હું આ ઘણાં કલાકો યાદ રાખું છું, કદાચ મારા બાકીના જીવન. આકાશમાંથી, બકેટથી લિલો. ઊંચી ગતિને લીધે, જેના પર અમે મેકોંગથી પસાર થયા, વરસાદના ધોધથી વરસાદ પડ્યો હોવાનું જણાય છે. ચહેરાને બચાવવા માટે, મેં ઘૂંટણની સપાટી પર ક્યાંક મારા માથા છુપાવી દીધી, આ પ્રકારની પરિસ્થિતિઓ હેઠળ, તે અમારી બહાદુર સ્ટીઅરિંગ બોટને નિયંત્રિત કરે છે. અને તે તેના સખત પર ઊભો હતો અને, એવું લાગતું હતું કે, આંખોને હટાવતી ટીપાંને વધુ દેખાતી નહોતી.
સામાન્ય રીતે નૌકાઓ એંસીમાં કિલોમીટરની યોગ્ય ગતિ સાથે હોય છે.
અમે આ છ કલાક દરમિયાન ફક્ત બે વાર બંધ કરી દીધું. એકવાર - રિફ્યુઅલિંગ માટે. પરંતુ બીજી વાર, કારણ વધુ ઉદાસી હતું: તાત્કાલિક એક વળાંકમાં, અમે લગભગ રોલિંગ બોટને દબાણ કર્યું. અને તેના સ્ટીયરિંગ, અને એકમાત્ર પેસેન્જર જીવંત હતો. ફક્ત હવે બાદમાં એકદમ કમનસીબ લાગે છે, તેના લેપટોપથી પાણી રેડવું અને અગમ્ય અગ્નિથી કંઇક બન્યું. શીખ્યા કે અહીં અમારી સહાયની જરૂર નથી, અમે ફરીથી નીચે ગયા. સાચું, તે પહેલાં મેં વ્યક્તિગત શુષ્ક કાયદો તોડ્યો અને તરત જ એક ગ્લાસ સ્થાનિક રોમા તરત જ. તેથી, બાકીનો માર્ગ અસ્પષ્ટપણે યાદ કરે છે. થાઇલેન્ડ સાથે સરહદ પર વધુ અથવા ઓછું હતું. અહીં વિઝા શાસનની કડકતા સાંભળવામાં આવી નથી, તેથી તેઓ કોઈ પણ પ્રશ્નો વિના અમને ચૂકી ગયા, થાઇલેન્ડમાં સુખદ રોકાણની ઇચ્છા રાખીએ છીએ.
મેકોંગ એ શાંત અને અસ્વસ્થ નદીની જેમ લાગે છે, પરંતુ સમયાંતરે પ્રવાસીઓ અનુભવી, પથ્થરની શૅમ્સના રૂપમાં અવરોધો મોકલી.
પરંતુ ઘણા પ્રશ્નો અમે સ્થાનિક નિવાસીઓને પૂછ્યું કે જે અમને પહેલેથી થાઇ બાજુ પર મળ્યા છે. WHO! ક્યાં? તમે ક્યાં માર્ગ રાખો છો? શીખ્યા કે આપણે મોસ્કોથી આપણી જાતને જાતે જ મારા હાથને પકડ્યો અને ચીસો સાથે પકડ્યો: "કોસ્ટ્ય, કોસ્ટિયા" સંસ્કૃતિથી ક્યાંક દૂર ખેંચાય છે. શું થઈ રહ્યું છે?
ચાલુ રાખ્યું ..
અહીં ઓલ્ગાના પાછલા ઇતિહાસને વાંચો, અને તે બધું ક્યાંથી શરૂ થાય છે - અહીં.