Дзесяць гадоў мала хто ведаў што з вамі адбываецца. Чым займаліся вы гэты час?
Марго: Адразу як скончыўся кантракт у стралкоў, мы з Герой стварылі дуэт «Брыдж» і яшчэ два гады выступалі. А потым я зразумела, што мне трэба тэрмінова ўсё памяняць - хачу сям'ю і дзяцей.
Гера: Пасля сыходу з гурта ў мяне было шмат творчых праектаў, напрыклад «Мы жывем на адной планеце». Я вучылася, здымалася ў серыялах і кіно, гуляла ў тэатры, пісала музыку.
торы: Пасля сыходу з «Стралок» я выйшла замуж, нарадзіла траіх дзяцей, пры гэтым сцэну ніколі не пакідала, працавала на бэк вакале ў Яўгена Віктаравіча Асіна, адкрыла сваю ўласную школу эстраднага вакалу, якая досыць паспяхова працуе па сённяшні дзень, гэта значыць: я пакінула групу, а творчасць няма.
Кэт: Асабіста я займалася сям'ёй, дзецьмі, бізнэсам, які цяпер сумяшчаю са «Стрэлкамі».
Вы пачыналі працаваць у групе маладзенькімі дзяўчынкамі. Ці змянілася з тых часоў ваш светапогляд?
Марго: Вядома многае памянялася з таго часу ў маёй галаве, але гэта толькі дзякуючы жыццёваму вопыту. А самы вялікі досвед зносін з абсалютна рознымі людзьмі я асабіста атрымала ў «стралкоў».
торы: Ну вядома ж змянілася, тады мне ўвесь свет здаваўся добрым і пухнатым і ўсе людзі ідэальнымі, вядома цяпер так не думаю, тады я была маленькай наіўнай дзяўчынкай, зараз дарослая дзяўчына, якая перажыла вельмі многае ў жыцці.
Кэт: Мы сталі старэй, змяніліся погляды на жыццё. Тое, што на той момант здавалася важным, цяпер для мяне дробязі.
Гурт "Стрэлкі"
матэрыялы прэс-службаў
За гэты час вы бачыліся адно з адным, ведалі што з кожнай з вас адбываецца?
Марго: Увесь гэты час мы сябравалі з Герой і я падтрымлівала стасункі і з Кэт, і са Стасяй і з Мышкай. Толькі Ліса знікла з нашага гарызонту - ніхто не ведае дакладна, дзе яна. Нават Лію мы знайшлі ў Аўстраліі.
Гера: Усё ж такі мы разам прапрацавалі шэсць гадоў і нас занадта шмат што звязвала. Нават калі з дзяўчынкамі, якія жывуць у іншых краінах, мы не бачымся вельмі часта, але пры сустрэчы не адчуваецца доўгага растання, быццам заўсёды мы побач.
торы: Мы ўсе мелі зносіны паміж сабой, па магчымасці сустракаліся
Кэт: Дні нараджэння, ПоЗдРаВлЯлКа, мы ведалі што ў каго адбываецца.
Калі вы разам выйшлі на сцэну пасля вялікага перапынку што адчулі?
Марго: Залу не даваў нам спяваць, мы толькі падпявалі публіцы. Стала зразумела, што «стралкоў» зноў быць.
Гера: Мы адчулі, што прыйшоў час вярнуцца і што мы патрэбныя. Патрэбныя нашым прыхільнікам, нашым слухачам, патрэбныя адзін аднаму, каб зрабіць нешта новае.
торы: Адчула вялікую любоў, якая зыходзіла ад людзей Велізарнае задавальненне атрымліваеш, калі ты можаш, хоць на дзесяць хвілін, прымусіць чалавека ўсміхнуцца. Гэта і ёсць для мяне сутнасць знаходжання на сцене- дарыць радасць задавальненне і ўсмешкі
Кэт: Я сябе адчула, як рыба ў вадзе, быццам-то і не было такога вялікага перапынку. Я на працягу доўгага перыяду пераконвала сябе, што і без сцэны выдатна жыву, але зразумела што моцна памылялася.
Дзяўчынкі надеятся паўтарыць свой дзесяцігадовы поспех
матэрыялы прэс-службаў
Азіраючыся назад, можаце сказаць якія памылкі вы б цяпер выправілі?
Марго: Вядома мы б запатрабавалі больш увагі да сябе ад прадусараў і павагі. Добрыя ўмовы перамяшчэння на гастролях, смачную ежу і прыстойныя гатэлі. Спынілі б пару момантаў брыдкіх, звязаных з сыходам некаторых дзяўчынак. Але гэта ўсё цяпер у скарбонцы пад назвай «досвед».
торы: Мабыць нічога б не змяніла. Толькі за кошт уласных памылак чалавек становіцца моцным ці злосным, але мне пашанцавала, што я верыў у Бога, пры ўсім перажытае не дазволіла страціць главное- чалавечнасць. Жыццё і складаецца з памылак, галоўнае-рабіць з іх правільныя высновы і ісці далей.
Кэт: На мой погляд у мяне не было памылак. Усё тое што адбываецца, так і павінна быць, таму нічога б не выпраўляла.
Як лічыце група «Стрэлкі» зможа паўтарыць той поспех, які ў яе быў у 90-х?
Марго: Вядома, інакш гульня не была б вартая вырабу!
Гера: Навошта паўтараць, мы хочам прымножыць тое што было!
торы: Мы пастараемся усімі сіламі і з дапамогай тых прафесіяналаў якія працуюць з намі.
Кэт: Я думаю, што група «Стрэлкі» не то каб зможа яго паўтарыць, а ў разы пераплюнуць. Маё адчуванне, што патэнцыял у нас найвелізарнай. Гэтая ніша не была занятая, таму наша індывідуальнасць зможа прывесці нас яшчэ вышэй. Я ў гэта веру і, як кажа мая мама: у немагчымае паверыш-немагчымае адбылося! Па гэты дзень у мяне атрымліваецца здзяйсняць тое у што я веру і думаю, што ў гэты раз выключэння не будзе!