قانون عدالت نوجوانان در غرب به مدت طولانی در طول زمان کار می کند. بنابراین، کسانی که احتمالا تفاوت در رابطه با کودکان "ما" و "آنها" را ذکر کرده اند: در حالی که مادران داخلی از خودشان آبدار هستند و به فرزندان خود در زمین های بازی می کشند، خانواده های غربی به شدت نشسته اند در یک کافه، با دقت و با لذت Aguca با بچه ها در کالسکه. برای سالهای زیادی من نمی توانستم علت واقعی چنین تغییری را درک کنم. تفاوت فرهنگ ها، ذهنیت؟ در حال حاضر روشن شده است: اروپایی ها به سادگی می ترسند. آنها می ترسند فرزند شما را به طور عمومی ببندد، آنها می ترسند که صدای را افزایش دهند: آنها قبلا تدریس می کنند که همیشه "نوع" افرادی هستند که آنها را به آنها پاسخ می دهند. و پدر و مادر "شکسته" به طور مرتب در محکوم کردن توطئه های تلویزیونی نشان می دهند.
اصول داخلی عدالت نوجوانان ابتدا در سال 1995 توسط فرمان رئیس جمهور فدراسیون روسیه B. N. Yeltsin، که "طرح اقدام ملی برای منافع کودکان" را تصویب کرد، به منظور ایجاد یک سیستم عدالت نوجوانان تصویب کرد. در ابتدا، این ایده به طور انحصاری ظهور دادگاه های جنایی برای افراد زیر سن قانونی بود و خانواده های نامطلوب به زمینه فعالیت این خدمات نوجوان افتاد.
با این حال، به فهم، جامعه والدین متوجه شد که قانون آماده است تا در روسیه اتخاذ کند - یک چوب در مورد دو به پایان می رسد و می تواند به خانواده های پرطرفدار اعتصاب کند، که به طور کامل با خدمات اجتماعی به طور جداگانه برخوردار خواهد شد. نهایی این داستان ها غیر قابل پیش بینی است: کارکنان عدالت نوجوانان بیش از حد به دست می آیند. مخالفان قانون درباره تمرکز او بر تخریب موسسه خانواده، حمله به دولت، در مورد تناقض هنجارهای آن در رابطه با معنویت ملی روسیه و فرهنگ سنتی صحبت می کنند. علیه مقدمه سواد جنسی با نیمکت مدرسه، کلیسا است. برآوردن حقوق والدین و کودکان شامل خطرات زیادی برای کل نظام روابط اجتماعی است و کپی کردن کور از استانداردهای غربی (به ویژه چنین بحث برانگیز حتی در میهن خود) دیگر اولین بار به نظر می رسد که کاملا به نظر می رسد غیر منطقی
ابتکار عملکردی باعث می شود بسیاری از مسائل مربوط به: به عنوان مثال، چه کسی وارد کارگران خدمات اجتماعی می شود که حق حذف فرزند خانواده را دارند؟ چگونه فعالیت های خود را نظارت می کنند؟ جایی که تضمین می شود که اقدامات آنها منجر به تراژدی های جدید خانواده نخواهد شد، فقط زمانی که کودکان، به عنوان مثال، به دلیل عدم تعمیرات در آپارتمان؟ به خصوص آسیب پذیر به خانواده های بزرگ تبدیل می شود.
مثال دیگر: اتهام "ترک فرزند در معرض خطر" (در حال حاضر این مفهوم حقوقی) می تواند هر پدر و مادر را که به فروشگاه رفت و کودک را نیم ساعت در آپارتمان ترک کرد، دریافت کرد. و اگر کودک از مدرسه بیرون آمد، و مامان هنوز در محل کار؟ با توجه به قانون جدید، شما باید آن را از خانواده خارج کنید، جایی که نظارت بر آن به طور کامل اجرا نمی شود!
در این نور، سوال هر دو والدین منطقی به دولت هستند: چه کاری برای اطمینان از ایمنی شهروندان جوان خود، راحتی روانشناختی و فیزیکی خود انجام می دهد؟ اگر صحنه های قتل و خشونت در طول تلویزیون نشان داده شود، مزایای کودک نیازهای واقعی خانواده ها را برآورده نمی کند، و مادر با کودک دشوار است که شغلی را به دست آورید، چقدر برای اتهامات والدین در بسیاری از "سوء رفتار" اجباری است؟
یک چیز واضح است: مقامات باید با چنین راه حل هایی با مراقبت های بزرگ، پس از بررسی هر مورد از قانون تصویب شده و با توجه به تمام سنگ های زیر آب و ترس از مردم، درمان شوند. هیچکدام در هیچ قانون، مهم نیست که چقدر ایده آل است، به نظر می رسد در نگاه اول، تمام شرایط زندگی و روابط انسانی را نمی توان بیان کرد - و پس از آن شما باید فقط برای حس مشترک مقامات در یک منطقه یا دیگری امیدوار باشید. متأسفانه، او در قانون ثبت نشده است.