તરત જ હું તમને દુઃખ પહોંચાડવાની ઇચ્છાથી તમને કાઢી નાખવા માંગુ છું. તેમ છતાં, મેં દરિયાકિનારાના છેલ્લા દિવસો, તેમજ તાજી ગામ મોઝેરેલા, ટમેટાંનો આનંદ માણ્યો, જે સ્વાદ માટે તમે હોમલેન્ડ, ક્રિસ્પી ચાયક અને પડોશી દ્રાક્ષાદારમાંથી વાઇન વેચી શકો છો. જો કે, અહીં સત્ય ફક્ત વાઇનમાં જ નથી.
લગભગ મારા બધા મિત્રોએ મને આ વેકેશન પર આંખોથી, સહાનુભૂતિથી ભરપૂર, જોકે એક વર્ષ પહેલા સમાન પરિસ્થિતિમાં શોક નહોતો અને વધ્યો હતો. પછી હું બધા ઉપાય પબની આસપાસ જવા માંગતો હતો અને ભેટો ભૂલી ન જતો હતો જે ઇચ્છનીય છે તે ચાળીસ ડિગ્રી કરતાં નબળા નથી. પરંતુ છેલ્લા બાર મહિનામાં નાના ફેરફારો થયા હતા: મારી પત્ની અને હું ફરીથી યુવાન માતાપિતા બન્યા, અને મારા જીવનસાથીએ "હાથમાં બાળક સાથેની મુસાફરી" નામના પ્રયોગ માટે મારી તૈયારી જાહેર કરી.
ખરેખર, તે પટ્ટા નીચે એક ફટકો હતો. અને સંપૂર્ણપણે અનપેક્ષિત. તે મને લાગતું હતું કે અમને વેકેશન પર ખૂબ જ સમાન વિચારો છે, અને અમારા વેકેશન મૂલ્યોની સિસ્ટમમાં બાળક કોઈપણ રીતે યોગ્ય નથી. "બધા યુરોપ એટલા આરામ કરે છે," અમારા પરિચિતોને ખૂબ જ લાંબા મુસાફરીમાં તેમના મેલિન્કાને એકત્રિત કરીને ઉદ્ભવ્યું. "આખું યુરોપ એક અલગ રીતે આરામ કરશે, આ બાળકોની દાદી નરસંહાર હાડકાં દ્વારા ન બનો, જે પૌત્રોને બદલે પેન્શનમાં ક્રુઝમાં રસ હોય," દર વખતે જ્યારે હું પ્રતિક્રિયામાં ધ્યાન આપું છું. અને અહીં અમે જાતે રેક્સ પર આવ્યા, જેનો ઉપયોગ સફળતાપૂર્વક સંચાલિત થયો. અને અમે કહી શકીએ છીએ કે તેમને ટ્રેક અમે આધુનિક દવા સૂચવ્યાં: બાળરોગ ચિકિત્સકો હવે જીવનના પ્રથમ દિવસથી લગભગ બાળકોને સમુદ્ર તરફ ખેંચે છે.
સાચું, સમુદ્રમાં જવા પહેલાં, અમે શેરમિટીવેવો પહોંચ્યા. લગભગ ચાર વાગ્યે સવારે. અમારી પાસે સામાન માટે ત્રણ સુટકેસ, ત્રણ હેન્ડબેગ બેગ્સ, સ્ટ્રોલર, સાત મહિનાનો બાળક હતો, જેની વર્તણૂંક કોઈ આગાહીમાં નહોતો, અને દસ વર્ષીય મેડેમોઇસેલ, કોઈપણ ક્ષણે અજ્ઞાત દિશામાં અદૃશ્ય થઈ જાય છે. અમારી પાસે રોમની ફ્લાઇટ હતી, એક કલાક દીઠ ડોકીંગ અને નામથી શહેરની બીજી ફ્લાઇટ, હજી પણ મારી યાદશક્તિને નકારી કાઢી હતી. તે ખૂબ જ સ્પષ્ટ હતું કે અમે કોઈપણ પૂર્વ ફ્લાઇટ મૂડમાં જઇશું નહીં. તે વિચારોમાં પણ ન હતું. બર્લિનમાં ફ્લાઇટની યાદો જ ચઢી ગઈ. લગભગ એક અદ્ભુત જર્મન બાળક વિશે જે લગભગ બે કલાકનો કોન્સર્ટ પાછો ખેંચી લે છે, જેમણે અવાજની દ્રષ્ટિએ, તેમજ નજીકના ખુરશીના એક સહકાર્યકરોની દ્રષ્ટિએ કોઈ પણ રાક્ષસના દ્રષ્ટિકોણથી માર્ગ આપ્યો ન હતો, જે નાના shivered, માતા-ડર અને કારભારી, જે આ દુઃસ્વપ્નને રોકવા માટે સક્ષમ નથી. દેખીતી રીતે, આપણે બહારથી કુલ નફરતના ઘણાં કલાકો સુધી ટકી શકીએ.
અર્ધે રસ્તે રોમ પછી, હું ડાઇપરને ફેંકી દેવા માટે શૌચાલયમાં ગયો, બાળપણની આશ્ચર્યથી ભરેલો, અને લાંબા સમયથી પરિચિત પરિચયમાં આવ્યો. તેણી સાથીદારોની કંપનીમાં ટિમ્બિલ્ડીંગમાં ઉતર્યા. તે બધા ખૂબ મજા હતી. હજુ પણ કરશે! થોડા લોકો પ્રારંભિક નાસ્તા પછી વાઇન સાથે લોડ કરશે. મારા દેખાવમાં મિશ્ર લાગણીઓ થાય છે. તે બાકાત નથી કે ડાયપર મુખ્યત્વે પ્રભાવિત થયો હતો, જેમાંથી ઘણા લોકો માટે એક નાના એલિયન જહાજની જેમ કંઈક હતું. અમે થોડું કહ્યું, અને અમારી જગ્યાએ પાછા ફર્યા, મને અચાનક સમજાયું કે મને કાળો ઈર્ષ્યા નથી, તેમજ મારી જાત માટે અવિરત દયા નથી - લાગણીઓ, જ્યારે આનંદદાયક નિરાશા સાથે અથડામણ થાય છે. બધી નર્વસનેસ મોસ્કોમાં રહી હતી, અને તે શક્ય છે કે શાંતતાએ મને ખૂબ જ અસ્વસ્થ પુત્રીઓ આપી, જેણે અચાનક ઉમદા મેદંડની છબી દાખલ કરવાનો નિર્ણય કર્યો.
સાચું છે, આજે આ ઉમદા છોકરીઓ નાના ચાર જેવા વર્તન કરે છે, તેથી મારા માટે અંગ્રેજી જૂની સમજાવવા અને નાના સાથે ચાલવા માટે સમય છે. હું કહી શકું છું કે મારા માટે મેં બે મહત્વપૂર્ણ પ્રશ્નોનો જવાબ આપ્યો. શું તમારે વેકેશન પર બાળકો લેવાની જરૂર છે? અલબત્ત નથી. શું તેમની સાથે આરામ કરવો શક્ય છે? ખાતરી કરો કે તમે કરી શકો છો.