جشنواره فیلم کن: لباس های شلاق ترین لاین لنین

"من تحسین تحریک آمیز و تسکین نفیس در مدل مو و لباس. اما در معروف ترین در جهان، پله های قرمز جشنواره فیلم کن نمی توانند فراتر از چارچوب پروتکل دقیق کاخ جشنواره های فیلم باشند. حتی براد پیت یک بار به آنجا نرسید و اجازه نمی داد عبور از پله های کن را به دلیل این واقعیت که او رویای پوسیدگی های ورزشی را به Tuxedo می برد، اجازه نداد. هنجارهای زنان از تنبیه کانونی نیاز به لباس شب در کف، شانه های باز و بدون زشت. دومی اغلب زنان آمریکایی گناهکار هستند، بیش از حد به دنبال سکسی هستند. چهره بین عاشقان و پورنوگرافی بیش از حد پیچیده است، به طوری که آنها اغلب به پرتقال یک بیوه می افتد. در کن، یکی دیگر از ویژگی های دیگری وجود دارد که با یک انتخاب نور از لباس ها تداخل می کند یک فرش قرمز است و رنگ سیاه و سفید از عکاسان دیوار ایستاده سیگار "خوردن" لباس های قرمز، سیاه و سفید، و دومی در پس زمینه از دست داده است. بنابراین، لباس طلایی کامل خواهد بود، اما طلا پر است. بله، و دوربین های بصری به صورت بصری کیلوگرم 5 تا 10 را اضافه می کنند، و به نظر می رسد فقط ترسناک برای یک دختر با فرم های زنانه است. این بسیار خوب است که سبز را نگاه کنید، اما این بازیگران رنگی به طور قابل توجهی به عنوان فیلم نشان داده شده شکست خورده اند، بنابراین توصیه نمی شود آن را بپوشانید. به طور کلی، انتخاب لباس، مدل مو، لوازم جانبی، جواهرات، کیف های دستی، کفش و آرایش، هر ساله به جهنم می شود. اما هر سال، با هر اشتباهی، دانش مطلق در مورد چگونگی لازم برای آماده شدن برای مهم ترین برای همه ستارگان مهم جهان، گریه می کند، دو دقیقه از بلند کردن فرش های معروف قرمز، گریه می کند.

در سال 2013، در جشنواره فیلم کن، مجله فرانسوی به من یک شعبه نخل را برای این "مدل موهای باور نکردنی از جشنواره فیلم کن" به من داد (Gala، 19 Mai 2013). در این شکل گیری خربزه، یک محصول لاستیکی شماره 1 پنهان بود، که امکان ساخت این مدل مو را در پوشیدن و ایجاد موج بحث در مطبوعات ایجاد کرد. لباس Aquamarine از طراح مد روسیه ویکتوریا Cherihina از ابریشم خالص، دوخته شده با سنگ های قیمتی، sequins، sparkles و گلدوزی، حتی در پس زمینه مدل مو از دست داده است. من باید بگویم که در کن من همیشه فقط طراحان مد روسی را پوشانده ام و من آن را بیشتر نقش میهن پرستانه در تصویر روسیه می دانم. چند هزار عکاس به پله های کانن از سراسر جهان تأیید شده اند، آنها قطعا نام من را آواز می خوانند، و من نگران بودم اگر آنها پاره نشوند.