"Акыркы жолу мен жаңылыктан азыраак жана аз жана анча-мынча жакшылап турам ...
Бирок сиз өзүңүзгө жана жашооңузда көп нерсени жогору баалаган мындай жаңылыктар бар.
Менин үйүмдөн келген жол ар дайым Минск көчөсүнөн өтүп, ага коркунучтуу трагедия болуп, чоң трагедия болгон: мас айдоочу балдарга тийди.
Мен бул жөнүндө жаза албай жатам: Мен өзүм: Мен өзүм - апа жана айдоочу, ошондой эле мен өз өлкөбүздүн келечегине кайдыгер болбой турган адаммын!
Биз бардыгыбыз - азыр же андан кийинчерээк, бирок биз ата-энебиз болобуз, балдарыбыз көз каранды болуп, балдарыбыз көз каранды болуп калабыз.
Кантип көзөмөлдөө керек? Кантип алдын алат? Мунун баары өтө кыйын ... Биз, чоңдор, балдарды тарбиялоо үчүн, биз кыла турган бардык нерсе. Балдарыңарга гана эмес, биз эч нерсеге арзыбашыбыз керек: эгер биз бул балага жакындоого жардам бере алсак, анда ал жасалышы керек!
Эмне үчүн бойго жеткен адамдар ушунчалык жинди иш-аракеттерди жасашат? Мен жөн гана башыма батпайм, эмне үчүн мас абалында терс тажрыйбага ээ болгон бойго жеткен адам дагы ушундай этиятсыз иш-аракет жасады?!
Россияда мындай мыйзам бузгандар үчүн мыйзамдарды күчөтүшү керек деп эсептейм! Мас болуп турган айдоочу зарыл болсо, аны кайра кайталап, ага олуттуу мамиле жасоого чейин жасайт. Андан соң, бул жолу, айрымдар токтоп калбаса, ошону көрүүгө болот.
Баары кичинекейден башталат: сиз мыйзамдарды, жол эрежелерин сактай албайсыз, коопсуздук жөнүндө унута албайсыз. Бирок көпчүлүгүбүздө унаада да байланбайт!
Мен бир нече апелляцияны жасагым келет:
Айдоочулар! Канчалык аракет кылбасаңыз, эч кандай шашпа, жашоо эң баалуу, эң кымбат. Ал тобокелге салбашы керек. Убакыттын 1- 2 мүнөтүн жоготуп, жөө жүргүнүүгө жол бериңиз! Жана жашоо сизге өмүрдү келтирет.
Чоңдор! Балдарга, карыяларга, анткени алар биздин жардамга муктаж экенибизге муктаж!
Ата-энелер! Балдарыңарды сүй, эрежелерди чогултуп, эң башкысы, туура баалуулуктарды үйрөт!
Жакындарга кам көр!
Бул айдоочуга татыктуу мындай жаза жок. Балдары өлгөндөн көрө, энеси үчүн чоң кайгы жок. Коркунучтуу сабак, жашоодогу баа ... "