بلژیک در قرنطینه: گردشگری در اروپا در طول یک بیماری همه گیر است

قرنطینه اجباری دو هفته ای که در بازگشت از بلژیک به پایان می رسد، به پایان می رسد، مطابق با پلیس بوداپست تنها دو روز اول را تماشا می کند - روزی که من در فرودگاه و روز بعد فرود آمدم، زمانی که پزشکان با اسناد برای امضا به من آمدند. در زمانی که وضعیت در جهان پایدار نمی تواند به هیچ وجه نامیده شود، سفرهای معمول فرمت خود را درست می کند. با این حال، در مورد همه چیز به منظور - در این مواد من به شما بگویم چرا پس از 4 روز در کشور دیگری من مجبور به صرف 7 ساعت در فرودگاه، اما من از آنها پشیمان نیستم.

اعتماد کنید اما تأیید کنید

به عنوان یک توریست مسئول، یا به جای آن، به عنوان یک فرد مشرف به اجازه اقامت، من به دنبال سفارت بلژیکی پیش از این برای یادگیری در مورد محدودیت های ورود و خروج از کشور. دخترانی که در آن روز کار می کردند، من را متقاعد کردند که "صد درصد"، که "صد درصد" ترجمه شده بود - دقیقا شانس که من نباید با هدف سفر توریستی مشکلی داشته باشم. به درخواست تصدیق رسمی از کلمات او، کارمند سفارت گفت که آنها اسناد را برای چنین اهدافی انجام نمی دهند، اما او مطمئن بود که سفر من بدون هیچ مشکلی منتقل می شود و آرزوی سفر خوبی خواهد کرد. (اسپویلر: به اعتماد او ارزشش را نداشت) فقط در مورد، من تصمیم گرفتم با اداره پلیس محلی مجارستانی و خدمات مرزی فرودگاه تماس بگیرم: من منتظر اولین پاسخ نیستم، اما در دوم به سوال "آیا شما صحبت می کنید" انگلیسی؟" من به یک متخصص انگلیسی زبان منتقل شدم، که در اولین تلاش برای ترک یک گفتگو بیشتر از این عبارت فقط تلفن را پرتاب کرد. این اتفاق می افتد!

فقط خرده نان

اگر در ماه فوریه امکان پذیر بود که یک اتوبوس مستقیم از هتل Astoria بگیرید و به سرعت به فرودگاه بروید، در حال حاضر این سفر یک چالش است - از خانه بر روی تراموا، و سپس توسط اتوبوس و تنها پس از آن در شاتل - و این شرایط است که من در مرکز بوداپست زندگی می کنم علائم مشکوک در ایستگاه اتوبوس حلق آویز شد که ایستگاه اتوبوس به دلیل تعمیر کار تغییر یافت، اما خوب است که در ساعت 5 صبح من یک همراه بزرگ - مجارستانی، که به طور کامل انگلیسی صحبت می کرد، به من کمک کرد تا طرح های عجیب و غریب را به من کمک کنم. ورود به فرودگاه، من 5 دقیقه کنترل را تصویب کردم و سپس به امید داشتن چیزی خوشمزه و مفید به فودکورت رفتم. از تعداد زیادی از رستوران ها و کافه ها، تنها یک موسسه در قالببندی از بین بردن کار می کند، جایی که، با وجود بار کم، من توانستم محاسبه کنم، به جای آن، دو نوشیدنی را اضافه کنم. بازگشت پول، من صبحانه خود را از ساندویچ و قهوه یخ گرفتم، ماسک را روی بینی کشیدم و به گیتا رفتم. من اسناد را بررسی کردم، آرزوی دلپذیر را آرزو داشتم - و همینطور! (یکی دیگر از اسپویلر: پرواز از کشور آسان تر از بازگشت است) در هواپیما، مهماندار هواپیما به دستبان الکل، از همه خواسته های خود را برای حذف ماسک در طول پرواز، به جز زمانی که ما می خوریم و نوشیدنی، و مردم را در معرض خطر قرار داد فاصله از یکدیگر.

گردشگران در بروکسل در حال حاضر کوچک هستند

عکس: Ksenia Parfenova

Charleroi دیگر این نیست

Sharlerua به فرودگاه Charleroi وارد می شود، جایی که LooCosters به ​​طور سنتی مستقر هستند، من با کنترل رفتم و به دنبال یک اتوبوس مستقیم به بروکسل رفتم - یک دوست، زندگی در بلژیک، بیش از یک بار افزایش یافته است. همانطور که معلوم شد، در طول اپیدمی، اتوبوس ها لغو شد. در حال حاضر فقط مینی بوس های خصوصی بروید، جایی که به جای 20 یورو باید 40 دلار بپردازید. "آره، حالا!" - من گفتم، تصمیم به پیدا کردن یک راه از وضعیت از طریق Google Maps. مسیر کارت نادرست بود، اما در اینجا دوست دختر متصل شد، به یاد می آورد که ایستگاه Charleroi را می توان با حمل و نقل عمومی به دست آورد. بنابراین من، توضیح دادم، توضیح دادن با راننده اتوبوس در مخلوط انگلیسی و فرانسوی، که در آن خرید بلیط. سپس من در قطار رفتم و به سرعت به بروکسل رسیدم، جایی که ما ملاقات کردیم و به تور گشت و گذار رفتیم.

اگر شما پایین می روید، بسیاری از پارک های محلی در پارک در نیمکت استراحت می کنند

عکس: Ksenia Parfenova

من دو زندگی کردم

مایلی سایرس، که در دوران کودکی خود بازی کرد، چنین خطوطی را بازی کرد: "من دو زندگی کردم، و از هر آنچه که من در Nutra هستم." این چنین تصور بود که من آن را در ابتدا داشتم: در شهر هر کس زندگی می کرد، مثل اینکه در بلژیک یک جفت هفته قبل از هر کسی، تحت ترس از یک جریمه بزرگ، مجبور به نشستن در خانه نبود. برای تعطیلات آخر هفته تعداد کمی وجود داشت، اما هر کس به طور معمول رفتار کرد: بچه ها در محل ها بازی کردند، جوانان دوچرخه سواری، و مردم قدیمی به آرامی در پارک رفتند. از مزایای آشکار، من این واقعیت را برجسته کردم که تمام اشیاء اصلی مردم در بعضی موارد کمتر بود - چند گردشگر وجود دارد، بنابراین عکس ها در پس زمینه جاذبه ها می توانند ساده تر شوند. علاوه بر این، در همه جا قابل توجه است - هر دو در بروکسل، و در Brugge، و در Ghent، و در Ostend - همه شهرها که در آن ما در طول این روزها بود. اروپایی ها به آرامی از طریق خیابان ها بدون ماسک ها راه می روند، هیچ کس فاصله را نمی بیند، و ما احتمالا تنها کسانی بود که با تصفیه کننده ها بودند.

در دریای شمال، شما همچنین می توانید استراحت کنید در حالی که استراحتگاه ها برای خارجی ها بسته شده اند.

عکس: Ksenia Parfenova

"نه خوشمزه، بلکه خوشمزه"

جوانان اکنون نقل قول از MEME را گرفتند، که دقیقا گردشگری قرنطینه را توصیف کرد. پیاده روی، به طور معمول، اما به طور دوره ای با محدودیت مواجه می شود. در یک رستوران از شما خواسته می شود که در کنار دیگر صندلی ها قرار نگیرید، اما برای نشستن مخالف و فاصله از جداول دیگر. در نوار، آنها هشدار می دهند که آنها در ساعت شب بسته شده اند - غیرممکن است که در محل دیگر در قانون کار کنیم. بنابراین در نوار هالز نشسته یا به خواب بروید. باشگاه ها نیز بسته شده اند - برای رقص با دوستان، به جز راه رفتن در امتداد حوضچه با هدفون در گوش، موفق شدند. برای رفتن به هلند همسایه در روز، به عنوان هر کس پیش از آن، آن را نیز نمی تواند به نوبه خود به نوبه خود - تنها از پایتخت در دسترس است، و کسانی که در یک زمان ناخوشایند و یا در قیمت پر شده است. این تنها برای رفتن به ساحل دریای شمال باقی می ماند، جایی که مردم معمولا حمام نمی کنند، اما من، به عنوان یک فرد روسی، درک نمی شد. آب ها عمق گرم، تمیز و پستان هستند - بیشتر برای شنا بسیار عالی. بنابراین دفعه بعد که من به تعطیلات ساحل پرواز نمی کنم نه به اسپانیا، اما در بلژیک - چرا؟

حزب این روزها به سرعت به پایان می رسد

عکس: Ksenia Parfenova

راه طولانی خانه

قطار، قطار دیگر، اتوبوس - این راه طولانی با انتقال من مجبور بود انجام دهد، زیرا اتوبوس های مستقیم از Ghent به Charleroy به دلیل اقدامات قرنطینه لغو شد. اما حتی من این را ناراحت نکردم: در بلژیک، از طریق مکان های زیبا - اشغال دلپذیر است. اجاره به فرودگاه 40 دقیقه قبل از خروج، با سنت، به سرعت کنترل را گذراند و پیش بینی کرد که آنها تصمیم بگیرند که زمین بگذارند. من شرم آور بودم که یک افسر فرودگاه به گایا آمد، که به دو جوان توضیح داد، چرا آنها نمی توانستند با اجازه اقامت نشسته باشند. تا جایی که من ماهیت خود را از گفتگو گرفتم، جمع آوری بچه ها ایتالیایی بود، بنابراین منطقی است که چرا آنها به طور مستقیم پرواز می کردند. با این حال، فقط در مورد، یک مرد از این من دور از آن، به محض این که سند را بررسی کرد - تا آن زمان او یک "قربانی" جدید پیدا کرد، او ارائه داد که اجازه شکایت را ارائه دهد. خوشبختانه Delometheus، من خوشحالم، من به منطقه کنترل مرزی می روم، فکر می کنم که دوستانم که در بوداپست آمده اند، بیایید امروز به شام ​​برویم. بله در کنترل من توسط یک پلیس متوقف شدم، گفتم که نمی توانم از مرز عبور کنم، زیرا من مجوز اقامت داشتم، و نه شهروندی کشور. اما من، یک مرد رایج، به او توضیح داد که چگونه سفارت را نام بردم، زیرا منظور من در مجارستان هستم، و او موافقت کرد که به من کمک کند. همانطور که معلوم شد، روش ورود به محل اقامت در کشور استاندارد است: پرسشنامه را در مجارستانی پر کنید، شما یک فتوکپی از اسناد را ارسال می کنید و منتظر پاسخ پلیس هستید. "از یک جفت ساعت تا چند روز، کارمند به من پاسخ داد که چقدر باید در فرودگاه صرف کنم. در حقیقت، من مجبور شدم ساعت 7 باقی بمانم، هرچند من تمام اسناد رسمی را در آغوشم داشتم. در عین حال، در اتوبوس و اتومبیل های مردم با اجازه اقامت، آنها بی سر و صدا مجاز هستند - هیچ یک از دوستان آن را بررسی نمیکند، حرکت بین کشورهایی که مجارستان دارای یک کنوانسیون است.

در طول فرودگاه، من دیگران را دیدم که در چنین وضعیتی بودند. بعضی از آنها پرواز کردند تا به دلیل نیاز فوری به بازگشت از برنامه تبادل به کشورشان به بسته شدن مرزها برسد. دیگران تصمیم گرفتند به مدت 3 روز به مجارستان وارد شوند تا مجارستان را به مدت 3 روز وارد کنند: آنها یک هتل لوکس، برنامه فرهنگی و به این ترتیب رزرو کردند. سوم نشسته و منتظر بود، گرچه این مرد مجوز اقامت در ازدواج با شهروند کشور و کار رسمی داشت. اما لازم به ذکر است که تمام این مدت، افسران پلیس بیشتر مودبانه بودند و سعی کردند به همه کمک کنند: قدرت را فراهم کرد، سیگار کشیدن را در یک منطقه خاص حذف کرد، یاد گرفت که آیا مجوز امضاء شده توسط ایمیل نبود. من سفارت روسیه را فراخواندم، تعداد آنها به طور سنتی کار نمی کردند - بوق های بی پایان رفتند، دیگر به طور کامل غیر فعال بود. سپس، دانشگاه، پلیس، وزارت بهداشت - و در همه جا، هیچ کس نمی توانست بگوید چقدر طول می کشد چک اسناد. پس از دریافت آنها، من بر روی کنترل کاغذ در قرنطینه اجباری امضا کردم، یک برچسب در درب گرفتم و در همان اتوبوس به خانه رفتم. روز ورود به صفر محسوب می شود، بنابراین شما می توانید با خیال راحت در اطراف شهر حرکت کنید، دوستان و غیره را ببینید. اما بعد از تقریبا دو هفته، من دقیقا می گویم: در حال حاضر این امر منطقی است که تنها در اتوبوس ها یا اتومبیل های شخصی حرکت کند، جایی که مرزها دوباره لغو می شوند.