Здавалася, толькі пазаўчора пакавалі рэчы ў Тайланд, а ўчора святкавалі з'яўленне на свет сына, і вунь яно як: Стэфан рыхтуецца адзначаць свой першы дзень нараджэння. Дакладней, рыхтуемся мы з мужам, сутаргава наразаючы кругі па выспе ў пошуках самага прыгожага торта і самога утульнага кафэ. А яшчэ ж трэба спіс гасцей скласці ...
Не, я разумею, вядома, што самому Стэфану ўсе гэтыя святы пакуль малацікавыя, але мы вырашылі пабыць трошкі вар'ятамі бацькамі і зладзіць свайму сыну запамінальнае ўрачыстасць.
І паралельна я гартаю наш фотаальбом і хачу зразумець, што запомнілася за мінулы год жыцця нашага сына асабіста мне.
Часам мне здаецца, што Стэфан нашмат старэй, чым запісана ў яго метрыцы.
Вядома, галоўнае - гэта здароўе. Дык вось, мяне радуе, што за гэтыя дванаццаць месяцаў нашы сустрэчы з мясцовымі эскулапы былі рэдкімі і тычыліся ў асноўным прышчэпак. Я не ведаю, што адыграла сваю ролю - мясцовы клімат, грудное гадаванне ці ж проста добрая спадчыннасць, - але за цэлы год сын хварэў толькі двойчы. Хоць вось усе мае маскоўскія сяброўкі з маленькімі дзецьмі пастаянна скардзяцца на вечныя соплі, тэмпературу і іншыя хваробы.
Адзін раз мы з мужам, Проста падчас паездкі ў Куала-Лумпур, самі ж і заразілі ні ў чым не вінаватага дзіцяці. Другі раз ён падхапіў ў шпіталі падчас чарговай прышчэпкі вірус з немудрагелістай назвай «рукі-ногі-рот". Перадаецца паветрана-кропельным шляхам, падобны спачатку на звычайную рэспіраторную інфекцыю, аднак праз дзён пяць якраз рукі, ногі і рот пакрываюцца маленькімі язвочкамі. Перапалохаліся мы тады, вядома, сур'ёзна. Аднак у шпіталі педыятр супакоіў нас, што вірус не смяротны. Маўляў, многія дзеці ў краінах Паўднёва-Усходняй Азіі праходзяць праз гэтае выпрабаванне. Дарэчы, па запэўненні доктара, «рукі-ногі-рот" водзіцца толькі ў Тайландзе і бліжэйшых краінах, аднак нашы знаёмыя распавялі, што гэтая пошасць паўсюдна сустракаецца ўжо і ў Маскве. Глабалізацыя, аднак.
Стэфан пачаў хадзіць у 11 месяцаў, а да гэтага ганяў на сваіх ходунках па ўсім доме.
У любым выпадку, я пакуль яшчэ ні разу не пашкадавала, што вырашыла (і ўгаварыла ўсіх дамачадцаў) пераехаць у Тайланд. Ну, а зараз, калі Стэфану споўніўся цэлы год, пара паказаць яму тыя месцы на востраве, якія яму будуць ужо відавочна цікавыя ...
Працяг ...
Папярэднюю гісторыю Вольгі чытайце тут, а з чаго ўсё пачыналася - тут.