Сёння стала вядома, што памёр заслужаны артыст РФ, тэлевядучы Алег Марусі. Для ўсіх яго сыход стаў шокам. Калега па «Тэатру Месяца", дзе служыў Марусі, Алена Захарава распавяла, што сама даведалася пра тое, што здарылася ад журналістаў. Яна бачыла артыста не так даўно, і ён не рабіў ўражанні чалавека, які хварэе.
«Я не ведаю, хварэў ён ці не ... Я яго не так даўно бачыла, ён выглядаў вельмі добра. Наогул, ён заўсёды быў такі падцягнуты, высокі, ніколі не вырабляў ўражанні, што хворы. Я нават выказаць здагадку не магла ... Для мяне сёння гэта быў шок - такая навіна. Я сама не ведаю, што здарылася ... Буду пазнаваць. Апошнія два спектакля ён не гуляў. Можа быць, проста была не яго чаргу, а можа што-небудзь здарылася, - распавяла Алена. - Я пазнаёмілася з ім шмат гадоў таму на перадачы "Зразумей мяне". Потым мы перасякаліся з ім у "Тэатры Месяца" у спектаклі "Ноч далікатная". Ён гуляў бацькі Ніколь, а я гуляю шмат гадоў Розмэри. Алег Марусі быў карыфеем тэатра, уваходзіў у мастсавет тэатра, яны былі вельмі дружныя з Сяргеем Барысавічам Праханавым.
Я магу сказаць, што ён быў вельмі цёплым чалавекам, заўсёды вельмі цёпла вітаўся. Па тым, як чалавек вітаецца, ты разумееш, які ён. А ён быў чалавечным. Я бачыла, што ён да мяне заўсёды цёпла ставіўся, мог нешта сказаць, нейкі савет даць, калі б я спытала. Ён быў вельмі добрым чалавекам.
Алег Марусю
Фота: кадр з серыяла "ПЕРАМОЖЦЫ"
І яшчэ ён вельмі цікава кланяўся. Ён заўсёды гэта рабіў настолькі ярка: браў нас за рукі падчас агульнай фінальнага паклону, выбягаў наперад, вырываўся, як быццам мы яго не пускаем, і потым рабіў так: "Тра-та-та-та-та". Як быццам салют нейкі. Я памятаю, што калі ён гэта ў першы раз зрабіў, мы былі ў лёгкім шоку ў добрым сэнсе гэтага слова. Гэта было як-то нечакана, але гэта было і феерычна. Я ніколі не бачыла, каб так людзі кланяліся. Бывае, калі артысты робяць гэта з серыі "нам так нязручна, мы тут трошачкі сыгралі". Я вось гэта не люблю, таму што мяне вучылі, што калі пляскаюць - гэта нармальна, гэта выдатна. Мне здаецца, Алег Фёдаравіч гэта ўмеў рабіць. Ён быў сапраўдны артыст і вельмі добры чалавек. Ну, вядома ж, мы на нейкіх мерапрыемствах перасякаліся. Ён быў цёплы, надзейны, сапраўдны мужчына. У яго заўсёды былі прыхільніцы, яму практычна на кожным спектаклі дарылі кветкі, у яго была вельмі мілая жонка ... Светлая яму памяць ».