Марыя Вэбер: «Да гэтага часу мяне мучыць сумленне»

Anonim

- З якім колерам вы сябе асацыіруеце?

- З ружова-залацістым. Гэта прыемны, пяшчотны колер, які для мяне сімвалізуе дабро і любоў.

- Ці даводзілася вам казаць, што вы чыталі Шапэнгаўэра, хоць вы яго не чыталі?

- Не, я прызнаюся, калі што-то не чытала.

- Калі-небудзь у прыступе лютасьці вы білі посуд, рвалі газеты, шпурлялі прадметамі?

- Я магу стукнуць кулаком у сцяну, а псаваць прадметы мне шкада.

- Ці здаралася вам перадорваць падораныя падарункі?

- Так, былі такія выпадкі, да гэтага часу мяне мучыць сумленне.

- Што можа прымусіць вас пачырванець?

- Інтымныя пытанні і адкрытая ліслівасць.

- Ваша рэакцыя пры выглядзе свайго двайніка?

- Здзіўленне і ... ўсмешка. Калі я бачу дзяўчыну, апранутую як я, міжволі пачынаю ўсміхацца.

- Самая нечаканая выхадка, якую вы сабе дазволілі?

- Збегчы ноччу з акна, калі спалі бацькі. Мне было трынаццаць гадоў.

- Да якіх заганам вы выпрабоўваеце найбольшую ласку?

- абжорства, калі гэта можна лічыць заганай.

- Ваша галоўная вартасць?

- Чалавечнасць.

- Якое выпрабаванне вам не па сілах?

- Скокнуць з парашутам.

- Якім талентам вам хацелася б валодаць?

- Хацелася б навучыцца танцаваць лацінаамерыканскія танцы.

- Вы ведаеце дакладную суму грошай, якая ляжыць цяпер у вашым кашальку?

- Так.

- Што вы абяцалі сабе сёння раніцай?

- Што я буду моцнай.

Чытаць далей