Kelkajn paŝojn post la limo, kaj ŝajnas, ke vi prenas la tempon de tempo antaŭ kelkaj jardekoj. En Mjanmao, ĉio ne okazas, ĉio diferencas. Kompreneble, dum la jaroj vojaĝi en Sudorienta Azio, mi multe vidis, sed ŝajnas, ke vi vere eniras la foran pasintecon. Viroj en longaj ĉelaj jupoj (Sarongs), virinoj kun stranga blanka farbo sur vizaĝoj (rimedo kontraŭ tan). Preskaŭ ĉiuj lokanoj ankoraŭ maĉas Bethel, malpermesitan en najbara Tajlando (oni kredas, ke ĝi estas eĉ lumo, sed drogo). Pro tia stranga maĉgmaniero, birmoj estas brilaj. La sama kiel la tero en la plej hompletaj lokoj: la Betels de Bet-El, kaj SPitt sur iliaj kruroj.
La knabinoj en Mjanmao estas aplikitaj al la vizaĝo de blanka pasto, kiu (kiel ili esperas) protektas kontraŭ la suno.
"La historio de la homoj troveblas en sia kuirejo," mi memoras la deklaron de iu orienta filozofo, kaj ni konservas la vojon al la plej proksima kafejo. Sur la horloĝo - dek matene, do ĉiu tablo jam servas al ĉiuj necesaj por matenmanĝo. Vi ne devas elekti: sidiĝu ĉe la tablo kaj manĝu ŝtupojn kun io mistera ene. La pasto estas dolĉa, la plenigaĵo sala kaj akra - ne, eble, matenmanĝo de taso da kafo estas preferinda.
Tortoj estis faritaj el dolĉa pasto, sed kun io akra kaj saleta interne. Enerale, ni neniam kuraĝis.
Ni ankoraŭ ne sukcesis konservi vian kafon, kaj nia tablo amasigis plurajn lokulojn, kiuj vane ofertis montri al ni lokajn belecojn.
Ĉar nia gvidilo estas islamano, li ne povis klarigi, kion la skulptaj komponaĵoj en unu el la temploj de Caveton ...
Hussein estis plej bone parolata en la angla, kaj lia motorciklo havis stroller: Rummaged de Cavoth kun venteto kaj komforto!
... sed io estis klara kaj sen vortoj.
Dum ni iras al la unua templo, kiu situas ie alta en la montoj, Hussein parolas pri si mem. Li estas islamano (prononcas ĝin kun fiero kaj iel eĉ defio, ke se). En Budhisma Birmo, li foje havas malfacilaĵojn, sed li esperas la plej bonan ĉar li scias kvin lingvojn (angla, birma, tajlanda, hinda, araba) kaj estas preta labori ĉirkaŭ la horloĝo.
Sed kio valoras ĉi tiu ligna peco, ni ne sciis.
Alas, lia lingva scio ne estis utila: ĉar ni iris ekskluzive en budhismaj preĝejoj (kaj ne estis aliaj en Kavton), tiam islama Hussein sciis nenion pri unu el ili. Sekve, estis necese diveni kion signifas komponadoj escultóricas en unu el la kompleksaj templo, kaj kial en alia la kutima peco de ligno estis finita en la ora tubulato.
... Post vizito al la kvina en la raporto pri la templo, ni ĝentile petas montri al ni ion alian. Sed estas nenio pli en Cavoth. Ĉio, kion la teritorio de la temploj, aspektas dormanta kaj malbelan. Kvankam la homoj ankoraŭ ridetas kaj amikoj.
La vivo ekster la templo ne estas tiel brila. Ĉi tie, ekzemple, aspektas kiel la kutima reprovizado.
Por du-hora turneo de la urbo, ni pagas tajlandan moneron - 150 baht (tiom kaj en rubloj). Por ni - centono, por Hussein - la ŝanco vivi kelkajn tagojn en vico. Post tio, nia gvidilo petas noti sian telefonon por transdoni ĝin sur la ĉenon al ĉiuj aliaj, kiuj ankaŭ subite volas rajdi ĉirkaŭ Cavoth. Do, kiu bezonas - kontakton. Kaj persone, ni revenas al Tajlando. Alia tridek tagoj ni povas sur juraj teroj estas en la lando de ridetoj ...
Daŭrigis ...
Legu la antaŭan historion de Olga ĉi tie, kaj kie ĉio komenciĝas - ĉi tie.