من فکر می کنم، اگر شما از یک سوال به مردان بپرسید، چه ابزار جهانی دستکاری از یک زن استفاده می کند، پاسخ ها می تواند بسیار زیاد باشد. و محبوب ترین "جنسیت" خواهد بود.
اما اگر یک سوال مشابه این است که از زنان بپرسید، بسیاری از آنها به این فکر می کنند که این یک ناراحتی است.
زنان به طور واضح در این هنر موفق می شوند. برای خشم زنانه برای مقاومت در برابر، به ویژه هنگامی که این احساس به وضوح، با اشک ها نشان می دهد، دشوار است.
من تعجب می کنم که چرا این اتفاق می افتد؟
ناراحتی، این یک احساس است که ما بسیار سریع یاد می گیریم. یک نمونه عالی از ناراحتی برای کودک، چهره و رفتارهای مادرش، مادربزرگ، به طور کلی اطراف آن است. درمان فیزیکی گرا ادعا می کند که توهین خشمگین است. به این معناست که کودک بر روی عزیزانش عصبانی است، اما خطرناک است که این احساس را بیان کند، زیرا درست ترین به توهین او تبدیل خواهد شد، به آنها هدایت می کند، آنها را نزدیک و حذف می کند.
درمان Gestalt ادعا می کند که توهین خشم است، توسط عشق متوقف شده است. که ما همیشه خود را به طور آشکارا عصبانی نمی کنیم، اما تنها در مواردی که شما می ترسید که مردم نزدیک و عزیزان در پاسخ به تجدید نظر عصبانی، ما را با عایق مجازات می کنند.
همانطور که ممکن است، ناراحتی یکی از محبوب ترین احساسات است که بسیاری از مردم در مورد صحبت کردن نیستند، و همه دیگران نشان می دهند. در فرهنگ ما، زنان بیشتر احتمال دارد که مجازات شوند، و مردان عصبانی هستند. خشم همراه با فعالیت، کولر قلمرو آن است، اما ناراحتی یک کشور منفعل است. زنان در خود بسته می شوند، برنامه ریزی گفتگوهای سوزاننده با متخلفان خود را از ارتباطات حذف می شوند.
و همچنین در فرهنگ ما معمول است که رفتار کند، به طوری که نه مجازات. به ویژه مهمترین زنان: مامان، همسر.
گرایش زنان برای جبران خسارت، و یک کلیشه فرهنگی - به گونه ای رفتار می کند که هیچ کس را مجازات نکنند، به ویژه احساس وسوسه ای را مرتکب می شود.
اگر ما مجرمیم، اکثر کسانی که در اطراف دیگران برای اعمال یا کلمات خود گناهکار خواهند بود. پس از همه، مجازات غیرممکن است! بنابراین، بسیاری از زنان از جرم خود به عنوان سلاح اصلی خود در برقراری ارتباط با شریک خود استفاده می کنند. برای جبران گناه خود، یک مرد می تواند شروع به انجام کاری کند که زن نیاز دارد، برای نشان دادن نگرش خاص خود نسبت به او، هدایا را به دست آورد، تایمر مکالمه را با او نرم کنید. در حقیقت قوی ترین سلاح است!
با این حال، دوستداران می توانند مجازات شوند تا بگویند که لازم نیست که در چنین گزینه ای فرهنگی به شدت شادی نکنیم. ناراحتی یک احساس است که به دلیل این واقعیت است که ما فرض های اشتباه در مورد اینکه چگونه فرد دیگری باید رفتار کند. اگر انتظارات ما با واقعیت مخالف باشد، با اینکه شخص دیگری پاسخ می دهد و رفتار می کند، ما به مجرم واکنش نشان می دهیم. به عبارت دیگر، توهین یک احساس است که ما را با تفاوت درک و واقعیت ما نشان می دهد. به جای پیدا کردن شخص دیگری در حقیقت، ما او را به چارچوب انتظارات خود هدایت می کنیم و با کمک توهین مبارزه می کنیم، به طوری که دیگران خود را متوقف می کنند و به قهرمان فانتزی ما تبدیل خواهند شد. خوب، چه کسی بالغ با این موافقت خواهد کرد؟
بنابراین، دوستداران می توان گفت که زیر را می گویند.
توهین، از یک طرف، احساس، و همچنین بسیاری از احساسات دیگر تجربه های ما است. برای مبارزه با او بی فایده است. ناراحتی به طور خودکار به عنوان پاسخ به انتظارات غیر واقعی مطرح می شود.
متوجه نشدن خود را غیر ممکن نیست! اما ممکن است کشف کنیم که انتظارات غیر واقعی ما این است که شخص دیگری باید این واکنش را ایجاد کند.
ماریا Dyachkova، روانشناس، درمانگر خانواده و آموزش های پیشرو از مرکز آموزش شخصی Marika Khazin