«Калі ў Сіяме чалавек захворвае, яго вядуць да лекара, які па-майстэрску ўздзейнічае на цела хворага рукамі; акрамя таго, ён ўстае на хворага нагамі і топча яго », - так яшчэ ў 1690 годзе французскі дыпламат і падарожнік Сымон дэ ла Лубер апісваў майстэрства тайскіх масажыстаў.
Па ідэі, вучацца мастацтву падобнага лекавання доўга і карпатліва. Аднак попыт нараджае прапанову. Таму сёння ў турыстычных раёнах (у нашым выпадку - увесь востраў Пхукет) тайская масаж робіць, здаецца, кожны. Досыць памахаць перад носам у тайца некалькімі купюрамі (кошт пытання - ад 150 да 400 бат або рублёў), і ён тут жа ператворыцца ў масажыста.
Менавіта таму на пошукі «свайго» майстры трэба часам выдаткаваць энную колькасць гадзін, а то і дзён. У свой час, калі мы яшчэ не жылі ў Тайландзе, а проста прыязджалі сюды на адпачынак, звычайна я выяўляла падыходнага мне масажыста дзесьці з трэцяга-чацвёртага разу. На поўначы Тайланду, дзе турыстаў тады яшчэ амаль не было, дзень гэты знаходзіўся літаральна адразу ж.
На Пхукет, куды «залатой цяля» зганяе народ з усяго свету, мне прыйшлося выдаткаваць амаль два месяцы на выяўленне масажыста (вось менавіта так, з вялікай літары). Не скажу, што падарожжа па салонах было такім ужо вялікім выпрабаваннем. Таму што нават калі майстар і не цалкам ведае сваю справу, усё роўна гадзіну поўнага релакса табе забяспечаны.
Да таго ж паралельна з тайскім масажам я актыўна асвойвала і іншыя віды працэдуры. Ох, і чаго ж тут толькі няма! Апрабаваўшы ўсё і ўся, я прыйшла да высновы, што ўласна тайская масаж - не мая гісторыя. Ну проста таму, што мне не падабаецца, калі на цела уздзейнічаюць праз вопратку: шамаціць яна брыдка, вось што.
Часам у масажных салонах сустракаюцца і зусім дзіўныя віды масажу.
Нумар адзін у маім спісе пераваг - oil-масаж (вось тут як раз ты распранацца да баязліўцаў, але нават не спадзявайцеся - інтым вам усё роўна не дадуць; затое цела ў выніку выдатна завільгатнець, і целлюліт адкладзе сустрэчу з вамі яшчэ на няпэўны час) . Таксама ёсць «малочны масаж» (тое ж самае, але з выкарыстанне малака - на аматара, скажу шчыра). Калі пастарацца, можна знайсці ў якім-небудзь з незлічоных масажных салонаў і зусім нечаканыя працэдуры. Ну, да прыкладу, масаж ступнямі: гэта калі майстар спачатку акунае ногі ў спецыяльны травяны раствор, потым разагравае іх пра распалены ліст металу, а ўжо далей пачынае хадзіць-блукаць па спіне-нагах і нават галаве. Ці вось што яшчэ я выявіла: прастукваньня адмысловым малаточкам па энергетычных каналах з мэтай іх поўнага раскрыцця. Я нават схадзіла запар да ўсіх майстрам у салоне Blind people. Як зразумела з назвы, працуюць там выключна сляпыя масажысты. Лічыцца, што ў іх настолькі адчувальныя рукі і пальцы, што яны любую хворасць прыбяруць пасля першага ж сеансу. Ну, не ведаю ... Так, многія майстры былі цудоўныя, а ўсё роўна заставалася адчуванне, што яны робяць усё па адным завучаныя раз і назаўжды лякале, не ўлічваючы твае асаблівасці.
Разумею, што я, напэўна, занадта прыдзірлівая, але ўсё-ткі ў мяне была пэўная мэта: не проста пакачацца гадзінку ў поўным расслабон, а аднавіцца пасля родаў.
... Калі побач з нашымі моўнымі курсамі адкрыўся новы непрыкметны масажны салон, зайшла я туды без усякай асаблівай надзеі, а проста па звычцы. І хоць у самім памяшканні яшчэ нават не былі ўсталяваныя масажныя сталы, а проста валяўся матрац на падлозе, ужо пасля першых пяці хвілін масажу я зразумела: вось ён, мой майстар.
Усе сцены ў яго салоне абвешаны сертыфікатамі, дыпломамі і граматамі.
Завуць яго Thep. Шмат распавесці пра яго не магу: усе яго моўныя пазнання - гэта дзікая сумесь з некалькіх ангельскіх і рускіх слоў (тыпу «Turn спіна»). Аднак па сценах у яго салоне, змешчаным удалечыні ад турыстычных сцежак, красуецца куча сертыфікатаў. Зрэшты, і без гэтых зразумела, што спадар Thep - майстар сваёй справы. Праўда, часам ён нагадвае мне мясніка: калі я на пальцах патлумачыла, што пасля родаў мне хацелася б набыць плоскі жывот, ён асобная ўвага надае імянны гэтай частцы майго цела. І выглядае з боку гэта палохала: ён адважна запускае далоні ўнутр мяне, потым ўкладвае ўсе вантробы ў патрэбным парадку і пад канец ўтрамбоўваецца ўсе локцямі. Самае дзіўна, што я не крычу ад болю, гэты дзіўны рытуал нават чымсьці прыемны.
... А яшчэ літаральна праз тыдзень я імкліва схуднела адразу на пару памераў. Праўда, містэр Thep апынуўся тут зусім не пры чым. Ды і наогул, была б мая воля, я б вярнула назад гэтыя выпарыліся кілаграмы. Таму што гэта пахуданне ледзь не каштавала мне жыцця ...
Працяг ...
Папярэднюю гісторыю Вольгі чытайце тут, а з чаго ўсё пачыналася - тут.