- Мэрылін, што вам дало ўдзел у праекце?
- Шмат што. Перш за ўсё - упэўненасць у сабе. Я сама бачыла свой рост, сваё развіццё.
- Вы здабылі велізарная колькасць прыхільнікаў - яны ствараюць групы ў сацыяльных сетках, сустракаюць вас пасля здымак. Вы маеце зносіны з імі? Дапамагалі каму-небудзь з іх?
- Так, мы сустракаемся. Я нават планую ладзіць сустрэчы з маімі прыхільнікамі штомесяц. Акрамя таго, у мяне ёсць свой клуб прыхільнікаў, я адказваю на іх пытанні, даю ім парады. Для мяне гэта вельмі важна.
- Чатырнаццаты сезон «Бітвы экстрасэнсаў» зрабіў вас неверагодна папулярнай. Вам падабаецца павышаную ўвагу ці яно вас гняце?
- Я не магу сказаць, што імкнуся да папулярнасці. Але прыхільнікі мяне любяць, і я не буду казаць, што мне гэта не падабаецца. Вядома, у апошні час з-за багацці увагі бывае цяжка.
- Усе толькі і гавораць, што пра вашай ўзаемнай сімпатыі з пераможцам Аляксандрам Шепсом, пры гэтым у «Бітве» вы былі канкурэнтамі. Як вам атрымоўвалася балансаваць паміж адносінамі і правіламі гульні?
- Лёгка. Нам абсалютна нічога не перашкаджала. Праца - гэта праца. А асабістае жыццё - гэта асабістае жыццё.
- А калі б першае месца занялі вы, што вам дала б гэтая перамога?
- Рэальна - нічога. Сама перамога не мела значэння. Мэта не важная, важны шлях. Праект сам па сабе даў мне больш, чым я ад яго чакала. І для сябе я ўжо пераможца.
- Як вы паставіліся да перамогі Аляксандра Шепса?
- Вельмі добра. Ён вялікі малайчына, і перамога сапраўды для яго. Ён вельмі моцны.
- Падчас шоу вам дапамагала перакладчык, але вы ж выдатна гаворыце па-руску. Вы вучыце рускую мову?
- Так, я купіла кнігу і вучу яго самастойна. Падчас здымак я ўвесь час вучыла рускую мову.
- Пра вас вельмі мала інфармацыі. Ня любіце распаўсюджвацца аб сабе?
- Для мяне асабістае жыццё вельмі важная. І таму я не люблю пра яе расказваць. Хачу захаваць гэта для сябе.
- Калі вы ўпершыню адчулі, што валодаеце звышздольнасцямі? Якія пачуцці перажылі ў той момант?
- Калі ў мяне здарылася першае бачанне, я адчула страх. Вельмі моцны страх. Я была зусім маленькая і не магла зразумець, чаму ніхто не бачыць тое, што бачу я. Гэта здарылася ў закінутым доме. Мы гулялі з сястрой. І раптам я ўбачыла жанчыну, якая памерла некалі ў гэтым месцы.
- Гледачоў патрос эпізод, калі вы прынеслі ў ахвяру сэрца жывёльнага, пры гэтым вашы прыхільнікі перакананыя, што вы вегетарыянка. Як вы на самой справе ставіцеся да жывёл?
- Я люблю жывёл. Але калі я маю зносіны з духамі, яны патрабуюць прынашэньня. Органы жывёл і кроў, якія я выкарыстоўваю ў рытуалах - гэта ключы зносін. Але я сапраўды вегетарыянка, ужо дзесяць гадоў. Я не ем мяса, таму што ў ім негатыўная энергетыка. І я сабе такі энергетыкі не хачу.
- Вы неяк сказалі, што трэба быць шчаслівай ў дадзены момант. Што робіць вас шчаслівай цяпер?
- Вельмі добрае пытанне. (Смяецца.) Шчаслівай мяне робяць людзі, якія знаходзяцца побач і эмоцыі, якія я адчуваю, бачачы іх. У дадзены момант я вельмі шчаслівая.
- У вас вельмі яркая знешнасць. Яна вам дапамагае ці замінае ў зносінах з людзьмі і духамі?
- Галоўнае, што я вельмі адкрыты чалавек. Вось што мне дапамагае. Бо калі людзі прыходзяць да мяне, яны адчуваюць страх. Але разумеючы, што я адкрыта, яны адкрываюцца ў адказ. Хоць бываюць, вядома, сітуацыі, пры якіх знешнасць можа перашкодзіць. Да прыкладу, выпрабаванне, дзе трэба было вызначыць нявіннік. У мяне самой не было вопыту з мужчынам, а я заўсёды працую са свайго досведу. Але думкі мужчын у той момант мне заміналі. У выніку я не справілася.