Ілюзіяністы браты Сафронава даказалі, што магія існуе. Упершыню іх паказалі на ўсю краіну ў «Што? Дзе? Калі? », І пасля гэтага ў штукароў пачалося пераможнае шэсце па краіне. У надзеі на пераднавагоднія цуды сустрэўся з Сяргеем Сафроновым і пагаварыў аб магіі і яе месцы ў звычайным жыцці.
- Сяргей, набліжаецца Новы год. З якім настроем і дзе вы сустрэнеце гэтае свята?
- Новы год мы штогод праводзім з сям'ёй. Ужо рыхтую дзеткам падарункі, чакаю сям'ю з Лондана, каб правесці з імі пачатак свята, а па традыцыі, пасля таго як мы вяртаемся з навагодняга выступу, тата ў тры гадзіны ночы ўключае запіс віншаванні прэзідэнта, і мы пачынаем з братамі і бацькамі адзначаць пачатак новага года.
- У ілюзіяніст вялікая загружанасць перад Новым годам?
- Мы прывыклі працаваць на працягу ўсяго года, на працягу якога даем каля ста канцэртаў, таму снежань не моцна адрозніваецца. У гэтым годзе мы не робім навагодні паказ, так як Ілля ў пачатку кастрычніка зламаў нагу, яму вельмі цяжка, доўга аднаўляецца. Увогуле, нам прыйшлося разгрузіць гэты год, але працу мы сваю любім, і ўсе, хто хоча ўбачыць цуд, запрашаюць братоў Сафронава, а мы дорым гэта чараўніцтва, магію, цуды і святочны настрой.
- Памятаеце самы незвычайны Новы год у вашым жыцці?
- Гэта было сем гадоў таму. Тады я сабраўся рабіць жонцы прапанова, усю ноч трымаў у кулачку заручальны пярсцёнак, але так і не знайшоў зручнай нагоды, таму дачакаўся раніцы, ўстаў раней яе і надзеў ёй кольца на пальчык, пакуль яна спала. Яна была вельмі шчаслівая, і цяпер гэта для нас двайное свята.
З братамі Андрэем і Іллёй
- Многія думаюць, вы сталі ілюзіяніста, таму што самі верыце ў цуды і хочаце іх ствараць?
- Я ніколі не думаў, што стану ілюзіяніста, заўсёды марыў займацца кіно, служыць у тэатры, і так атрымалася, што першымі гэтым жанрам захапіліся мае браты, затым яны сталі ім займацца сур'ёзна. Спачатку я быў вядучым іх шоў, ўцягнуўся і пачаў паказваць фокусы. Мне падабалася адчуваць сябе нейкім супергероем, я першы з нас траіх, хто стаў рабіць небяспечныя трукі.
- Як узнікла сама ідэя шоу ілюзіяніст?
- У 2000 годзе ў Маскву прыязджаў Дэвід Каперфільд, і пад уражаннем гэтым мастацтвам спачатку захапіўся Ілля, затым у чараўніцтва закахаўся Андрэй, а потым і я. Бацькі прышчаплялі нам любоў да творчасці. А яшчэ яны марылі, каб мы заўсёды былі разам, плячо ў плячо, займаліся адной справай, дапамагалі і падтрымлівалі адзін аднаго. Наш бацька, хакеіст, заўсёды казаў, што мы адна каманда, павінны адзін аднаму пасаваць, інакш не даможамся ніякіх вынікаў. Таму ў мяне, можна сказаць, не было выбару, я пайшоў за братамі. Ілля ў нас - нейкі падмурак, ён прыдумляе сакрэты фокусаў, а мы з Андрэем думаем, як іх рэалізаваць, паднесці, зрабіць цікавымі і захапляльнымі.
- Вы па прафесіі акцёр, гулялі ў «Сучасніку». Зараз працягваеце сваю акцёрскую дзейнасць?
- Працягваю, здымаюся ў кіно, у рэкламе, але ўпэўнены, што самыя цікавыя працы наперадзе. Зараз я хачу вярнуцца да тэатральнай сцэне. Я пятнаццаць гадоў гуляю на сцэне чараўніка, цяпер хочацца акунуцца ў класіку, згуляць нешта драматычнае. Я ўжо знайшоў спектакль, які хачу рэалізаваць. «Нельская вежа» яго назва. Рэжысёрам стане Антон Няпомняшчы. Зараз падбіраем акцёрскі склад, шукаем саюзнікаў. Асноўны ж план - дачакацца, пакуль нарэшце паправіцца Ілля, каб падрыхтаваць вялікую праграму для трохмесячнага тура па семдзесят гарадам. Што тычыцца кіно, вось нядаўна выйшаў фільм «Маршрут пабудаваны", хутка выйдзе фільм «Нявеста». Пакуль гэта невялікія эпізадычныя ролі, але з чагосьці трэба пачынаць, і ўсё абавязкова атрымаецца.
- У вашым жыцці адбывалася якое-небудзь падзея, якое можна назваць цудам?
- Для мяне, напэўна, галоўны цуд - гэта нараджэнне маіх выдатных дзетак Аліны і Вовы. У маім жыцці дзве галоўныя чараўніцы - мама і жонка.
- Ведаю, што вы пазнаёміліся са сваёй жонкай на шоў «Цуда-людзі» ў 2011 годзе. Вы памятаеце, як гэта адбылося і як атрымалася, што вашы адносіны перараслі ў сур'ёзныя?
- Аліна была прадзюсарам гэтага шоў. Памятаю, яна не адразу мне спадабалася, тады Аліна прыехала пасля начнога клуба, у вячэрнім макіяжы, на высокіх абцасах, некалькі разоў спатыкалася, нязграбна падала. (Усміхаецца.) Затым я звярнуў увагу, што ўсе, нават мае браты, сталі за ёй даглядаць, усяляк дапамагаць. Я падумаў, можа, я чагосьці не бачу, і таксама стаў аказваць ёй знакі ўвагі, потым мы пазнаёміліся бліжэй. Так я і зразумеў, што здабыў сваё сямейнае шчасце і трапіўся ў сетцы любові.
«Для мяне, напэўна, галоўны цуд - гэта нараджэнне маіх выдатных дзетак Аліны і Вовы», - прызнаецца Сяргей
- Вы таксама жонцы фокусы паказваеце ці яна аддае перавагу спакойную сямейнае жыццё?
- Калі нашы адносіны сталі сур'ёзнымі і мы пачалі разам жыць, тут ужо было не да фокусаў, асабліва калі з'явілася дачка, а затым і сыночак. Да таго ж, я думаю, сямейнае жыццё і патрэбна, каб адпачыць ад працы, ад рэпетыцый, фатографаў.
- Зараз у вас двое дзетак. Характарамі ў каго пайшлі?
- Вовка ў мяне больш спакойны, увесь у мяне, ці не скандальны, ціхі. А вось Аліна - у маму, любіць пакрычаць, пасварыцца, покапризничать. Лягчэй ёй даць тое, чаго яна просіць, чым перажыць тое, што яна можа задаволіць. Аліна цягнецца да малявання, Вова любіць глядзець мульцікі, ў іх звычайны дзяцінства. Пакуль яны ходзяць у садок, хутка адправяцца ў школу, тады з іх будзе сур'ёзнае патрабаванне да ацэнкі, дарослае жыццё.
- Як думаеце: яны пойдуць па вашых слядах?
- Дзеці бывалі на нашых шоў, але свядома ў такім узросце немагчыма зразумець і закахацца ў прафесію. Вядома, яны бачаць, што тата чараўнік, але ўспрымаць гэта як прафесію ім яшчэ рана. Я хачу, каб яны займаліся сваім хобі, якое, магчыма, потым ператворыцца ў прафесію, з любоўю, а не з-пад палкі. Прымушаць я іх не буду. Я ж у чатыры гады ўжо служыў у тэатры «Сучаснік», мяне бацькі рана пачалі рыхтаваць да творчай прафесіі. У тры гадкі ў мяне былі разнастайныя гурткі, да чатырох пачаліся рэкламы, здымкі. Я сябе ў тым узросце наогул яшчэ не памятаў і не ўсведамляў. Таму і хачу, каб мае дзеці падраслі і самі прынялі рашэнне.
- Па чутках, пасля перамогі ў шоў «Выспа» вы атрымалі дванаццаць мільёнаў рублёў. Куды ж вы патрацілі такую суму?
- Пасля выліку падаткаў засталося сем мільёнаў, якімі я вырашыў падзяліцца. Кожнаму выдаў па пяцьсот тысяч: падзяліўся з братамі, са сваімі бацькамі, з бацькамі Машы. Я лічу, што зрабіў па-чэснаму.
- Ведаю, што вашы браты хутка жэняцца. Вы ўжо дапамагаеце ім арганізаваць вяселле?
- Яны рабілі прапановы сваім дзяўчатам, але калі паспеюць да вяселляў - невядома. Зрабіць сабе вяселле вельмі няпроста, кожны павінен сам паспрабаваць, я праз гэта прайшоў, ніхто мне не дапамагаў. Думаю, браты адкладаюць вяселле яшчэ і таму, што бачылі, як я намучыўся з падрыхтоўкай.
- Што загадаць на Новы год?
- Хачу, вядома, каб усе былі шчаслівыя, жылі ў любові і верылі ў цуды. І не забывайце, што чараўніцтва залежыць ад нас саміх.