در آستانه 23 فوریه، همه کسانی که برگزار شد و هنوز هم برای بازدید از مدافعان سرزمین پدر یک مرد با هیجان و شک و تردید کوچکی در انتظار از زنان مورد علاقه خود از هدایای مقدس بود. در مورد آن صحبت می کنید؟ به طور طبیعی، جوراب به ثمر رساند. آنها مدتهاست تقریبا نمادی از "روز مرد" را تبدیل کرده اند، و در عین حال آنها به لیستی از هدایای غیر اصلی سقوط کردند. من موافق نیستم: SOCKS - یک موضوع کمد لباس منحصر به فرد، قادر به مقدار زیادی برای گفتن در مورد صاحب خود. با این حال، در مورد همه چیز به ترتیب
پناه برای توقف
آسان است که حدس بزنید که جوراب، مانند تقریبا همه چیز در دنیای ما چیزهای ما، داستان خود را از یونان باستان هدایت می کند. سپس آنها شبیه دمپایی های گوشتی بودند، به طور انحصاری بر روی پاها یونانی ها و تنها در فضای خانه ظاهر شدند. مردان واقعی چیزی نرم می پوشند، از کشش فوق العاده ای از پوست، پاهای دلپذیر، به نظر نمی رسید، نه تنها یک اسکار بود - غیر معلولیت! نمایندگان نیمه قوی بشریت و در خانه، و در عموم مردم قبل از مردم صادقانه در صندل ظاهر شدند، دانستن اینکه نمی دانستند چه چیزی از دست می دهند. پیشگامان جوراب، بازیگران را متعهد کردند - فقط به منظور خنثی کردن بیننده. جوراب بر روی پای مرد به نظر می رسید سوار شوخ طبعی و شوخی خنده دار.
نام آن، که پس از آن تمام زبانهای جهان را وارد کرد، جوراب ها در طول امپراتوری روم و کلونیزاسیون فعال یافتند. Word Soccus تنها کفش های خانگی را که ساکنان مجرب منطقه شمالی، بریتا و آلمانی ها بودند، مشخص کردند که تحت چکمه های مبارزه با خشونت قرار می گیرند. و اگر اول، چنین ترجیحات مدرن از بربرها توسط رومی ها شوکه شد، پس از آن، LegionNaires این راه را برای نگه داشتن پاها گرم و راحتی بسیار راحت است. سوکت ها به یک ویژگی کاملا مرد کمربند تبدیل شدند و به زودی شاعران شروع به خواندن آنها کردند. Marcial با جوراب بسیار خوشحال بود، که به شدت به عنوان "پناهگاه برای توقف" نامیده می شد. در قرون وسطی، جوراب چرمی به سوکت ها از پارچه رفت و مواد زیادی در مورد آنها وجود داشت - جوراب های مردانه ظاهر شد. و اگر آن را در حال حاضر بسیار دشوار است که در جوراب شلواری انتخاب کنید، پس در آن زمان تاریک، Cavalier بدون آنها مضحک بود. در قرن XV، آقایان نجیب در مورد محصولات ابریشم، مخملی و راک نگران بودند. همچنین جوراب ها بخشی از "لباس" برای کشیش های کاتولیک بودند.
در حالی که اروپا ناعادلانه با مشکل، اما او در کمد لباس خود را در ابتدا شناور زن، شرق به دنبال در بافندگی. باستان شناسان در یافته های کنجکاو شادی می کنند - در اینجا جوراب های پشمی کتانی هستند و یک زن و شوهر از فیبر گیاهی و مقوا، همه چیز روشن است، با یک الگوی شاد، در ایمنی عالی ... در واقع، به طور موازی با barbarians، این مد مد روز مد روز است تقاضا برای جوراب ساق بلند و سوکت. جوراب بافتنی به عنوان یک هدیه ارائه شد. بنابراین، Heinrich VIII یک هدیه گرانبها از اسپانیا داشت - یک جفت جوراب های پشمی پشمالو. به هر حال، پس از سوزن های بافندگی در آن زمان، مردان بیشتر و بیشتر بودند، خانم ها از تولید جوراب شلواری تا قرن هجدهم شده بودند.
viva la sokk!
انقلاب واقعی در دنیای روستایی، کم بود، اما ویلیام لی، انگلیسی تحصیل کرد. رفید فارغ التحصیل کمبریج و استاد فلسفه بود، با خوشحالی در یک دست نویس، مخفیانه و بر خلاف سنت بافتنی و کمد لباس مردانه محبوب بود. پس از انعکاس، همسران تصمیم گرفتند تولید را به صورت خودکار تولید کنند و یک ماشین ریسندگی ایجاد کنند. این اختراع توسط حکومت پس از آن الیزابت نشان داده شد. اما ملکه از طریق جنگ ها، علاوه بر پادشاه، ملکه بیش از حد جذب شده بود، خانم ها دوست نداشتند که ماشین معجزه تنها جوراب پشمی درشت را بسازد (به صورت مد، پس از آن محصولات از ابریشم وجود دارد پنبه) خانواده مداوم لی یک مکانیزم برای ایجاد زوج های ابریشم ایجاد کردند - اما در آن زمان الیزابت و اندیشه در مورد چنین مواردی به عنوان جوراب فراموش کرده اند. مخترعان دعوتنامه Heinrich IV به فرانسه نقل مکان کرد. در آنجا، ویلیام لی مدت زیادی به عنوان یک نابغه محسوب نمی شود، و پس از مرگ پادشاه فرانسوی، به یک خروجی تبدیل شد و از یک حمله قلبی جان خود را از دست داد. اما انقلاب آغاز شد! جوراب ساق بلند و جوراب های بافتی موضوع مورد نیاز بود: آنها کاملا از سرما نجات یافتند و مردان دوست داشتنی که دوست داشتنی به ده جفت می کردند. شلوار پایین تر شد، پایین تر جوراب ساق بلند رفت، بازگشت به اندازه "لباس" خود را. در عین حال، خانم های مشتاق به رهبری Marquis de Pompadour در نهایت فشار دادن شیر از خود را انتخاب حق به پوشیدن جوراب ساق بلند. محصولات توری از یک پانسمان خوب وجود داشت، که مردان مضحک و در نهایت از کمد لباس خود اخراج شدند. از آن به بعد، آقایان ترجیح می دهند سوکت های مختصر را ترجیح دهند، و زنان سرگرم کننده هستند، انتخاب محصولات با ژاکت، گلدوزی و دکور پیچیده. تنها تا قرن بیستم، تجاوز به برابری و تحمل، جنسیت ضعیف دوباره علاقه به جوراب را نشان می دهد، اما مردان هرگز جوراب های بلند را کشانده اند.
قوانین رفتار
حدود بیست سال پیش، جوراب های مردانه، علیرغم تاریخ شگفت انگیز خود، به هر حال پنهان شدند. رنگ آمیزی بیش از حد روشن و الگوهای بسیار جسورانه مسخره بود. به نظر می رسید یک زن و شوهر از دیگران به نظر می رسید. اما به تدریج جوراب به دست آورد جای قانونی خود را در نمایش مد و در قفسه سینه مردان. امروز، Dandy نه تنها توانایی پوشیدن لباس، بلکه همچنین انتخاب جوراب را متمایز می کند. برای کسب و کار مردم، این مهارت به ویژه مهم است: زن و شوهر وفادار قادر به بالا بردن شما و تصویر خود را از بین می برد.
به یاد بیاورید برخی از قوانین غیر قابل تغییر در مورد هر گونه شوالیه مدرن خود را (مانند بانوی او، که تصمیم گرفته است به جوراب). لباس کلاسیک محله را با جوراب سفید تحمل نمی کند - بدون سس! زن و شوهر شیک شما باید با رنگ شلوار مطابقت داشته باشند. کسانی که از روندهایی که از پدیوم آمده اند پیروی می کنند، می توانند گزینه مد روز را توصیه کنند - جوراب های متضاد با الگوی غیر عادی. یک سلول در تنهای نئون، نخود فرنگی بزرگ، "خیار" روشن ترکیه - چنین الگو می تواند کسانی را که کت و شلوار کت و شلوار در دفتر نیست، بلکه "برای پیاده روی" است. طول جوراب باید کافی باشد تا زمانی که یک مرد نشسته باشد، پا را ترک نکنید. نوار غیر منتظره به نظر می رسد از گوشت مردانه به عنوان نشانه ای از طعم و غفلت بد نیست.
مهم نیست که چطور مد تغییر کرد، هرچیزی که بر روی پدیده ها اتفاق افتاد، هرچند که نقاشی های دیکته را به دست می آورند، تحت هیچ شرایطی جوراب زیر صندل و مکاسین ها را تحت شلوار جین و شلوار بلند قرار نمی دهند. و هیچ جوراب خانگی: قهرمانان این مقاله تنها در یک جفت زندگی می کنند!