یک ماه پیش، یکی از دوستان ستاره من در یک اسپا حسادت به طور عمومی در رستوران در رستوران Rulevka، چرا لنین به جشنواره کن دعوت شد. من سوال سینتیا، متعصب ستارگان، که من را در فرودگاه دیدم، غیرفعال کردم. او سه دلیل را ذکر کرد. اول: من در فرانسه شناخته شده هستم. و کن، همانطور که می دانید، شهر فرانسه. دوم: من کاملا فرانسه صحبت می کنم. "و من حتی نوشتن،" من اضافه می کنم، به دلیل 22 کتاب لنین، 6 نوشته شده در فرانسه. دلیل سوم این بود قانع کننده بود، اما من نمی توانستم آن را با صدای بلند، بدون نزاع از Sobchak، Kandelaki یا Brezhneva. سینتیا چیزی درباره عدم وجود زیبایی، طول پاها و ذهن گفت، اما من به یاد نمی آورم، در چه نظم. به طور کلی، من متوجه شدم که آنها در اینجا در کن هستند، بیشتر قابل رویت بودند و با احتیاط از هنرمند آرایشگری و آرایشگری مسکو به هتل رفتند، برای پله های پله آماده شدند.
باید بگویم که برای اولین بار من در مورد بیش از پنجاه ساله جشنواره فیلم کن در سال 2000 یاد گرفتم. هنگامی که من در یک مجله فرانسوی Charon Stone در یک لباس بسیار زیبا دیدم. اما در ابتدا من فقط لباس را می خواستم. جشنواره بعدا به من ظاهر شد. سه سال بعد، در دعوت اول کانال تلویزیونی فرانسه TF1، به عنوان یک سرصفحه از یکی از برنامه های تلویزیونی خود، من در وسط راهپیمایی قرمز ایستاده بودم و با غرور تماشا کردم، زیرا Schwarznegger برای او اجازه نمی دهد تا تمام شود چند هزار عکاسان از سراسر جهان. جفت دقیقه یک نقطه روشن در من و به همین ترتیب Kaleidoscopic نشان می دهد کسب و کار کسب و کار. و اگر من پیشنهاد دادم که رئیس جمهور هر کشور آفریقایی شود، من در آن لحظه شگفت زده نخواهم شد. بله، و در جای من، خودآمیز به صورت صحیح خواهد بود. این سال، در جشنواره فیلم های کنفرانس 65 ساله، من دوباره به مراسم افتتاحیه رسمی دعوت شدم. بسیار محترم است و بسیاری از بازیگران و مدل های CLAS برای این افتخار مبارزه می کنند. عکاسان معتبر به مسیر از روسیه باید با غرور وطن پرستانه پر شوند، زمانی که آنها دیدند که از اولین لیموزین خارج می شوند، که به پای پله های معروف آمد. اولین قدم به مسیر فرش قرمز، خدمتکار مطیع خود را آغاز کرد. عکاسان فرانسوی دوباره با تأکید بر آخرین هجا: "النا! النا! "، و من پیگیری ویرجین این سال را از بین بردم و پاتو ها را به طور کلی با شاهکار موی نیم متر و لباس خیره کننده از سرجیو بلینی پذیرفتم. کیپ خز یک یادآور از منشاء سیبری نبود، بلکه موضوع اساسا، زیرا ممکن است امسال در سال جاری به شدت سرد بود.
لنا لنین در جشنواره فیلم کن. .
جشنواره، مانند هر سال، بسیاری از مردم را جمع آوری کرد: ستاره ها، عکاسان، سبک ها، تولید کنندگان، میلیاردرهای کنجکاو و حتی جنگجویان برای عدالت همه انواع. به عنوان مثال، برای حقوق حیوانات. از آن رنج می برم دقیق تر، حفاظت از خز من از مدار یخ از شب ممکن است. پالانتین موجب طوفان احساسات در قلب مخالفان استثمار پر زرق و برق از کروکودیل ها و چینشیل شد. من، نزولی از کاخ جشنواره های فیلم، در خروج به خروج از فعالان با گریه های عصبانی دیدار کرد، و یکی، بیش از حد از آنها، ریکس روباه لوکس لوکس را از بطری خود ریخت. من به طور مطلوب متوجه شدم که اگر آبجو برای مو مفید باشد، خز صدمه نمی زند. اما لباس Sergio Bellini ابریشم رنج می برد، اما به طور خاص برای بالا بردن از طریق پله های کن، به طوری که دومین بار دیگر هرگز مفید نیست. خوب، به جز پس از چندین سال، برای فروش در حراج. پس از همه، با توجه به آداب و رسوم ستاره، لباس، "Spotted" با چنین خوشه ای از عکاسان، ناخوشایند به پوشیدن دومین بار.
یکی دیگر از، نه همه خنده دار، تراژدی جشنواره فقدان دستیار سینتیا، میلا املی بود، که در سال گذشته در طول جشنواره، پری جادویی برای تمام سوالات بود. این سال، در روز افتتاح جشنواره، فقرا املی ما، صعود به صبح به کن در بزرگراه، به یک حادثه وحشتناک سقوط کرد و در یک کما به وحشت افتاد. و پسر کوچک سه ساله او، که با او در ماشین بود، هر چند جان سالم به در برده بود، اما دست ها و پاها را در چندین مکان گذراند. Sintias به شدت نگران بود و نگران آنها بود، که بلافاصله پس از افزایش پله های فرش قرمز، نقض پروتکل و نه باقی مانده به تماشای فیلم، عجله به بیمارستان به بستگان گریه آملی.
بقیه جشنواره کن، همانطور که همیشه فراوانی ستاره ها، الماس ها، مردان را در لباس های Tuxedo، خرچنگ، نمایندگان و تولیدکنندگان تمام ملیت ها منفجر می کند، منفجر می شود. و من همچنان به خودم افتخار می کنم و آرزو می کنم تمام زبان های حسادایی که بیمار باشند.