پوکی استخوان یک بیماری بسیار خطرناک محسوب می شود، زیرا نشانه های واضح ندارد. و تنها در یک شکستگی ممکن است مشخص شود که تخریب بافت استخوانی. از آنجایی که تقریبا غیرممکن است که بیماری را در مراحل اولیه شناسایی کنید، شما باید عوامل و گروه های ریسک را بدانید. سن: افراد بالای 50 سال. زنان در یائسگی یا دوره پس از یائسگی. حضور شکستگی ها در گذشته. اگر کسی در خانواده شکستگی گردن ران داشته باشد. سیگار کشیدن، مشروبات الکلی، کمبود کلسیم و ویتامین D. وضعیت زیست محیطی بد: ساکنان Megacities بیشتر از این بیماری بیشتر از کسانی هستند که در روستاها و روستاها زندگی می کنند. فعالیت بدنی کم.
همچنین بر توسعه پوکی استخوان می تواند تاثیر بگذارد: تغذیه ضعیف در دوران کودکی، که یک اسکلت ضعیف تشکیل شده است. رژیم های گرسنه که بافت استخوان را در بزرگسالی تحت تاثیر قرار می دهند. بیماری های هورمونی یا عدم تعادل هورمونی، کاهش سطح هورمون های تناسلی. پذیرش طولانی مدت برخی از داروها، از جمله ضد انعقاد یا سرکوب کننده های ایمونوس. اعتقاد بر این است که زنان بیشتر پوکی استخوان هستند. به خصوص مو بور نور با مچ دست و مچ پا نازک.
و اگر چه پوکی استخوان را در مرحله اولیه نشان می دهد بسیار دشوار است، وجود دارد نشانه ها حضور آن سیگنال برای درخواست تجدید نظر به دکتر و گذر از نظرسنجی است.
اگر یک فرد اغلب در پاها، به خصوص در شب، گرفتار شود. اگر درد های ستون فقرات مزمن وجود داشته باشد که می تواند هنگام رانندگی افزایش یابد. حضور چنین مشکلات به عنوان اسکولیوز، مواد هر گونه تغییر شکل ستون فقرات است. و یکی از مهمترین و متأسفانه، علائم دیرین شکستگی های مکرر از بازوها و پاها است. شکستگی گردن لگن خطرناک ترین است: در روسیه در 52٪ موارد، این آسیب در طول سال به مرگ منجر می شود.
پس از دسترسی به متخصص، شما باید آزمایش هایی را انجام دهید که به شناسایی پوکی استخوان کمک می کند. این یک آزمایش خون بالینی و بیوشیمیایی معمول است. پزشک باید سطح کلسیم، ویتامین D و فسفر را در سرم یاد بگیرد. علاوه بر این، لازم است که X-ray و densitometry، که می تواند تراکم استخوان را نشان دهد.
اول از همه شما باید فکر کنید پیشگیری از پوکی استخوان از آنجا که بازسازی بافت استخوان فروپاشی غیرممکن است. لازم است که به قدرت صحیح پایبند باشیم. رژیم غذایی باید حاوی مقدار مورد نیاز کلسیم، ویتامین D و پروتئین باشد. بیشتر کلسیم در پنیر (حدود 1000 میلی گرم در هر 100 گرم)، کلم (210 میلی گرم در هر 100 گرم)، میگو (100 میلی گرم در هر 100 گرم) و ساردین های کنسرو شده و کنسرو شده (300 تا 400 میلی گرم در هر 100 گرم) موجود است. غذاهای دریایی باقی مانده حاوی کلسیم کمتر است، اما بیشتر ویتامین D، که یکی از نقش های کلیدی را در جذب کلسیم توسط بدن بازی می کند. در طول روز، کودکان زیر سه سال باید 600-700 میلی گرم کلسیم را مصرف کنند تا 10 سال - 1000 میلی گرم، تا 16 سال - 1300 میلی گرم، بزرگسالان - 1000 میلی گرم، زنان باردار و پرستاری 1300 میلی گرم.
همچنین لازم است که عادت های بد را رها کنید، یک شیوه زندگی فعال باید انجام شود، افراد سالمند ممکن است نیاز به داروهای خاص و مجتمع های ویتامین داشته باشند.