- من با ارتش همکاری نمی کنم نه یک سال. من در تبلیغات شرکت می کنم، سفر به Garrisons، "نقاط داغ". علاوه بر شماره های موسیقی، داستان های مربوط به شاعران روسی را وارد می کنم. این همیشه توجه واقعی از سربازان و افسران را جلب می کند. حالا من حمل می کنم، به عنوان یک بنر، خلاقیت Evgenia Yevtushenko و لئونید فیلاتووا ...
- شما به نحوی در مورد کار خود گفتید، اگر هر نسیم بر روی شما تاثیر بگذارد، شما در حرفه نیستید. درست است؟
- در حرفه ما، غیر ممکن است که هر چیزی واکنش نشان دهد. فقط بروید و کار خود را انجام دهید این حرکت نبود، دیگر، هواپیماها پرواز نمی کنند، به هیچ چیز واکنش نشان نمی دهند - حرفه ای باشید. در همان سوریه، شرایط پیچیده هستند. اما این یک مدرسه بسیار ارزشمند انسانی و حرفه ای برای من است. من این تجربه را افزایش می دهم و از سرنوشت او سپاسگزارم. برای اولین بار من به عنوان بخشی از گروه کنسرت هنرمندان خانه مرکزی ارتش روسیه بیش از یک سال پیش از سوریه بازدید کردم. و در دسامبر سال 2017، برنامه انفرادی ما را به برنامه انفرادی ما در پایگاه هوایی Hmeymimm، بازرسی ها نشان داد. آنها خیلی صمیمانه گرفتند که حتی قوانین کارگردان شکست خورده اند. هنگامی که معمولا یک برنامه را از آهنگ ها ساخت، پس از آن شما آتش سوزی را در فینال قرار می دهید. این یک خط کارگردان سنتی است. و در اینجا متوجه شدم که لازم بود همه چیز را در غیر این صورت انجام دهیم. هنگامی که این برنامه به فینال صدای بلند سنتی نزدیک شد، از صحنه فرود آمد و به مخاطبان گفت که زمان برای گفتگو روانی واقعی بود. ارتش در اطراف من جمع شده بود، و من تمام آرام تر و آرام تر، مانند آتش را آواز خواندم. سپس ما نمی توانستیم پخش شود، عکس گرفتیم، صحبت کردیم. این فراموش نشده است.
ناتالیا Moskvina در دفتر سرمقاله روزنامه Komsomolets مسکو
ناتالیا فرمانرووووا
- شما بلافاصله موافقت کردید به چچن، سوریه بروید؟
- فکر نمی کنم! همیشه بلافاصله و نه به این دلیل که من یک قهرمان هستم، اما چون من نیاز داشتم و ظاهرا بیشتر لازم است. من می خواهم از بچه های ما حمایت کنم. بومیان آنها نمی توانند با آنها باشند، و ما هنرمندان، ما چنین فرصتی داریم. بنابراین، باید از آن استفاده کنید. و این یک پاتو نیست این احساس زندگی من است. بسیاری به من می گویند: "شما به طور مداوم سوار آنجا هستید؟ زندگی یکی پس از همه است. " به همین دلیل است که من به این زندگی تنها هستم.
- چگونه به ارتش ما از 23 فوریه تبریک بگویم؟
- خوش شانس بودم. من زندگی می کنم و کار می کنم توسط مردان واقعی احاطه شده است. شاید آن را به من شجاعت و اعتماد به نفس که همه چیز است و خوب خواهد بود. من آرزو می کنم همه مردان ما نیز اعتماد به نفس عقب، در گرما و راحت خانه های خود را. به طوری که ارتش ما کار کمتری در مرزهای خطرناک داشت.