Сказаць, што душа просіць свята, было б перабольшаннем. Самі па сабе елкі, мандарыны і шампанскае адмоўных эмоцый не выклікаюць, але нездаровы навагодні культ ... Хоць, магчыма, праблема не ў свяце.
Мая даўняя знаёмая бадзёрым голасам паведаміла мне па тэлефоне аб сваёй дэпрэсіі. Сказала, усё здарылася роўна паўгадзіны таму, калі нейкі тып паспрабаваў ёй саступіць месца ў вагоне метро. Яна адпрэчвала версію аб незвычайным стылі знаёмствы і настойвала на тым, што выглядае як бабулька і гэта натуральна, ёй жа сорак пяць. Я паспрабаваў яе суцешыць заўвагай ў духу «дурніца ты, а не бабулька» і парэкамендаваў пераключыцца на падрыхтоўку да сустрэчы Новага года. «Для кагосьці новы, а для мяне - стары», - адрэзала ахвяра транспартнага хама.
Асабіста мне пакуль ніхто не спрабаваў саступіць месца ў транспарце, але я сёе-тое ведаю пра узроставай хандра. Як 46-гадовы жыхар мегаполіса магу сказаць, што надыходзіць яна ў тым ліку і перад зімовымі канікуламі. Ход думак вельмі просты: вось і год прайшоў, а ўсё адно і тое ж. А калі ўжо глядзець праўдзе ў вочы, то становіцца нават горш. Вакол поўна людзей, якія відавочна маладзейшы, але яшчэ больш бянтэжыць, што публіка майго ўзросту і ледзь старэй фанатычна верыць, быццам цяпер пяцьдзесят - гэта новыя трыццаць. Цётачка і дзядзечка раптам спатрэбіліся новыя целы і наварочаныя гаджэты. І вось гэтыя, з якімі пад пяцьдзесят, пацеюць у спартзалах, шукаюць ідэальную ежу, расцвітаюць татуіроўкамі, бясчынствуюць ў сацыяльных сетках. І, здаецца, не заўважаюць, што выглядаюць пры гэтым больш відавочнымі старпэрам, чым ёсць на самай справе.
Вядома, такім новым трыццацігадовым лёгка дагадзіць з навагоднім падарункам. Ім спадабаецца новы смартфон або планшэт, каб стаць яшчэ хутчэй і мадней. Хоць у рэчаіснасці самым карысным падарункам стане калектыўны сеанс хюгге. Гэта свайго роду набор рэтра-радасцяў - гультаяватае чытаньне ня электроннай, а папяровай кніжкі, nordic walking ў найбліжэйшай парку, любімы фільм і яго абмеркаванне ў прыемнай кампаніі, увогуле, што-то, не патрабавальнае выхаду ў Інтэрнэт.
Па мне, так выдатная ідэя для навагодняй ночы. Чым не спосаб пачаць наступны год сапраўды па-новаму, а не так, як звычайна. Праўда, не ўпэўнены, што хатнія мяне падтрымаюць. Ад жонкі не адстануць яе онлайн-сяброўкі, ад старэйшай дачкі - модныя блогеры. Хіба што младшенького можна павесьці зборам пазлаў. С надыходзячым!
P. S. знаёмым «старой», дарэчы, палягчэла. Сяброўкі спакусілі яе Фларэнцыяй ў пачатку студзеня. Будуць стаяць у чэргах у музеі, прасякнутыя культурай і віном, пахіхікаць ў адказ на кампліменты італьянскіх мужыкоў. І ніякіх сэлф, ёсць справы больш цікавага.