ما همانیم که میخوریم
به نظر می رسد که ما در طبیعت تغییری نکنیم، هیچ دلیلی برای پیوستن به اصول خاص و کلیشه های رفتار در همه چیز وجود ندارد، از جمله عادات برای مواد غذایی که دریافت می کنیم، الکساندر لیتوین معتقد است.
الکساندر لیتوین
خدمات مطبوعات عکس
رعایت سنت ها - قطعا فوق العاده است. به ویژه سنت های ارزشمند و مهم در سال بود. dumplings نمادین ما، خیار شور و سایر غذاهای محلی به سادگی یک ضرورت بود. اما سال تغییر، تغییر و ما: ما خودروهایی نیستیم که یکی از مارک های سوخت برای کل عمر مفید مجاز است. ما چیزی هستیم، همانطور که ما می خوریم، نه فقط به توانایی ما برای حرکت و ایجاد، بلکه خلق و خوی ما، اجتماعی بودن و جذابیت ما بستگی دارد!
قانون سه "C" 2019
برای شروع، لازم است تجدید نظر از همه چیز، که در آن غذا بر روی میز خدمت می شود و آنچه که خورده می شود، آن را می خورد و موجب صرفه جویی می شود. حکومت سه "C" 2019: خدمات، نقره، سفره. با هر سه "C" باید کیفیت عالی باشد. وظیفه بسیاری از لحاظ اقتصادی پیچیده است، اما هنوز حل شده است. استفاده از مارک ها خوش آمدید.
pixabay.com
2019 - زمان Gourmet و رفتارهای خوب
طرفداران سادگی، قابل فهم، کلمات تیز و سلیقه ای که ظرافت را می کشند، من توصیه می کنم مراقب باشید. سال آینده، آرامش و ظرافت را در همه چیز دوست دارد و پاداش کسانی را که زمان را برای لذت بردن از خود و دیگر غذاهای نفیس که در ظروف زیبا ارائه می شود، به ارمغان می آورد. پویایی زندگی ما اجازه نمی دهد سه بار در روز به دنبال گزینه پیشنهادی برای انطباق با ویژگی های سال، اما کار خلاق در آماده سازی ظروف نفیس، هویت شما را جذاب تر می کند. بنابراین حداقل یک بار در روز، لذت بردن از ظرف نفیس یا دسر هنوز لازم است. ما باید یاد بگیریم که طعم داشته باشیم، نه.
یک اظهارنظر مهم که یک محرک اضافی برای کسانی است که شخصیت خود را در نظر می گیرند کانن های پذیرفته شده نامناسب: غذا آماده شده "برای زیبایی شناسی"، برعکس، تمایل به احساس دستور غذا و هماهنگی محصول منجر به هماهنگی می شود بدن. ظرافت اصل اصلی پخت و پز است. البته، شما می توانید پیتزا بخورید، اما تروفل ها نباید در سه لایه بر روی آن دروغ بگویند، و باید آن را تنها با عطر تصفیه شده خود به یاد داشته باشید. توجه ویژه به Sorbettes، گیرنده های طراوت قبل از تغییر ظروف پرداخت می شود. دسرها، به عنوان اقدام نهایی، باید ساده ترین، مانند یک نقطه شسته و رفته در پایان یک شعر لری باشد.