- Іна, у нас адзначаць 40-гадовы юбілей лічыцца дрэннай прыметай. Вы верыце ў гэта?
- Я пакуль не ведаю, буду адзначаць ці не. Справа ў тым, што ў навагоднюю ноч я працую. Першага студзеня ля мяне абавязкова збяруцца сябры і сваякі. Калі шчыра, то нейкіх грандыёзных гулянак і баляванняў я ніколі не пачынаю. Пасля навагодняй ночы ўсё стаміліся, сонныя. Таму нічога ніколі і не загадваю. Кавярынькі і рэстаранчыкі працуюць, ды і дома можна добра пасядзець. Галоўнае - святочны настрой. Што ж датычыцца ўсіх прыме, то я стараюся пра гэта не думаць.
- Звычайна пасля бурнай сустрэчы Новага года ў большасці хапае сіл спаўзці з канапы і дабрацца да халадзільніка. Як праходзіць ваш дзень нараджэння?
- Пасля працы мы да абеду адсыпаўся. Потым пачынаем разбіраць падарункі. Я заліпаць на тэлефоне, таму што ўсе пачынаюць тэлефанаваць і віншаваць. Сваякі прыходзяць ... У нашай сям'і няма такога, каб у навагоднюю ноч перабраць. Я нават не магу сабе гэта ўявіць. Ну вып'ем па куфлі-іншаму шампанскага - гэта максімум. Тым больш з нашым рытмам працы ў навагоднюю ноч яно ветрыцца вокамгненна.
- У вас сям'я музычная. Напэўна, здараюцца імправізаваныя канцэрты?
- Мы настолькі шмат працуем на працягу года і даручым сябе сваёй прафесіі, што калі збіраемся сям'ёй, аддаем перавагу проста пагаварыць. (Усміхаецца.)
Першага студзеня на дзень нараджэння Іны заўсёды збіраецца ўся сям'я. На фота: імянінніца з братам Дзімам МАЛІКАВА, яго жонкай Аленай і пляменніцай Стешей
- А ў дзяцінстве вы з братам Дзімам на зэдліку перад гасцямі выступалі?
- Так, вядома. Але ў мяне мала такіх успамінаў, як і фатаграфій той пары. Гэта цяпер мы шмат сваіх дзяцей фатаграфуем, а раней такога не было. У мяне ў асноўным захаваліся школьныя здымкі. Дарэчы, аднакласнікі да мяне заўсёды прыходзілі першага студзеня. У тыя часы ў адпачынак не з'язджалі, усё заставаліся дома. Мы пышна адзначалі, а потым ішлі на горку катацца.
- Падарункі вам на Новы год і на дзень нараджэння дораць?
- Гледзячы хто. Ёсць такія людзі, якія наогул не дораць або лічаць нармальным паднесці адзін прэзент на ўсе выпадкі жыцця. Усё вельмі індывідуальна. У нас прынята на Новы год дарыць нейкія прыемныя, сімвалічныя дробязі.
- Ваш сын Дзмітрый цяпер вучыцца ў Францыі, у прэстыжным кулінарным інстытуце. Ён прыедзе да вас на Новы год?
- Ці прыедзе! У яго два тыдні калядных вакацый да другога студзеня. Дзіма вырашыў на тыдзень зьезьдзіць у Марока, таму што наступныя вакацыі ў яго будуць толькі ў жніўні: у інстытуце вельмі шчыльны навучальны графік. А на Новы год ён будзе ў Маскве. Ужо збірае кампанію сяброў, абавязкова прыйдзе сястра Стеша (дачка Дзмітрыя Малікава. - Рэд.). Першае студзеня мы правядзем разам, а другога ён ужо паляціць вучыцца.
- Большасць жанчын да лічбы 40 ставяцца са страхам. Вас яна палохае?
- Яна мяне не радуе, але і не палохае. Я стараюся па-філасофску падыходзіць да пытання ўзросту. Я дакладна ведаю, што ў трыццаць гадоў можна быць няшчаснай, а ў сорак - шчаслівай. У мяне зараз выдатны ўзрост: ёсць усё для таго, каб жыць і працаваць. І самае галоўнае - у мяне гармонія ў душы. Магу прызнацца, што ў трыццаць гадоў такой гармоніі ў мяне не было. Так класна і крута ў сорак быць гаспадыняй свайго жыцця; чалавекам худа-бедна, а якія зрабілі кар'еру; жанчынай, якая сама зарабляе і ні ад каго не залежыць. Жыць і кайфаваць і працягваць шмат-шмат працаваць, у тым ліку і з сябе.
Сын спявачкі Дзмітрый цяпер вучыцца ў прэстыжным кулінарам інстытуце ў Францыі, аднак Новы год будзе сустракаць з сям'ёй у Расіі
- Чым жертвуете у сваім жыцці, каб так выдатна выглядаць?
- Нічым. Хоць, напэўна, грашыма і часам. Не буду хаваць, што гэта дорага. Я хаджу ў спартыўную залу, але займаюся там абавязкова з трэнерам, таму што хачу правесці гэты час прадуктыўна ... У салон пайшла, масаж зрабіла, спортам пазаймацца, вопратку купіла для трэніроўкі, крэм якой-небудзь добры - гэта ўсё грошы. Вось, напэўна, гэтым і ахвярую.
- Як казалі ў фільме «Масква слязам не верыць»: «У сорак гадоў жыццё толькі пачынаецца». Вы згодныя з гэтым?
- Так, згодна. Але чаму я з гэтым згодная, я распавяду праз некалькі гадоў. (Смяецца.)
- А з чаго плануеце пачаць сваё новае жыццё?
- У мяне ёсць праца ў пачатку студзеня. Потым буду сустракаць Каляды - самае любімае свята, які вельмі чакаю. Далей буду працаваць на Стары Новы год. Ўвесь студзень я ў Маскве, таму што будзем адзначаць васямнаццацігоддзя сына, потым у брата вялікі канцэрт, у пачатку лютага мы прымем удзел у творчым вечары Льва Лешчанкі. А затым я хачу паляцець з сябрамі куды-небудзь на выспы. Не думаю, што я заўважу пасьля 1 студзеня нейкія змены. Проста выдыхніце. Усё ідзе ад галавы: як мы сябе наладжвальны, так і адбываецца. А я наладжваю сябе вельмі пазітыўна і аптымістычна. Галоўнае, каб мае бацькі былі жывыя і здаровыя. Гэта для мяне вельмі важна. Пакуль бацькі жывыя, ты дзіця.