આપણા શરીરના કોઈપણ પાંજરામાં ગ્લુકોઝની જરૂર છે. ફક્ત પાંજરામાં ગ્લુકોઝ મેળવી શકતું નથી, તેના માટે તમારે વિશિષ્ટ પદાર્થ - ઇન્સ્યુલિનની જરૂર છે. હકીકતમાં, આ તે કી છે જે પાંજરામાં ગ્લુકોઝ ઇનપુટ ખોલે છે. જો વ્યક્તિ તંદુરસ્ત હોય તો આવું થાય છે. પરંતુ કેટલાક કિસ્સાઓમાં, ઇન્સ્યુલિન કી સેલ ખોલી શકતી નથી. ઇન્સ્યુલિન પ્રતિકાર થાય છે - એટલે કે, સેલ ઇન્સ્યુલિનને સંવેદનશીલ બનશે. અને ડાયાબિટીસ મેલિટસ II ગ્લુકોઝવાળા દર્દીના શરીરમાં કોશિકાઓમાં પ્રવેશ કરી શકતા નથી. તેણી લોહીમાં સંગ્રહિત થવાનું શરૂ કરે છે, અને આ ખૂબ ભયંકર પરિણામો તરફ દોરી જાય છે - વાહનો અને હૃદયના રોગો વિકાસ થાય છે, દ્રષ્ટિ ખોવાઈ જાય છે, કિડની, યકૃત અને અન્ય આંતરિક અંગો અસર કરે છે. એક માણસનું જીવન, ડાયાબિટીસવાળા દર્દી, ઘણા વર્ષો સુધી, અથવા દાયકાઓથી પણ ઘટાડે છે.
પ્રકાર II ડાયાબિટીસના લક્ષણો
ઉચ્ચ ગ્લુકોઝ સ્તર. આ પ્રકાર II ડાયાબિટીસના મુખ્ય લક્ષણોમાંનું એક છે. ડાયાબિટીસમાં, ગ્લુકોઝ કોશિકાઓ દ્વારા શોષાય નહીં અને લોહીમાં સંગ્રહિત થાય છે. તેથી ગ્લુકોઝનું ઉચ્ચ સ્તર.
તરસ ડાયાબિટીસમાં, એક વ્યક્તિ ઘણી વાર તરસ અનુભવે છે. ગ્લુકોઝ લોહીમાં સંગ્રહિત હોવાથી, લોહી ખૂબ જાડા થાય છે. પછી હાયપોથેલામસ - મગજ વિભાગ - તરસની લાગણી બનાવે છે.
વારંવાર પેશાબ. ડાયાબિટીસમાં, એક વ્યક્તિ ઘણીવાર શૌચાલયમાં જાય છે, કારણ કે તે તરસની લાગણીને લીધે ઘણું પીવે છે.
નબળાઇ . ડાયાબિટીસમાં, એક વ્યક્તિ ઘણીવાર નબળાઈ અનુભવે છે, કારણ કે શરીરના કોશિકાઓને ગ્લુકોઝ કરવાની મંજૂરી નથી. બધા પછી, તે લોહીમાં ખૂબ જ છે.
વજન સમૂહ. વધારે વજન - ડાયાબિટીસ મેલિટસનો પૂર્વગ્રહ.
અંગોમાં નબળાઈ અને ઝાંખું. ડાયાબિટીસ પગ અને હાથમાં નબળાઈ અને ઝાંખું થઈ શકે છે. ત્યારથી તૂટી ગયું છે.
ત્વચા ખંજવાળ. ડાયાબિટીસ ત્વચા ખંજવાળ થઈ શકે છે. રક્તસ્ત્રાવ અંગોમાં વિક્ષેપિત છે, રોગપ્રતિકારકતામાં ઘટાડો થાય છે. અને ફૂગના ચેપ સરળતાથી વિકાસ કરી શકે છે, જે ત્વચા ખંજવાળનું કારણ બને છે.