"અમે દરિયાકિનારા સાથે પાથ સાથે, દરિયાકિનારે મારી માતા સાથે જઈએ છીએ, સમુદ્રમાં જઇએ છીએ. અને હું મારી માતાને એક લાગણી સાથે કહું છું: "મમ્મી, આ મારું ઘર છે, તે મારું સ્થાન છે! મને અહીં તે ગમે છે, હું અહીં અદ્ભુત છું! "મોમ જવાબો:" તમે અહીં એકલા છો, તમે હેન્ડલ કરશો નહીં! "હું સમુદ્ર તરફ દોડ્યો, હું તળિયેથી રેતી ચીસો અને કહું છું:" હું સાફ કરી શકતો નથી, હું પણ ગંદકીની જેમ! "મને આ કિનારેથી તે ગમે છે, હું તેના ઘરને મોકલીશ અને બેંકની સાથે એકલા પરત કરું છું. હું એવા માણસને જોઉં છું જે પ્રાણીઓ માટે અહીં કાળજી રાખે છે: બિલાડીના બચ્ચાં, વાઘ અને અન્ય બિલાડીઓ. હું તેમને એક નર્સરીમાં મદદ કરવા માટે સૂચવે છે, બધું જ તેમને ટેકો આપવા અને કહે છે કે મને મારા કામની સુરક્ષા અને ચુકવણીની જરૂર છે. તેમણે જવાબ આપ્યો કે બધું સારું છે કે હું બિલાડીના બચ્ચાંની સંભાળ રાખું છું અને તેની સાથે જીવી શકું છું. "
ક્લેરિસા પિંકોલ એસ્ટ્સ, જેન્ગિયન ચિકિત્સક જેણે "રનિંગ વરુના" પ્રખ્યાત પુસ્તક લખ્યું હતું, તેણે એક મહિલાની દીક્ષા વિશેના તેમના લખાણોમાં વાત કરી હતી - તે છે કે, પુખ્તવયમાં એક યુવાન સ્ત્રીનું સમર્પણ છે. અને તે તેની માતા પાસેથી આ દીક્ષા મેળવે છે. બીજા શબ્દોમાં કહીએ તો, એક યુવાન છોકરીએ માતા પાસેથી આશીર્વાદ મેળવવો જોઈએ કે તેની પાસે તેનું જીવન છે કે તેની ભૂલો, તેના પરિવાર, તેમના બાળકો, તેમના સપનાનો અધિકાર છે. તેણીએ એટલી બધી પરિપકવ કરી કે હવે માતાની સૂચનાઓની જરૂર નથી, પરંતુ તેના સમર્થનની જરૂર છે.
આ છોકરીને ઊંઘે છે તે કહે છે કે તેણીએ તેની માતાને કહેવા માટે ઘણું બધું વધ્યું છે, કે તેણી પોતાની જાતને જીવવાનું ચાલુ રાખી શકે છે કે તેણીએ તેનું ઘર, તેની નસીબ મેળવી છે, જે તેની માતાને ગુડબાય કહે છે, એકમાત્ર માર્ગદર્શક છે. તે એક વ્યક્તિને મળે છે જેની સાથે બાળકોને ઉછેરશે અને તેને ટેકો આપશે.
હકીકતમાં, તે સારું રહેશે કે બધી યુવાન સ્ત્રીઓ આવી પ્રક્રિયા પસાર કરશે. મોટાભાગના કિસ્સાઓમાં, માતાથી પરિપક્વ જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં થાય છે. માતાઓ પુખ્ત પુત્રીઓના જીવનમાં દખલ કરે છે, તેમના બાળકોને ઉછેર કરે છે, તેમના કૌટુંબિક જીવનની ટીકા કરે છે. અને પુખ્ત પુત્રીઓ આ ડુંગળીથી પોતાને બચાવવામાં સક્ષમ નથી, જેમ કે નાની છોકરીઓ જે મમ્મીને નિરાશ કરે છે અથવા અપરાધ કરે છે.
આ પ્રક્રિયા આપણા સમાજની લાક્ષણિકતા છે. માતાપિતાથી અલગ થવું એ થાય છે, જેનો અર્થ છે કે પુખ્તવયના જીવનમાં આ પહેલ પણ છે. તેથી, પુખ્ત સ્ત્રીઓ વારંવાર નારાજગી બાળકો જેવા માતાઓ સાથે વર્તે છે.
પરંતુ અમારી દિવાસ્વપ્નમાં તેની માતા સાથેના સંબંધમાં યોગ્ય હુકમ લાગી લાગે છે. અને આ તે શ્રેષ્ઠ વસ્તુ છે જે લગ્નની પૂર્વસંધ્યાએ થઈ શકે છે.
મારિયા ડાયચાર્કો, માનસશાસ્ત્રી, ફેમિલી ચિકિત્સક અને વ્યક્તિગત વિકાસ તાલીમ કેન્દ્ર મરીકા ખઝિનની અગ્રણી તાલીમ