муздак кар чөлү ...
Музыка ар дайым Надияга сыйкырдуу иш-аракет жасады. Башында тазаланган.
Ажырашууга керек, ал ойлонуп көрдү. Жашоо ушунчалык сонун, ал аны Руганга өткөрүп берүүнүн жана мамилелерди табуунун кажети жок.
Футболкадагы жазуу бар бала: "Сабырдуу бол. Бакыт мүмкүн. "
Бул, Надия басып жүрдү. Бакыт мүмкүн. Бул иш-аракет үчүн гана керек.
Концерттен кийин ал мейманканага кайтып келген. Чечим кабыл алынат. Ал кайтып келгенден кийин ал үйүн жарыялайт. Эмне үчүн кийинки чыр-чатакты эс алуу күндөрүн бузат?
Жолдо Мишке учакта жаман болуп калды. Ал эч нерсе оорубайт, эч нерсеге нааразы болгон жок, андан кийин ал адаттан тыш кымбаттуу отурган, анын бетине тамчылар менен отурган.
Эртең менен доктурга барган. Андан кийин экинчисине. Ижара анализ, сурамжылоо жүргүзүлдү. Үч күн дарыгерлер аркылуу өттү, жана Надия алардын чечимин унутуп койду. Мишкин аны такыр жактырган жок.
Төртүнчүдөн келгенден кийин, доктурдун күнү диагнозду билдирди. Жана божомол. Эки айдын күчүнөн. Басмакан. Эч нерсе кыла албай, аракет кылбаңыз. Убакытты жана күч-кубатын жоготот. Токто. Албетте, наркетиктер тырышып калат. Мүмкүн биз мүмкүн.
Ал дагы эле күрөшүп, аны бүт күчү менен сактап калууга аракет кылды. Гербита, психолс, психологдор, китептер Луиза Хей ...
Ушул убакка чейин алар көп сүйлөдү. Бири-биринен кечирим сурады. Алар мындай жакын туугандар болуп калышты, мындай туугандар, буга чейин эч качан болбой калышкан эмес ... жана алардын эмнеге урушуп кетишин түшүнгөн жок ... Эмне үчүн?
Бир жарым жарым ай, аюу, оорудан чарчап, таанылууга болбойт, албетте, көз жумду.
Надия эч качан ага Рапаллону алган чечим жөнүндө эч качан айткан эмес. Мүрзөдө ал бир эле нерсени кайталап: "Мен ага кандай гана бакыт" деп айтканымда.
Азыр ал Италияга барбайт. Жана таптакыр кларнеттин үндөрүн токтотпойт.