Калісьці даўным-даўно я выпадкова ўбачыла фатаграфію, знятую ў Кеніі. Захаваны на ёй афрыканскі пейзаж здаўся мне нерэальным: самотнае дрэва, увянчанае магутнай зялёнай кронай, расло на абочыне чырвонай дарогі, якая ідзе за гарызонт. Зачараваная незвычайным спалучэннем фарбаў, доўга не думаючы, я паляцела Кеніі! Затым ўступіла ў сілу павер'е: ўдыхнуўшы аднойчы водар Афрыкі, чалавек імкнецца вярнуцца на гэты кантынент зноў і зноў! Абарыгены кажуць у такіх выпадках «ўкусіла муха Афрыкі»!
«Афрыканскі пейзаж здаўся мне нерэальным»
Фота: асабісты архіў
Я люблю Афрыку, яна мяне «ўкусіла»! І калі я дажыву да старасці, то хацела б прабавіць яе ў невялікім лоджый каля ракі, куды начамі будуць прыходзіць на вадапой жывёлы!
Фота: асабісты архіў
Я люблю маленькія афрыканскія лоджыя з простымі хаткамі-тэнтамі. А прасцей кажучы, прасторнымі брызентавымі намётамі, у якіх змяшчаецца вялікая і, як правіла, вельмі зручная ложак, абароненая балдахінам ад камароў і мошак, пара крэслаў, столік і шафа. Хоць, у залежнасці ад зорнасці лоджый, вольнай прасторы можа быць нашмат больш, але ніколі не бывае цесна і няўтульна! Так, і вядома, у любой такой намёце ёсць асобнае памяшканне з усімі сантэхнічнымі неабходнае: туалетам, рукамыйніцай, душам, а часам і ваннай.
«З надыходам вечара на зямлю апусцяцца прахалода і небывалай прыгажосці закат»
Фота: асабісты архіў
Персанал лоджый неверагодна гасцінны - стамляешся адказваць на бесперапынныя ўсмешкі і пытанні, як адпачынак і ці ўсё добра. Дарэчы, калі ночы прахалодныя, то не здзіўляйцеся, калі выявіце пад коўдрай, у ложку цёплую грэлку. А ўжо калі ў тэнце ёсць камін, яго абавязкова падпаляць, пакуль вы вячэраеце!
Фота: асабісты архіў
О, гэтыя афрыканскія ночы ў тэнтам! Вы дыхаеце ранішнім халадком, накорміш водарамі лесу і саваны. Вы чуеце, як шумяць і перагаворваюцца над галавой дрэвы, як падаюць на дах іх галінкі, як шастаюць крылы кажаноў і як мітусліва стукаюць аб драўлянае ганак лапкі дробнай жыўнасці! Часам з саваны раздаецца зверскі рык, ад якога стыне кроў, але ва ўтульнай пасцелі страх хутка знікае да ранняга абуджэння.
Фота: асабісты архіў
Ледзь пачынае днець, прачынаюцца птушкі і пачынаюць загаманілі і свиристеть прама над галавой! Але лепш прачнуцца да світання, выпіць гарачай кавы, тэрмас з якім ужо клапатліва пакінуты на ганку ... І паспяшацца на ранішні гейм-драйв, паляваць за ўдалымі фатаграфіямі, марачы аб сустрэчы з рэдкім зверыной.
«Джамбо, Афрыка! Карыбскія астравы, Афрыка! Акуна матата, Афрыка! »
Фота: асабісты архіў
Паветра раніцай амаль заўсёды халаднаваты, і на хаду ў машыне калоціць, пах разамлелай саваны п'яніць горыччу невядомых траў, палыну і памёту жывёл. Паўсюль скачуць і бадаюцца буйныя антылопы, дробныя спринг-бокі носяцца адзін за адным, падскакваючы, нібы шчанюкі, і драпежнікі снедаюць начны здабычай! Прырода прачынаецца!
Фота: асабісты архіў
Да поўдня стане невыносна горача, і жыўнасць сыдзе «на ціхі гадзіну»: ўлягуцца купкамі, паклаўшы барадатыя галавы адзін на аднаго, Гну, жырафы схаваюцца ў цені акацый, бязвольна Павіснуць з галінак плямістыя леапардавыя хвасты і лапы. Толькі грыфы, ды смешныя марабу застануцца подъедать гнілыя рэшткі чужой здабычы ...
І тут раптам заўважыш мудрагелістыя цені аблокаў, што плывуць па прасторах саваны, па ўзгорках, горам, палях, дарогах!
Фота: асабісты архіў
З надыходам вечара на зямлю апусцяцца прахалода і небывалай прыгажосці закат, выйдуць з хованак і пагоняцца за ежай драпежнікі, з балот на палі завітаюць бегемоты і, нягледзячы на вядомую агрэсіўнасць, будуць міралюбна жаваць траву на лужку перад рэстаранам. А ў рэстаране, накарміўшы пастаяльцаў неймавернай смачнасці вячэрай, кухар і афіцыянты праспяваюць песні пра «маму Афрыку».
Фота: асабісты архіў
Засынаючы, перад вачыма закруціўся калейдаскоп каціных морд і ўсмешак жырафаў, карцінкі ільвінай палявання i барвовага заходу!
Джамба, Афрыка! Карыбскія астравы, Афрыка! Акуна матата, Афрыка!
Таксама па тэме:
Ніна Шацкая: «У лемураў матрыярхат»